ایناکِنتی فیودرویچ آننسکی (20 آگوست /1 سپتامبر 1855، اُمسک– 30 نوامبر / 13 دسامبر 1909، سن پترزبورگ) شاعر، نمایشنامه نویس، مترجم، منتقد، پژوهشگر زبان و ادبیات و مدیر دبیرستان پسرانه تسارسکایه سیلو.
پدر او فیودور نیکلایویچ (درگذشته در 27 مارس 1880) یک کارمند دولت و مادرش ناتالیا پترونا (درگذشته در 25 اکتبر 1889) بود ...

میخائیل لرمانتف شعر «بادبان» را در سال 1832 سرود، سالی که ناچار شد مسکو و دانشگاهش را ترک کند. او پس از رسیدن به سنت پترزبورگ مستقیماً به سوی ساحل دریا رفت و در حالی که در کنار ساحل خلیج فنلاند قدم می زد، طرح کلی اثر شکل گرفت. این مطلب را ماریا لاپوخینا در نامه ای خاطرنشان کرده است ...

بادها در کوچه
بادها در مزرعه
لهجه‌ی این بادها اگر چه یک‌سان است
صدای‌شان فرق می‌کند

بادها همین‌که قصدِ شوخی داشته باشند ...

«سزایی کاراکوچ» شاعر، نویسنده و اندیش‌مند شهیر ترک روز سه‌شنبه ۱۶ نوامبر ۲۰۲۱ در سن ۸۸ سالگی درگذشت. کاراکوچ زاده‌ی ۲۳ ژانویه‌ی ۱۹۳۳ در دیاربکر بود و از پیش‌گامان شعر معاصر ترک محسوب می‌شود ...

بی‌هوده نیست خونی که می‌ریزد
یادت عزیزتر سر برون خواهد آورد،
از این سال‌های ویرانی‌ات.
قرن‌هاست این‌گونه است ...

مشت‌های‌گره کرده
می‌توانند عوض کنند
نام میدانی را
و انگشت‌های اشاره
می‌توانند خالی کنند ...

من از همه‌جا آمده‌ام اما به هیچ‌جا نمی‌روم
کوچه‌ها برای عابرانی که بالِ گُلبهی دارند
محیط امنی نیست
چنان که زباله‌گرد پیر را باید می‌کشاندند ...

داستان «با رنگی بدون اسم»(1)مشتمل بر یازده داستان کوتاه است، که در عین استقلال موضوع، از لحاظ فضاسازی می توانند به هم پیوسته باشند.
داستان‌هایی که در سبک رئالیسم نوشته شده‌اند، و در رفت و آمدهای زمانی(جریان سیال ذهن) شکل می گیرند. این آدم‌ها توقع زیادی از زندگی ندارند، در روزمرگی غوطه ور هستند. روحی غمگین دارند ...

یک شش‌درچهار، یک قطعه
جایی برای بازی به من بدهید
گاهی خمپاره‌ها درونم را تکه‌تکه می‌کنند
و من به سلول‌ها و عصب‌های جنگ‌زده‌ام لورازپام می‌دهم
و می‌گویم: عزیزانم! آرام بخوابید طاقباز یا به پهلو ...

من
دوست دارم پیش از تو بمیرم
فکر می‌کنی آن‌که بعدتر می‌میرد،
آن‌که پیش‌تر مرده را پیدا می‌کند؟
من فکر نمی‌کنم چنین باشد ...

آنگاه كه به ديار غريب پروانگان در سفري
من نيز
خزان زده تر از روياي همه درياهايم!
منگ و خاموش تر از ...

هزار نان‌خورِ محتاجِ مستحق دارد
اگر که بخت به ما رو نکرده، حق دارد
کشیده شیره‌ی جان را زمانه چون انگور
نوشته چون‌که به پیشانی‌اش عرق دارد ...

دیگر وقتی آلبوم دستی را به گردش می‌برد
در خلوت عکس‌ها صدای خنده‌ای نمی‌پیچد
انزوایی دور که در نگاهم موج می‌زد ...

ایستاده بودی به حرف
و نمی‌دانستی
چپ به راست کلماتت
بر زوایای من روییده

بگو بر حواس کدام شب نشستی ...

پنجمین مجموعه شعر #علیرضا_فراهانی با عنوان «درک حضور غیاب دیگری» از سوی نشر «تا» منتشر شد. این مجموعه شعر که در 90 صفحه انتشار یافته، حاصل تجربیات شاعرانه پنج سال اخیر وی می‌باشد که اغلب در مضامین اجتماعی سروده شده است. از علیرضا فراهانی پیش از این چهار مجموعه شعر با نام‌های «بن‌بست‌ها» ...

به ياد يادگاري هاي كوچكي كه با هوشنگ چالنگي يادگاري هاي بزرگ را به ياد مي آورد...
مثلا بياد مي آورد كه جهان پيش از مرگ جدي نيست جدي نبوده و جدي نخواهد بود... ...

جنگ تمام شد
( نخند)
تمام شد
وقتی گرسنگی، سرما
امید و ترس
در من و با هم زوزه می‌کشید ...

دو قدم به جلو و سه قدم به عقب
تانگو بود حکایتِ ما،
نتوانستیم دربیامیزیم هرچه‌قدر هم که سبک‌بال چرخیدیم ...

در تهاجم چارچوب‌های گرم
می‌کوبید بر ظرافت انگشت
که ای اشاره‌های کمیاب
کدام سایه را نشانه رفتید؟
برای جهد کدام خاصیت گرم ...

مردگان نه از خود که از ما تهی می‌شوند
و چه‌قدر که ارواحِ مُقرنس
دلیل فقدان ما باشند و... نباشند
تا مترسک پوشالی گیسوانش را بردارد ...