گفتمان علمی از مباحث بین رشته ای است که در جامعه شناسی ، تاریخ ، علوم سیاسی ، هنر و ادبیات کاربرد دارد .
صاحب نظران که به " تحلیل گفتمان انتقادی " در پدیده های اجتماعی و ادبیات و هنر پرداخته اند بر این باورند که علم " آزاد از ارزش " به طور عام و نظم و نثر ادبی به طور خاص وجود ندارد و گفتمان عالم در موضوعات اجتماعی ، سیاسی ، تاریخی ، و ادبی جزئی جدایی ناپذیر از " شرایط اجتماعی " و " ساختار اجتماعی " عصر حیات علمی – ادبی عالم و ...

آهنگی که زمزمه می‌کنی
خانه را بزرگ می‌کند
جا باز می‌شود برای رقص
دریا راهش را باز می‌کند از بین ساختمان‌ها ...

مأمور گفت: ببُر!
بریدم
از وطنم
بریدم از بند ناف
از بدنم
پیچیدم به خود ...

مارسل پروست نویسنده قرن بیست فرانسه و خالق رمان در جست و جوی زمان از دست رفته است.
او دیدگاه خاصی به عشق، مرگ و گذاشت زمان دارد. هنوز ضمیر ناخودآگاه توسط فروید کشف نشده بود که مارسل پروست اساس رمان خود را همین ضمیر ناخودآگاه قرار داد.
او در رمانش دوهزار شخصیت دارد اما شخصیت اصلی رمانش نه مرد است نه زن. چیزی است که هست و نیست‌. فرّار است و گریزپا، دزد است و سنگدل، و کسی و چیزی نیست جز "زمان" ...

کتاب «نگاهی انتقادی به رمان‌های تُرک» اثر برنا موران Berna Moranکتابی‌ست سه جلدی که به معرفی و نقد آثار مهم‌‌ترین نویسندگان ترکیه در حوزه‌ی رمان اختصاص دارد. دکتر کریم پوراکبر خیاوی از چندی پیش ترجمه‌ی این اثر مهم و انتقادی را آغاز کرده است. نخستین جلد این کتاب با عنوان کامل «نگاهی انتقادی به رمان‌های تُرک از احمد مدحت تا ا. ح. تانپنار» در سالِ جاری در 393 صفحه با شمارگان 1000 نسخه به ...

همه چیز برایش معمولی به نظر می رسید . به جز شعر، تنها چیزی که او را سر کوک می آورد همان کتاب های بود که تو گرمای تابستان ، و سرمای زمستان از دست فروش های میدان" انقلاب" می خرید . به نظر او هیچ چیز به جز خرید کتاب های جدید و اوراقی به او لذت نمی داد . شاید پیرزن راهی دیگر برای لذت بردن از زندگیش پیدا نکرده ... ...

شعر یعنی که ربط بدهی شک را به دلایل نقلی
خانه را به خرافات
شعر را به تناسب بالاتنه با سر
وقتی می‌گردانی تا ستون نمک را آزمون کنی ...

سابقه دارد که برف، راه ببندد
سابقه دارد که بغض، چاه ببندد
می‌شود آری که یک قرار قدیمی
پای زنی را به ایستگاه ببندد ...

من اگر بمیرم، غروب‌هنگام خواهم مرد
برفی سیاه بر شهر می‌بارد
راه ها با قلب‌ام پوشیده می‌شوند
از میان انگشتان‌ام ...

ببین از لای این درز
چه آرام است دریا
که آن‌سوی حیات
بر چروک‌هاش خوابیده
این‌طرف در حیاط ...