آگاهی به اینکه خانم مالارد از مشکل قلبی رنج می برد، ملزوم این بود که تا آنجا که ممکن است در رساندن خبر فوت همسرش دقت به خرج دهند.
خواهرش ژوزفین او را مطلع ساخت. با جمله های تکه و پاره، و اشاره های نامحسوس که با نیمه های انکار، آشکار می شد. ریچارد، دوست شوهرش نیز آنجا کنارش بود. آنگاه که اخبار فاجعه ی راه آهن، با نام برنتلی مالارد در اولین ردیف لیست جان باختگان رسید ...

کمی پیش بادی وزید
جوان بود و
به‌ من تعلق داشت
موهای‌اش پریشان و ...

نوذر دوباره به طلسم روی سنگ نگاه کرد و ندانستش. ستاره ی شش پری بود و شش حرف توی هر مثلث،یکی بای سه دندانه ای بود بی نقطه یا تشدیدی و نوذر نمی دانست کدام؟شاید سین بی دمی بود و هرچه که بود گره طلسم همین بود و باقی آشنا بود به خاطر نوذر. دو دیگر جیم بود و سینی وارو و سه حرف باقی آینه ی این ها بودند و مکرر بودند ...

عده اي در کار نان با ديگران برميخورند
عده اي مغرورتر نان تکبّر ميخورند
گاه نان آور همان شخصي که نان آورده نيست!
نانبران هم گاه نان را بادل پرميخورند ...

- نوه تونه؟
- کی؟
- همون آقای جوونی که هر روزویلچرتونو...
- نه...برادرزاده مه.
- خدا حفظش کنه...جوون شیرینیه...می دونین آقا، بعضیا تو همون دیدار اول به دل می شینن.
- سلامت باشین...لطف دارین شما ...

نام این زن
در شناسنامه ی زلیخا
آیینه ست ...

سعاد الصباح بانوی شاعر و نویسنده ی اهل کویت است.و تحصیلات او در رشته های علوم سیاسی و اقتصاد می باشد. از او دفترهای شهر متعددی به زبان عربی منتشر شده است.وی متولد 1942 میلادی ست ...

درخت
در خاک ارّه‌اش ریشه دارد!
در خونِ جامِدش
که هرچه شاخه می‌بُرم
شاخ سر برمی‌آورد!
گوزنِ تیرخورده‌ای که شیبِ کوه را ...

گهواره‌ای میان دو تاریکی
خواب کودکان را
در کتف کبوتران بی پر
پرنده می‌کند
همان دمی که ...

باران، شما مرا به خانه‌هاتان برده است
خانه‌هاتان كجاى ‌اين كوچه‌ها نمى‌شناسم
و باران، شما همه را به خانه‌هاتان برده است ...

تلخابِ ته‌نشین شده در دریاچه‌های منی*
سردابِ مواجهه‌ی ماه با دریا
و در هر عبور نور از آبیِ عدسی‌هات
زمان به شکلی راه‌راه از نوار قلبیِ من می‌گذرد ...

فاصله یی تهی همیشه هست بین چیزی که نوشته ییم با چیزی که می خواستیم بنویسیم و این خلا حاصل چیزی جز کلمه نیست. پس آیا نباید بنویسیم چون نوشتار، شکل مبتذل شده ی افکارست؟ به همین مناسبت پس اتفاقن آیا باید بنویسیم چون زیباشناسی تنها در حیطه ی کلمه ست که قابل بازشناسی ست و چاره یی جز تن در دادن به زبان ...

اتیل عدنان شاعری با ملیت لبناتی - امریکایی است. او در سال 1925 میلادی در بیروت به دنیا آمد. مادرش یک یونانی مسیحی بود و پدرش یک مسلمان اهل سوریه. یونانی و ترکی را در کودکی آموخت و به یونانی سخن می‌گفت. او در مدرسهٔ عالی ادبیات که مدرسه ای غیر انتفاعی و کاتولیک بود تحصیل کرد. در آن زمان او به فرانسه صحبت می‌کرد و اولین آثارش را به زبان فرانسه نوشته است ...

قیمه قیمه دلم ریش
تخته تخته تنم میخ
تا پاتیل‌های هوس
در های‌وهوی آتش تو مشغولند ...

چارلز بوکافسکی متولد 1920 در آلمان است.پدرش سربازی آمریکایی بود و مادرش آلمانی. در 3 سالگی خانواده اش به لس آنجلس رفتند و او نیز تا پنجاه و چند سالگی در آن شهر ماند، این شاعر و نویسنده سال های آخر عمر خود را در کالیفرنیا گذراند و در سال 1994 در اثر سرطان خون در همانجا در گذشت.
از بوکافسکی بالغ بر 60 کتاب به چاپ رسیده است که شامل رمان، داستان کوتاه و شعر می شوند ...

دست هایش همیشه بوی خوبی می دهند. نمی دانم چه رازی دارند؟ خیال نمی کنم رازی در کار باشد.
در این سال ها هرگز بی خبر دیر به خانه نیامده. با این حساب تا پنج دقیقه ی دیگر از راه می رسد. لابد هنوز دلخور است. می شناسمش ...

ناهماهنگی ِ این روزها
با شیهه ی اسبی
که تن می ساید بر آب
خوابی ست , که بیدار می شود از دیدن ...

قبل از اذان، قبل از اینکه آسمان بخواهد تاریک شود، همان موقع ها بود که هرسه تاشان را دیدم. حالا نمی دانم کی به شما گفته، ولی از همان زیر داشتند تو چشم هام نگاه می کردند و می خندیدند.... نمیدانم، بنظر که اینطوری می آمد.. راستش از آن فاصله هم نمی شد درست دید. من هم خیلی خسته بودم. برای همین هم زیاد محل نگذاشتم ... ...

