ساموئل تیلور کالریج یک شاعر انگلیسی و یکی از رهبران مکتب رمانتیسیسم بریتانیا است . وی در 21 اکتبر سال 1772 در شهر دوان شایر انگلیس چشم به جهان گشود . پدرش قائم مقام بخش و مدیر مدرسه بود . از دو ازدواج خود صاحب 4 فرزند شد . کوچکترین عضو خانواده خود بود و در مدرسه ای که پدرش مدیر بود ، درس می خواند و علاقه زیادی به کتاب خواندن داشت . بعد از فوت پدرش در سال 1781 ...

زمان گذشت و به شکل حقیقتی غمگین
بهار در کلمات کتاب ها فرسود
من و تو دیر رسیدیم و باد می دانست
من و تو دیر رسیدیم و ...آسمان کبود! ...

خبر از بازگشتت گفت، پا تا سر به رقص آمد
به شوقت پنجره لرزید بر خود، در به رقص آمد
مسیرت چون دلت دریایی از آیینگی سرشار
رسیدی در تب ساحل شبی، بندر به رقص آمد ...

جو،خودت،برکه خودت،دریاخودت
تشنه ترکن بازهم من راخودت
زنده هستی ،زندگی در دست توست
زنده کن این مرده را هم باخودت ...

امتدادی از همین برگشتن‌ها
شکلی که شکل دیگر همین‌ام
دور افتادن از دور دیدن
می‌توانستم برایت
همیشه همان باشم؟
بی‌همگان به سر به دست به پا می‌دوم ...

من و
این خیابان ناراحت و
این چتر پاره ! ...

هر شب در خواﺏهای خوﻧﻲام
تهران را با صورتی وﺭﻡکرده می‌بینم
نکند باید این شهر را ترک کنم؟ ...

برای پیگیران و تبارشناسان شعر امروز ایران، بررسی تحولات شعری در سایه ارزیابی و شناخت درست و دقیق اجتماع صد سال اخیر امری اجتناب ناپذیر است. شگفتی است که پس از گذشت یک قرن از تحولات ادبی که بی شک ریشه در تحولات سیاسی و اجتماعی زمانه خود داشته است، هنوز تکلیف شعر با اجتماع خود روشن نیست و حرف‌های نیما بزرگ قابل تعمیم به زمانه ماست ...

اگر چه در اين چند ساله، بخصوص از دهه هشتاد به اين سو، شعركردستان درميان فارسي زبانان جا بازكرده و اشعار شاعراني چون (شيركو بيكس)، (بختيار علي) و (رفيق صابر) منتشر شده و گاه به گاه در نشريه و فضاي مجازي ويژه نامه اي هم براي شعركردستان ترتيب يافته كه اتفاقاً از همين نوع كارها دو ويژه نامه بودكه راقم اين سطور يكي را با همكاري آقاي حافظ موسوي در سايت ادبي وازنا و ديگري را در یکی از روزنامه های کثیر الانتشار انجام داد و بازتاب خوبي نيز به همراه داشت ...

از بي قرار موي سياهم كه روشن است
اين سر هنوز بر سر حسرت كشيدن است
اين دستها هنوز پي دستهاي توست
اين دل هنوز در هوس زخم خوردن است ...