تعبیرِ ﺑﺎﻝهای رنگی افق بود،
بلوغِ ﻛﻒآلودِ پانزده ساﻟﻪای
محکوم به ابدیت
از حبس ...

نشر چترنگ رمان "الماس‌ها ابدی‌اند" را با ترجمه محمدهادی سالارورزی به بازار نشر عرضه کرد. کتاب "الماس‌ها ابدی‌اند" چهارمین اثر ایان فلمینگ، نویسندۀ انگلیسی است.این کتاب ماجراهای جیمز باند، مأمور سرویس مخفی بریتانیا، را روایت می‌کند. در این داستان، باند مأمور می‌شود عاملین قاچاق الماس ...

ترانه ازگذشته های دور، قسمتی از گنجینه منظومات خود ساخته و خودجوش روستاییان ایران بوده است که نشان از لطافت طبع ، شادی و زلالی روح روستایی دارد."ترانه" را می توان از انواع ادبی دانست کهریشه لغوی آن را از لفظ " تر" به معنای تازه و جوان، دانسته اند( کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد- حافظ). در ماخذ پهلوی و اوستایی به این کلمه بر نخورده ایم ...

مارک ایروین، شاعر معاصر آمریکایی و مدرس زبان انگلیسی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی می باشد. از او تاکنون هفت مجموعه شعر منتشر شده است که جدیدترین آن ها ” کوزه آمریکایی” نام دارد. او موفق به کسب جوایز متعددی شده است که از آن میان می توان جایزه کتاب کلرادو و جایزه جیمز رایت را نام برد. ...

یورتمه می رود غروب در اسب
گیسویی به شکل تازیانه بعد از فرود ، رها
کورس اول است و چهارده بار زائیدی
هفت در زیر و هفت در بالا ...

شاكر لعيبي شاعر و مترجم و عراقي ىر سال 1956 متولد شد. او در رشته ی جامعه شناسی دکترای خود را از دانشگاه لوزان سویس گرفت. از زبان فرانسوی اشعاری از ریلکه و رنه شار و هنری میللر به عربی ترجمه کرده است. او دارای شناسنامه ی ژنوی است و اکنون در جنوب تونس به تدریس می پردازد. علاوه بر ترجمه و شعر کتاب های در زمینه ی تاریخ هنرهای عربی مثل خوشنویسی ...

اورهان ولی کانیک (1950و1914)، بعد از اتمام دوران دبیرستان در رشته ی فلسفه دانشگاه مشغول به تحصیل شد. سال 1941 به همراه دوستان همکلاسی اش اوکتای رفعت و ملیح جودت آندای، کتاب شعر «غریب» را منتشر کرد. با چاپ این کتاب، جریان شعری نوینی به همین نام بنیان نهاده شد. آنها همچنین سال 1947 به چاپ مجله ی «یاپراق» مبادرت ورزیدند. اورهان ولی با هدف تغییر ساختار اساسی شعر قدیم، زبان مردم کوچه و بازار را به سمت زبان شعرش کشاند ...

زمینه تار و زمانه طناب دار! و من مرد عنکبوتی غار
کسی که دوخت لبش را و با درخشش ظلمت به انزوا برگشت
سری که خواست خودش را طناب‌پیچ کند مثل چرخ چاه و خری-
که باز دنده‌عقب رفت و در تأسی از او ...

کارگردانی مشهور در مصاحبه‌ای می‌گفت: وقتی که دردت می‌گیرد طبیعتا می‌گویی "آخ"، و وقتی می‌گویی "آخ"یک آدم سیاسی هستی.
اما به راستی چرا؟ شاید چون ما در جا و گاهی به سر می‌بریم که دیگر هیچ چیزی سر جایش نیست و هیچ رخدادی سر بزن‌گاهش. و در هنگامه‌ای که همه‌چیز به‌هم‌ریخته و جابجا باشد، باید به آن‌چه که در بوق و کرنا می‌شود و به اقبال عمومی می‌رسد نیز شک کرد. اما چالش‌ها و واکنش‌ها در برابر چنین سرگذشتی بسیار گوناگون است ...

یک سبد اشک روی دامانم ،روی احساس سیب کالی که
سرخ بود و کسی نمی فهمید ،مثل یک حرف خشک و خالی که
از دهان کسی نمی افتاد
به درک یا که هرچه باداباد ...

اوقات من به تلخی فنجان قهوه ام
در پشت مرزهای جهانی جدیدتر
دنبال رد تازه تری از توام ولی
تنها تر از همیشه و هی ناپدیدتر ...

در کلن
شهری از راهبه ها و استخوان ها
و پیاده روهایی گزیده شده
با سنگ های مرگ آور
و ژنده ها
و ساحره ها
...

زاده ١٨ نوامبر ١٩٣٩ نويسنده، شاعر، منتقد ادبي، فعال سياسي و فمينيست سرشناس كانادايي است.
مارگريت كودكي خود را در جنگل هاي شمال كبك در كنار پدرش كه يك گياه شناس بود، گذراند. تجربه دوران كودكي اش بعدها با به كارگيري تعبيرها از دنياي حيوانات و طبيعت در آثارش نمود يافته است.
آتوود تاكنون بيش از ٣٠ جلد كتاب شامل رمان، مجموعه شعر، مجموعه داستان كوتاه، نقد ادبي، تاريخ اجتماعي و كتاب هاي كودكان به تاليف رسانده است. ...