عباس کیارستمی حرفهای زیادی را از خودش به جا گذاشت و حرف های زیادی را نیز با خودش برد . بی شک اگر کمی ادامه با او سر بر شانه حیات می گذاشت ، به ما می گفت چگونه از تهران آن آمبولانس زودتر از هواپیما به پاریس رسیده است . می گفت چگونه آن مجنون سپید پوش در تنش تب کاشت تا جانش تبخیر شود . آه کافی ست ... ...

در بین شاعران سمبولیست فرانسه ادوارد جوآشیم کوربیر، معروف به تریستان کوربیر، از متاخرین است. شاعری که در ایران جز اهل کاوش شاید کسی اسمی از وی نشنیده باشد.
کوربیر که پل ورلن شاعر بزرگ سمبولیست فرانسه در سال 1884 در مقاله ای از او به عنوان یکی از شاعران نفرین شده یاد کرد، در سال ۱۸۴۵ میلادی زاده شد و در سال ۱۸۷۵ در سن ۳۰ سالگی از دنیا رفت. ...

عروس شده بودم
و سیم‌های مسی
از موهایم آویزان بود
باد می‌وزید ...

تمام حیاط مفرط جامعه منم
با روبنای تاریخ خانه ای
که ضرب العجلِ میراثی دیگر است
از لنگه ی ظهر تا انحنای آدمیزاد
از کودکی پارسال ملیحه و حوض خانه اش ...

هوا پس است
و روی دو چشم راه راه من
پروانه ای هبوط کرده است
می لرزم و خارش دستانم را ...

بی‌آن‌که صدای غژغژ پله‌ها بیاید
شبی ناخوانده به خانه‌ام بیا
آنقدر خسته‌ام که نپرس
تو حال‌ام را می‌فهمی ...

رویای نیافته می‌چرخد
کابوس سمج می‌چرخد
میز محاکمه
خودکار می‌چرخد ...

میان این همه پیکر، تنها پیکری رؤیایی بر آن قوه روییده، بالنده و نخبه سرانجامی داد؛ شعری که مغناطیس ذاتی موجود در واژگان را کشف می‌کند و از چینش ذاتی و زیستی زبان روح تازه‌ای بر کلام می‌نشاند. یک رفتار در هندسه کلام که با رعایت مناظر و مرایا، کمپوزیسونی ارائه می‌دهد که آن لذت دیداری و شنیداری به صورت ذوقی شمایل یک حظ را شکل می‌دهد و ...

سالها مي گريختم ازجنگ
ازنبردي که تن به تن بوده
به تو ازپشت ميکند شليک
آنکه مهرش کمرشکن بوده ...

«نگاهی به صد سال رمان‌نویسی در ترکیه» کتابی‌ست از سِیْ‌ییت کمال کاراآلی‌اوعلو Seyit Kemal Karaalioğlu یا همان سید کمال قاراعلی‌اوغلو که استاد داوود وفایی - از مترجمان توانا و مجرب زبان ایستانبولی - آن را ترجمه کرده است. این کتاب همان‌طور که از نامِ آن پیداست به نقد و بررسی رمان‌نویسی در ترکیه اختصاص دارد و این روند را طی تقریبن صد سال یعنی از سال 1872 تا سال 1989 بررسی می‌کند. نویسنده‌ی کتاب، به دنبال بازگویی تاریخ ادبیات نبوده ...

در نگاه اول شاید میان شعرهای کوتاه بیژن جلالی و سایفایکو نسبتی نیابیم. البته اصلا لزومی هم ندارد نسبتی بیابیم در واقع اگر هم نسبتی بیابیم تایید کننده امر مطلقی نیست یعنی شعر بیژن جلالی گونه ای خود بسندگی دارد که ما را از دست یازیدن به نظریه ها ی ادبی برای راه بردن به جهان شعر بی نیاز می کند . نوعی رهایی ست. یعنی در همان نسبیت آونگان در تهیای محض خواهیم ماند ...

دیشب که تو خواب بودی
نام‌ات را زمزمه کردم
و قصه‌های وحشت‌ناک حیوانات را بازگفتم ...

سمت برگ‌ها
به پاییزی جامانده بر شبنم
صدایی
صدایی تو ...

کازوئو ایشی‌گورو نویسنده انگلیسی ژاپنی‌تبار است که ۸ نوامبر ۱۹۵۴ در ناگازاکی به دنیا آمد و در شش‌سالگی وطنش را ترک کرد. او هنگام بحث درباره میراث ژاپنی و تأثیر آن بر تربیتش می‌گوید: ‌«من کاملا مثل انگلیسی‌ها نیستم، چون پدر و مادری ژاپنی در خانه‌ای ژاپنی‌زبان مرا بزرگ کرده‌اند. پدر و مادرم فکر نمی‌کردند که قرار است مدتی به این بلندی در این کشور زندگی کنیم. آن‌ها احساس مسوولیت می‌کردند که ارتباط مرا با ارزش‌های ژاپنی حفظ کنند. من پیشینه‌ای متمایز دارم. جور دیگری فکر می‌کنم و دیدگاه‌هایم اندکی با بقیه فرق دارد.» ...

دوستت ندارم
چنانکه نمک باشی یا گل سرخ یا سنگ « توپاز»*
یا غرش گرگنماها
که در آتش بیز ،
خاموش می شود ...

این ها که می شود گفت
اتفاقی به اندازه ی گفتن اند
آن ها که می توان نوشت
بازی بچه هایی که فکر می کردند ...