...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

همه چيز است و هيچ چيزی نيست،
شعر، بی‌‌زندگی پشيزی نيست
شعر در من نبود و من بودم
من نباشم كه شعر، چيزی نيست
شعر را می‌‌شود كه ننويسم
ولی از شاعری گريزی نيست
...

از خودم مثل مرگ می ترسم ،
مثل ِ از زندگی شدن با هم
هیچ چی واقعاً نمی فهمم !
هیچ چی واقعاً نمی خواهم !!
دارم از اتفاق / می افتم ،
مثل ِ از چشمهای غمگینت
مثل ِ از زندگی تو بیرون !
می زنم / زیر گریه ات را هم ...

...

...

...

...

...

...

...