اوایل می گفتی
به هر رنگی علاقه مندی بگو
تا بزنم به موهام
می گفتم مشکی... می زدی
اوایل چنین بود که عاشق ات بودم ...

والاس استیونز (به انگلیسی: Wallace Stevens) (متولد ۱۸۷۹ پنسیلوانیا - متوفی ۱۹۵۵)، شاعر آمریکایی برنده جایزه پولیتزر در زمینه شعر در سال (۱۹۵۵) است. ...

ماه اگر بودم
اين ماهيان مرده
بر بستر خشك رودخانه را
تاب نمي اوردم
خورشيد اگر بودم
اين خاك زرد ترك خرده ...

تو را بو کشیدم
در تالارهای مرگ
در لابیرنت‌های بیماری
و پیدایت کردم
در محاصره‌ی خزندگانی
که بزاق هاری‌شان ...

بادی وزید و سیب سرخ از شاخه افتاد
افتاد سیب از شاخه و شد باد "ایجاد"
بادی وزید و شاخه ای افتاد از سیب
شاخه جدا از سیب شد آغاز شد باد ...

قهوه ای / و هاشوریْ سرخْ سوخته / و زرد
و آفتاب
و آفتابگردان

گُلی –اما آفتابگردان
در کنارِ گُلی
اما آفتابگردان ...

از ابرها
آن تکه یی که تویی
نخواهد بارید
مِه همان خواهد بود
چشم بسته و فرو رونده ...

تعبیرخوابهای من انگار بعد تو
سنگ است تا همیشه و دیوار بعد تو
رمال های کولی درپارک خوانده اند
از خط دست من غم بسیار بعد تو ...

و برف زﻣﻴﻨﻪی خوبی است برای پاشیده شدن خون
خون ﺑﻲگناه زنی که یونیفرم پوشیده است
سوءتفاهم داستان را زیبا ﻣﻲکند
به قصه کشش دراماتیک ﻣﻲدهد
ماتیک ﻣﻲدهد دست راوی که روی ﺷﻴﺸﻪی پیشانی خودش بنویسد"تعطیل است"
بنویسد ماموشکا! کاش یک بار دیگر رﻭﺱها به ایران لشکرکشی کنند ...

تو ز من پرس که این عشق چه گنج است و چه دارد
تو مرا نیز از او پرس که گوید چه کسستم
به لب جوی چه گردی بجه از جوی چو مردی
بجه از جوی و مرا جو که من از جوی بجستم ...

برابر این کوه
نفس هایم به نام کیست
صبح عجیب
در طنین نور
گوشم به خاکستر
که از شکفتن می نویسم ...

بادیه نشین در زمان خود بسیار پیشرو تر از شاعران هم نسل خود بوده است و به عبارتی شعرهایش ، زبان کلیشه ها نبود . ترکیب سازی ها ، ساختار و فضای متفاوت شعرهای بادیه نشین همراه با الحان درونی شعر و تصویر سازیهای بکر و تلفیق آن با طبیعت و زندگی مدرنیته ی شهری وجه تمایز سروده های این شاعر است .
نوع نوشتار و کاربرد آوا ها و موسیقی در شعرهای این شاعر قالب و زبانی خاص را به خود اختصاص داده است . شاعر با بکار گیری اسطوره در شعرهایش ، نگاه وفضایی جدید برای تاثیر پذیری شاعران ...

درشکه های عجیبی که درخیابان اند
هنوزمنتظرسایه های انسان اند
دهان دلهره ی دره های طوفانی
طنین لرزشِ شنبادهای ویران اند ...

درچشم هاتان قاب يک تصوير بوديم
ازخواب هاتان آخرين تعبير بوديم
نفرين ِ پَست آفرينش در شبي سرد
يک تور پاره دست ماهيگير بوديم
...

کاغذ که دختر جنگل بود
عاشق تو شد تا نوشتم نام تورا
عروسی کاغذهای باکره آغاز شد
و اندوهِ مادر جنگل ها که می دانست ...

این اولین دیدار ماست
من اما
از تو در خود انعکاسی دارم
که فورا آن را باز خواهی شناخت
از میان هزاران رهگذر ...

در سرم زنی شکسته است
که هر بار
خرده ریزه هایش
تکه ای از خوابهایم را می بُرد
در سرم زنی ست شکسته ...

ب باش
خوابیده بر سطری کهن در جسمی تازه
آنگاه در هیئت الفی الاهیاتی
وارد می شوم
و رمز وحدت را به تو می گویم ...

می آیی / ای سراغ!
می گیری و دوباره دور می شوی
بر سنگ ردّ پایی و
در آسمان خورشید ...

اینجا پرنده‌ها
در یک شعاع محدود
پشت حصارهایی از آهن
خود را،
با زندگی تازه خود وقف داده‌اند ...

هرچیزی از ابتدای خودش آغاز می شود
روزها از ابتدای خودشان
که صبح است
و شب ها هم از امتداد روزها
که عصر است
اِه چطور شد؟! ...

اگر از آسمان –
که کویری ست –
تنها یک پرنده به آبشخور گیاه رود
من با این دستهای ترس
جزام را به میکده می آرم ...