در بند اول...می نشیند روی کاناپه
از پنجره ، یک کور سو ، ساعت حدودا هفت
خاموشی این خانه میگوید که رفته برق...
هر کس به جای برق بود از خانه در می رفت ...

این کتاب توسط انتشارات الکترونیکی سوگواران ژولیده و با همکاری مجله ادبی پیاده رو منتشر شده است. کتاب در پی بازشناسی پتانسیل های نشر الکترونیک در جهت سرپیچی از گفتمان قدرت است و قصد دارد استقلال را به ادبیات بازپس برساند.
بخشی از مقدمه کتاب:
. کژیسم، میل به برون رفت از وضع حاضر است! و کژرفتن (که کنش ایجابی ماست) یعنی سرپیچی از هنجارهای مستقر در سطوح مختلف جامعه و پُرواضح است که همگی این هنجارها و قواعد بازی، از سوی گفتمان قدرت بر قشر زیردست (یعنی ادبیات) وارد آمده است. ...

زیربنای شعر لیندا پاستان را مفهوم خانواده تشکیل می دهد. به عبارتی، خانواده در شعر پاستان، زمینه ایست که سازه های معنایی بر آن سوار می یشوند. رویکرد پیشافرهنگی پاستان به خانواده، خانواده را بنا به کلیشه های مرسوم ادبیات پساکافکایی، همچون چیزی ملال آور قلمداد نمی کند بلکه خانواده مفهومی رهایی بخش تصویر می شود. ...

زخم های هوا
هر لحظه عمیقتر از پیش است
در نفسهای مفرغی مجسمه زنی که کودکی مرا
وسط میدان مادر *شیر می دهد ...

ساعت ازشش گذشته است
هوا روشن است
و این پایان داستان دیگری ست
موجودات بدبخت قصه های جورواجوری دارند ...

همیشه هم قرار نیست شبیه خودت نباشی
البته در عکس
برعکس یا بلعکس
عکسی هم پیدا می‌شود که عین شبیه خودت باشی ...

به تکرار گیپورهای پشت
از گردن تا گودی کمر
که اغلب دروغ می گویند ... ...

نام ات را از هر که می پرسم
سر در گوش بادها می گذارد
تو رفتی
من ماندم ...

ابتذال، جز رونمایی از عواطف در حیوانی ترین شکل آنان چه می تواند باشد؟ اشعار مبتذل (با نام رایج ساده نویسی) نیز از همین الگوی ابتذال تبعیت می کنند و شعریت آنان آکنده از ریخت و پاش هایی عاطفی ست. این ورطه ی احساس زده ای که در چنین دست اشعاری رخ می نماید، امرنشانه ای مخاطبش را مورد خطاب قرار نمی دهد تا با درهم آمیزی یا مشارکت امرنشانه ایِ مخاطب و متن، شبکه ی معنایی متن متکثر گردد ...

نوروز تمام روزهای نیامده‌ام!
در آستان آمدنت
باز هم آستینی از زمین بالا می زنم
امسال سال فنّاوری وجدان باشد ...