کازوئو ایشی‌گورو نویسنده انگلیسی ژاپنی‌تبار است که ۸ نوامبر ۱۹۵۴ در ناگازاکی به دنیا آمد و در شش‌سالگی وطنش را ترک کرد. او هنگام بحث درباره میراث ژاپنی و تأثیر آن بر تربیتش می‌گوید: ‌«من کاملا مثل انگلیسی‌ها نیستم، چون پدر و مادری ژاپنی در خانه‌ای ژاپنی‌زبان مرا بزرگ کرده‌اند. پدر و مادرم فکر نمی‌کردند که قرار است مدتی به این بلندی در این کشور زندگی کنیم. آن‌ها احساس مسوولیت می‌کردند که ارتباط مرا با ارزش‌های ژاپنی حفظ کنند. من پیشینه‌ای متمایز دارم. جور دیگری فکر می‌کنم و دیدگاه‌هایم اندکی با بقیه فرق دارد.» ...

دوستت ندارم
چنانکه نمک باشی یا گل سرخ یا سنگ « توپاز»*
یا غرش گرگنماها
که در آتش بیز ،
خاموش می شود ...

این ها که می شود گفت
اتفاقی به اندازه ی گفتن اند
آن ها که می توان نوشت
بازی بچه هایی که فکر می کردند ...

کتاب «شهر یک نفره» مجموعه‌یی از سروده‌های شاعران ترکیه را شامل می‌شود که همه‌ی شعرها کم‌وبیش به استانبول اشاره دارند. «استانبول را گوش می‌کنم با چشمانِ بسته» زیرعنوانِ این کتاب است که در واقع به شعری از اورهان ولی کانیک Orhan Veli Kanık با نامِ «استانبول را گوش می‌کنم» İstanbulu Dinliyorum ارجاع دارد که او در نخستین مصراعِ این شعر چنین سروده است ...

حقیقت را به شکل ابری دیوانه
یا گلی که می‌خزد در شکاف سنگ
حقیقت را به هوش نوازش و شانه
یا آفتابی که ذوب شد در آغوشم ...

امروز احساسش متفاوت است، از اینکه در ادارۀ راهنمایی و رانندگی در کنار جناب سرهنگ ایستاده، حس قدرت سراپای وجودش را فرا گرفته. هر بار که شاهد صدور مجوز یا پرداخت جریمه‌ای بود خوشحالی بی‌اندازه‌ای احساس می‌کرد. آرزو داشت که افسر مسئولیت جریمۀ یکی‌شان را به او بدهد، اما او این کار را نکرد. ...

و بعد را روی بند پهن کردن
همه را شستن:
پیراهن‌های چروکیده
بازگشته از جنگ
چرک‌مرده.
روی خوابی از افق ...

«طرز تهیه‌ی تنهایی در آشپزخانه‌ی عشق» با عنوان اصلی Aşk Mutfağından Yalnızlık Tarifleri مجموعه‌یی‌ست از داستان‌های یکتا کوپان Yekta Kopan از نویسندگان امروز ترکیه که مژده‌ی الفت از زبان ایستانبولی به فارسی برگردانده‌ است. ...

می ترسم از امروزهای سرد و بی فردا
فردا چه بی امید از این تکرار…میترسم
بی آرزو تر می شود کودک به جرم جبر
بابا پشیمان تر. از این آمار…می ترسم ...

مشت مشت ریتم می‌ریزد
مطنطن می‌شود
ت‌ت‌تن تن طن‌طنه‌ای که از شانه‌ها
و پایین می‌آید
با تمرکزی ویژه ...

برای زندان‌بانان سوال بود که چرا سگی را همراه یک بازداشتی داخل یک سلول انداخته‌اند. بعد از کنجکاوی سرسختانه‌ای فهمیدند بعد از اینکه صاحب سگ، خبر محکومیتش به حبس ابد همراه با اعمال شاقه را شنیده و به حالت غش بر صحن دادگاه افتاده، سگ تاب تحمل دوری او را نیاورده است.
وقتی نگهبانان بشقاب غذا و تکه‌ی نان را ...

يك بار ديگر می‌‌پرسم:
چرا فرار نكردی؟
-كردم
الآن تو دورترين امكان از قبلن ِخودمم!
خودمم! ...

یک کتاب مصور سورئال،گوشه ی اتفاق افتاده
کاسه ی سرخ چشم هایی که کنجِ کور اتاق افتاده
تبر از جنگل آمد و حالا زیر دیوار باغ افتاده ...

در راه رمانی چهارصد صفحه ای است از جک کرواک که در سه هفته و همچون طوماری بر کاغذهای بلند صد و ده فوتی نوشته شد. درنتیجه اینکه متن رمان انباشته از هیجانات افراطی است. البته انگیزش های ناگهانی نه صرفا به مثابه ی عناصر برسازنده ی درام بلکه به طوری کلی تر، هسته ی معنادهی به دنیای خام برای شخصیت های واقعی رمان هستند. این رمان که به نوعی شناخت نامه ی غیرادبی نسل بیت محسوب می شود، زیست تصنعی نشده (توسط عناصر دراماتیک)ی خود کرواک ...

اگر ترجمه از زبانی دیگر به زبان کاربردیِ هر یک از جوامع فقط تا حدودی حساس و دشوار باشد، ترجمه از زبان کاربردی به زبانی دیگر بسیار حساس‌تر و دشوارتر خواهد بود، برای مثال من می‌خواهم امروزه متنی را از زبان ایستانبولی به فارسی برگردانم، این کار اگر تا حدودی دشوار و حساس باشد، عکس آن یعنی ترجمه از زبان فارسی به ایستانبولی بسیار حساس‌تر و دشوارتر خواهد بود ...

شب دوچرخه هماغوش_وهم_ابرو نیست
واین سیاهی_جاوید شکل_لولو نیست
نگاه_هرکه کنم یاتونیستی یا او
صدای هرکه کنم یاتونیست یااو نیست! ...

در نشانه ها فریبی آگاهانه وجود دارد و این فریبکاری در شعر با شکل گیری روابط غیر منطقی با حدت بیشتری اتفاق می افتد.قدرت فریب از دو سو یعنی زبان حاکم و زبان شاعر به جنگی نابرابر می رسد.این تقابل در زبان شعر با بازی های زبانی به تخریب و دستکاری در نحو و ساختارزدایی و در زبان بازی شکل هرج ومرج به خود می گیرد ...

در هوای پاهایم
هر چه بود
زخمی بود
که از درون می‌رفت
ساعت خواب‌آلوده را
پذیرفتم ...

تا می آیی در که نه بلکه دلش وا می شود
خانه ی تنگی که باتو شکل دنیا می شود
حالت چشمت محال ممکنی که پیش آن
یهتر از حال چنینش حال حالا می شود ...

باز ما در اعماق جهان سیر می‌کنیم
عمق از آن‌جا می‌آید
که هیچ‌چیز پیدا نیست
همچون ماهیانی ...