شعری از آرمان رنو برای عاشورا / برگردان : مهدی رجبی

شعری از آرمان رنو

برگردان : مهدی رجبی

سالگرد

امروز روز اشک و حسرت است

روز پوشیدن لباسهای عزاداری است

روزی که مردم هیاهو و شور دارند

پیرامون تابوتی طبق یک رسم

زیرا امروز روزی است که شخص درستکار

و روشن ضمیری،کسیکه که محبوب است

در بین هر پیامبر بزرگی

حسین پسر فاطمه

بعد از پدرش، بعد از برادرش

هر دوتا کنون شهید ومقدس

تحت حکومت مستبد

بدست قاتلان کشته شدند .

یارانش هفتادو دو تن بودند

اطفال و همسرش را

در پشت تپه ای جای داده بود

دشمنانش ده هزار تن بودند

زیر آسمان گرم

بدون هیچ آبی

جهان ده روز این منظره رابا خود داشت

و مردان پیروزی را به دست می آوردند

کودکان آب می خواستند

سرانجام، تکه تکه شده،غیر قابل تشخیص

وحسین بر زمین غلتان

خون توسط ما سه زار، نوشیده شد

در صحرای کربلا

از زمان بامداد،همه حیوانات

گریه می کنند در بیشه زار؛واز آسمان

قطرات بر سرمان فرود می آیند

وتلخند شبیه نمک

تنها گریه نمی کنم،من حسرت می برم

به کسی که به عشق خدا

رنج کشید وزندگیش را فداکرد

در سرزمین کربلا

L'Anniversaire

C'EST aujourd'hui qu'on est en larmes,

Qu'onrevêtles habits de deuil,

Que la foule fait les vacarmes

En usage autour d'un cercueil;

Car c'est aujourd'hui que le juste,

Le clairvoyant, celui qu'aima

Entre tous leprophèteauguste,

Hussaïn,le fils de Fatma,

Après son père, après son frère,

Tous deuxdéjàmartyrs et saints,

Sous le règne de l'arbitraire,

fut tué par des assassins.

Les siens étaient soixante-douze.

Derrière un tertre, il avait mis

Ses jeunes enfants, son épouse.

Dix-mille étaient les ennemis.

Sous un ciel de feu, rien à boire.

Dix jours le monde eut ce tableau.

Les hommes y gagnaient la gloire.

Les enfants demandaient de l'eau.

Enfin, haché, méconnaissable,

Hussein à terre roula,

Et le sang fut bu par le sable

Dans le désert de Karbala.

Aussi depuis l'aube, les bêtes

Pleurent dans les bois; et du ciel

Les gouttes, tombant sur nos têtes,

Sont amères, comme le sel.

Seul, je ne pleure pas, j’envie

Celui qui pour l'amour d'Allah,

Vint souffrir et donner sa vie

Dans le désert de Karbala.

*Armand Renaud

*renaud,armand,les nuits persanes,p.180