آسمان تنها می شود و
ابرها / به هزاره ای دیگر می روند
تو مثل کودکان بی لبخند
در انتظاری کوچک
به کشف باران / دل می سپاری ...

من آسمان پر از ابرهای دلگیرم
اگر تو دلخوری از من ، من از خودم سیرم
من آن طبیب زمین گیر زار و بیمارم
که هرچه زهر به خود می دهم نمی میرم ...

هوای فیروزه ای بیاور صعود کنیم
در سینه های هم بشکافیم
در خانه ای که یک تکه جان نداشت برقصد
و لنگیده بود در قیر و شراب ...

زیر بلوز و دامن حرف هایم برجسته
مثل پروانه ای در جلد تابستان
به شگردی ازلای انگشت ها
شاعرانه از درزهای مخفی بیرون پریدم ...

خودش و خواهرش صندلي جلو نشسته بودند، بغل دست راننده كه راه و چاهِ مرا توي آينه مي‌پاييد، جريك جريكو را مي‌گويم. داشتم طبق يك برنامه‌ي روزانه از معشور كهنه و خاكي به كُواتِر مي‌رفتم؛ ناحيه‌ي صنعتي را مي‌گويم، نو و پر زرق و برق زنده. ...

روزگار به همین سادگی ست
تا جامی چند نزدیک لب می بری
ماهت از پنجره پرت می شود و
مثل مسجدی بعد از نماز
خودت می مانی و
چند حاجت گنگ
که بر دیوار ماسیده است
...

رد بوسه ات
تبر
تبر
روي تنم مانده ...

اگر زمان و مکان فکر جان من باشند،
ستاره‌ها همه در آسمان من باشند،
سخنورانِ جهان پشت هر تریبونی
به غرب و شرق اگر هم‌زبان من باشند
...

هنوز ِ منم
که می وزم
یا باد
سینه به سینه ...

رفت در عمق آب، بچّه وزغ
کبک افتاد از هوا شترق!!
جغد می خواند در شب مطلق
سگ به روباه گفت: ای احمق! ...

طالع كسي بستگي به اين ندارد
كه خطوط دستم
عرق
وصف الحال من
تويي
كه بر امور شعر ...

در این محاکمه تفهیم اتّهامم کن
سپس به بوسه ی کارآمدی تمامم کن
اگرچه تیغ زمانه نکرد آرامم ،
تو با سیاست ابروی خویش رامم کن ...

ازصداي جيغ تايرها
سرعت روزهايم متوقف مي شود
تحت تعقيب دوستت دارمي قرارگرفته ام

...

این خوش، به‌حالِ من هم هست
این هوا، که همیشه حواس‌اَش هست به هم نریزدم
(طوفان‌های از هر سمت اگر بگذارند وُ
بگذرند از سر) ...

فارسی
زبان دوم من است
که با آن می‌نویسم
و حرف می‌زنم با تو
زبان مادری‌ام اما ...

خديج داشت به مرد ديگري كه رو تخت روبرويش نشسته بود نگاه مي كرد. كت و شلوار نويي تنش بود. كراواتش برق مي زد. عينك آفتابي قاب باريكي به چشمش بود. مرد به جايي بالاي سر خديج نگاه مي كرد. نگاهش پيدا نبود. خديج از بالا آمدن چانه اش اين طور حدس زد. برگشت. چيزي نديد. پیرمرد گفت: ...

سالواتُوره کُوازیمودو ، معرکه ی آرای مفسران ، منتقدان و پژوهشگران ادبیات معاصر ایتالیا است . به گواه جمهور این افراد ، وی در ردیف بزرگ ترین شاعران همه ی ادوار این کشور و در کنار دانته قرار می گیرد .
وی در سال 1959 به خاطر شعرهای غنایی سوزناک خویش موفق به دریافت جایزه ی نوبل ادبیات گردید . ...