من دردم، یعنی چهره‌ی پاییزی تو
ناامید
بعضن قامتت، بعضن دهانت
سایه‌سار چشمانت ‌یعنی کودکیت، یعنی کوچه‌ای در بورسا ...

نمی‌رفتم کجا می‌ماندم
وقتی آبادی از من رفته بود
درد رفته بود
و دیگر استخوان‌های هیچ زنی روی هم نجوا نمی‌کرد
مرگ توی موهایم پیچید ...

شکل یک نعره ی محبوس به یک پیرهنم
گل نه! از باد شده ساخته اجزای تنم
انتزاعات سه بعدی، نیستی در هستی
معنی و ماده و این پارادوکسی که منم ...

اصلا من زن
که خلق شده ام با گل های اطلسی
نشسته بر بافه های یمنی
توی خلیج رها
های هویِ باد های موسمی
...

نشر قطره جلد 1 و 2 آنتولوژی نقد شعر شاعران معاصر با نام "کلمات بیش از آدمی رنج می برند!" نوشته ی سریا داودی حموله را منتشر کرد. در جلد دوم این آنتولوژیِ شعر شاعران معاصر ، به کارنامه ی شاعرانی نظیر رضا براهنی ، یدالله رویایی،فریاد شیری،عباس صفاری،گروس عبدالملکیان،رسول یونان،رضا چایچی،کورش همه خانی،مهرداد فلاح، علی عبداللهی، بهزاد زرین پور،یزدان سلحشور، منصور خورشیدی،فرهاد کریمی،علیرضا آبیز،بهزاد خواجات، علی الفتی، ایمان صفری،بهنام فرخی،احمد فریدمند،محسن مرادی،ابراهیم عالیپور،فراز بهزادی،حامد رحمتی،ابوالفضل پاشا،میثم ریاحی ...

دیر آمدی و از دهان افتادم
رسمی حرف می زدی
و سرِ زانوهای ام پاره می شد
اوایل ضربان قلب ام که از پروانه بالا می رفت
به پهلو می خوابیدم ...

من بهمن ام همواره از کوهی سرازیر
تو جاده ای با پیچ و خم های نفس گیر
می غلطم و می لغزم و می ریزم از کوه
با سنگها و صخره های راه درگیر ...

این خاکستر کیست در هوا؟
این جمجمه برهنه در آینه چیست؟
زمین زاده توست
و باد که ﮔﻞهای سرخ را ...

به هیئت سلیمان
پشت پنجره ایستادن
و ﺷﻜﻞدادن به وداع
که شروع پیاﻣﺒﺮﻱست ...

یک گفتگو با گریه های احتمالی
دو صندلی،یک پنجره،دو جای خالی
فریادهایی بر تنِ تب دارِ دیوار
باگورهای بی جسد در این حوالی ...