مرد پیاده شد. به یاد چمدان افتاد. بر خود لرزید. چمدان در صندوق عقب ماشین بود. ماشین وسط جاده خراب شده بود. جاده ای کوهستانی و باریک، یک طرفه. می ترسید. تا هتلی که رزرو کرده بود ده کیلومتر مانده بود. رد خون را گرفت. به جایی نرسید. ترسیده بود. هتل چطور جایی بود؟ جاده را درست می آمد؟ فضا مه آلود بود. سرد و برفی. چه هتلی بود وسط این فضای مه آلود، گرفته، آبی کبود. ...

به دشواری پیدا کردن
رنگ‌های قدیمی،
انقلاب زبان‌های محلی و
باز آفرینی وفادارانه‌ی نسخه‌ای خطی است
گفتار درمانی
شکنجه
حرف بزن ...

می‌گویند فیل‌های پیر
روزِ نزدیک شدنِ مرگ‌شان را می‌دانند
چند روز پیش
سرهاشان را به پایین انداخته ...

من شب نشینم
از روشنایی های خود تابانم.
مرا به سخره می گیرند
آن ها که جبهه های جنگ و مرگ را مثل هم تصور می کنند. ...

می‌توان... تنها بود...
.... و به گلی در گلدان نگریست........
یا روی پشت بام...
...تا سرزدن..... ستاره‌ی نزدیک...
..... به ستارگان دور.... چشم دوخت.............. ...

مات و سرگردان و حیرانیم، پرگاریم ما
آسمان ما را زمین انداخته، باریم ما
تنگ قلیان غرورم را شکسته دلبرم
تَنگ خُلقم از انیسم ؛ شاه قاجاریم ما ...

اگر نقطه ی شروع را به "لوکاچ" برگردانیم و بحثِ مدرن را با وی ابتدا کنیم، در آنصورت می بایستی معیار "تکه تکه بودن" در برابر "یکپارچگی" دنیای قدیم را به عنوانِ نقطه ی عزیمت، یا سمپتومِ اصلی، در نظر بگیریم؛ پس پرسشِ مرکزیِ این نقد را چنین فرض کنیم: آیا رمانِ "ژنومِ آدمِ نامرئی" پدیدار شده است؟ یا پدیدارشناسیِ زبانِ آدمِ نامرئی چگونه است؟
ادبیات، به عنوانِ دیسپلینِ نه کمتر عقلانی، نسبت به سایر دیسپلین ها، نه مدعای حقیقت را می پروراند و نه کمتر مهم است. ادبیات، به این معنا، یک دیسپلینِ ذاتاً دیکانکستراشن است، چرا که پیشاپیش، حقیقت زدایی ...

آنی سومون (۱۹۲۷-۲۰۱۷) نویسنده و مترجمی فرانسوی ست که فعالیت نگارش ادبی اش را به نوشتن داستان کوتاه اختصاص داده و ازین جهت لقب ملکه داستان کوتاه فرانسه را به او داده اند. تعداد آثار آنی سومون را تا بیش از سیصد داستان کوتاه تخمین زده اند. او تحصیلات خود را در رشته ادبیات مدرن و انگلیسی ادامه داد. در میان نویسندگانی که توسط آنی سومون به فرانسه ترجمه شده اند می توان به جی دی سالینجر، نادین گوردیمر و جان فاول اشاره کرد ...

از تاریخ ولادت و مرگ و شرح زندگی و آثار و کتاب ها می گذرم که تمام این ها با جستجوی نام هوشنگ گلشیری به راحتی در دسترس است.دیدن حقیقت گلشیری به نظر می رسد اندکی سخت باشد و گلشیری، دانسته یا نادانسته، خواسته یا ناخواسته، خود نیز به این سخت بودن دامن زده است. گلشیری بیش و پیش از آن که منصفانه نقد شده باشد و در تاریخ ادبیات معاصر در جای درست خود قرار گرفته باشد ، از یک سو به شدت و چشم بسته ستوده شده است و از دیگر سو به همان مقدار نکوهیده ...

تبریک می‌گویم؛ موفق شدی
تولد دردناکی بود
فقدانِ مرا به دنیا آوردی
...

سرگیجه های ممتدِ بد مستی آشفته حالی منِ دیوانه
آیینه را شکستم و بیرون زد از تکه هاش یک زن دیوانه
از پنجره به سمت جهان پل زد آهسته رفت و دور زمین چرخید
گیرایی عجیب و غریبی داشت آن چشم های روشن دیوانه ...

سلامت می‌کنم هر بارِ چندم، بار چندم‌تر
جوابم می‌دهی گاهی "سلامٌ"تر، "علیکم"تر
تلاطم‌وار می‌رقصیم، مولاوار، شمساوار
«سلامٌ فیهِ حَتّی مَطلَعِ الفَجر»ی تلاطم‌تر ...

وقتی از ایران بیرون زدیم سر راه در یکی از کشورهای اروپای شرقی همسرم به شدت بیمار شد و ناگزیر بودم که او را به بیمارستان ببرم، رابطی که پول گرفته بود تا من و همسرم را به آلمان ببرد می‌گفت :اگه زنت رو بردی بیمارستان دیگه از من کاری ساخته نیست و باید همین جا بمونی چون شینگن اینجوریه اولین مرزی که ورودت ثبت بشه خونته. ...

غروب‌ها که با زنبیلِ غذا در دست
از این کوچه‌های تنگ‌دست و تاریک
به ‌سوی خانه‌ام می‌روم
انگار خستگی از ذهنِ من پاک می‌شود
...

در لهجه‌ات شرجی تداوم داشت، وقتی هوایت را بلد بودم
هر واژه‌ات تاویل هر واجت، من هر هجایت را بلد بودم
می شد کنار ساحل سنگی، سیگار را دزدانه آتش زد
در شهر می‌شد بی خبر گم شد، در شهر جایت را بلد بودم ...