خوش آمدی بانوی من، خوش آمدی
لابد خسته‌یی؛
چگونه پاهای نازت را بشویم
نه گُلاب دارم و نه ظرفی نقره‌یی،
لابد تشنه‌یی ...

دیوار
چگونه صدا بزند آجرهایش را
صدا زدن فرو ریختن است

در بازار ماهی‌فروشان
فراوان و یکسان ...

آن روز زود بیدار شد... احساس خوشحالی نامعمولی داشت. صورتش را با آب خنک شست و لباس‌هایش را پوشید... قرارداد انحصار وراثت دیروز تمام شده بود و تنها چیزی که برای امروز مانده بود، تأیید آن از سوی قاضی در حضور برادران او و وکیل در کاخ دادگستری بود تا اینکه اجرایی شود ...

نهمین شماره‌ی نشریه‌ی سخن به تاریخ تیرماه 96 و به همراه ویژه‌نامه‌ی ادبیات ترکیه منتشر شد. این ویژه‌نامه که با تلاش ابوالفضل پاشا جمع‌آوری شده است با پیش‌گفتاری به قلم او آغاز می‌شود وبعد از آن در سه بخشِ نقد، ادبیات داستانی و شعر ادامه می‌یابد ...

دیگر ستاره ای از شب نمی افتد
که هیچ روز رفته ای باز نمی گردد
تکرار نمی شود هیچ لحظه ای در برابر اشاره های تو
تکرار نمی شوم ...

«با دست‌های پر از خورشید» شامل ترجمه‌هایی از شعرهای ناظیم هیکمت شاعر مشهور ترکیه - که در ایران به ناظم حکمت معروف است - با ترجمه‌ی «ابوالفضل پاشا» به بازار کتاب راه یافت.
شعرهای ناظیم هیکمت به دلیل اهمیت این شاعر تاکنون با گزینش‌های گوناگون از سوی مترجم‌ها بارها در مجموعه‌هایی با نام‌های مختلف چاپ شده‌اند اما ...

ربیع جابر نویسنده و روزنامه‌نگار برجسته و مبتکر لبنانی (۱۹۷۲ م) دانش‌آموخته‌ی فیزیک از دانشگاه آمریکایی بیروت و سردبیر هفته‌نامه‌ی «آفاق»، پیوست فرهنگی روزنامه‌ی «الحیاة» است که در لندن به چاپ می‌رسد. نخستین رمان وی، سید العتمة/ آقای تاریکی، در سال ۱۹۹۲ برنده‌ی جایزه‌ی منتقدان و رمان آمریکای او در سال ۲۰۱۰ کاندید جایزه‌ی بوکر عربی شد و سرانجام در سال ۲۰۱۲ برنده‌ی جایزه‌ی بین‌المللی بوکر عربی برای اثرش با عنوان دروز بلغراد- حکایة حنا یعقوب/ دروزیان بلگراد- داستان حنا یعقوب شد ...

عربده‌هایی که برای زنده نگاه داشتن ناله‌های کشور است دل اهل تالاب را ریش می‌کند. خورشید که لب پایینی‌اش را به لب مغرب می‌رساند ، بلم را می‌راند تا رو به راهی شود که از میان نیستان برایش ساخته بودند که بتواند به افق چشم بدوزد ...

نیما دوست داشت فضانورد شود و به سیاره ی کیوان برود. اما او فقط دوازده سال داشت. همین شد که تصمیم گرفت به کلاس نجوم برود و کتابهایی درباره سیاره ها و ستاره ها بخواند و همین کار را کرد.
در مدرسه دوستانش مسخره اش میکردند و میگفتند: "نیما تو هیچ وقت فضانورد نمیشوی... هاهاها"
نیما حرف های دوستانش را نادیده میگرفت ...

نام کوچکت را از میان خطوط متصلی میخوانم
که با طبیعت بد لهجه ی جنگ می خندد
باغ بزرگی است نامت
با درختچه های کوچک بدنام ...