«جمهوری فدرال ابر» شامل مجموعه‌ی هستی شناسی یا همان آنتولوژی شعر نوی ترکیه است که با پژوهش، ترجمه و بازسرایی «ابوالفضل پاشا» منتشر شده است. مدخل این کتاب را بخشی به نام «سرآغاز» تشکیل می‌دهد که «پاشا» در این بخش شیوه‌ی کار خود را در تهیه و گردآوری این مجموعه‌ی هستی‌شناسی به تفصیل توضیح داده است ...

از ایمان گفته ام ، بر شعرهایم رنگی از شک زد
همان که نام او بر دور لحظه هام پیچک زد
همان که کوبه ی قلب مرا کوبید تک تک تک
به پشت حس من سنگر گرفته ، سخت پاتک زد ...

کبوتری که فرود می آید
آسمان را
با هرُم هراس ش می رود
و پیام ش را
میان دوزخ و گناه
جار می کشد ...

زنی هر شب درمن
متولد می شود!
بند نافش را به دندان گرفته
از خوابهایی که ندارم آویزان
در انقباض سگرمه های تخت ...

حالا که تو هرگز نمی آیی کنارم
یک لکه خون بر تیغ های یک حصارم
زخمی ترین حال مرا دریاب زیرا
دیریست در پیشانی ام یک ذوالفقارم ...

زمزمه هاي عجيب و دستهاي عجيب
در تنهايي زندگي ميكنند
گياهان عجيب تنهایی را
لحظه اي زينت مي بخشند و مي ميرند
وقتی که برنامه های تلویزیون تمام می شود ...

من
لکه‌ی خون را
کنار پنجه‌ی کوچک دیدم
- گوزن که باشی
جهان پر از ...

هی نشستیم و خط خطی کردیم
زندگی را غمم کلافه نکرد
هر چه می خواست،کند و با خود برد
شعر چیزی به من اضافه نکرد ...

کجای این خواب نشت می‌کند
که هر شب
سراسیمه میان چهار راه
بیدار می‌شوم
و حادثه را ...

توُ خیالمه
که دنیا ، جاییه
که احدی پیدا نمیشه
تا دیگری رو
کوچیک بشمره ...

راه خودم را می رفتم
سمتی مشخص که هدفم بود
دیدم که جنون رو برویم ایستاده
زل زده به چشم هایم
راهم را سد کرده بود
خواستم قدم بردارم ...

بغض دارد اشاره می کند و بیش از این اشک و های هایم نیست
سوز من در گلوی نی گم شد، ناله ای هست و هیچ نایم نیست
می روم از خودم کمی بیرون تا بدون خودم قدم بزنم
کاش روزی به گوش من برسد توی این شهر ردپایم نیست ...

مايلم شروع كنم
از رختِ لكه‌دار تنش
سرتاسر زيباييش كه گوشه‌ی گلدان‌ها نشسته
و خاك می‌خورد
بي آن‌كه بدانم برای تو امروز كدام را آب داده‌ام ...

می گویی؛
(( شب است ...
و شاید ...
امشب است،
come on ... ))
یعنی که؛ (( بیااا ... )) ...

بگو به پرده ببندد دو چشمِ پنجره را
بگو که پس بزند از نگاه منظره را
هجومِ ارّه به گل؟! اين جدال بی شرمی ست
نبردِ تيغ و گلو؟! بس کن اين مناظره را ...

رفتی دوباره بی تو دلم شور می زند
بیچاره سنگ بر " سر مغرور " می زند
هرم نگاه و گرمی چشمان عکس تو
آتش به جان این دل مهجور می زند ...

شدم جویی که دنبال خودم در جستجو باشم
اگر دریا نگشتم،دست کم کُنج سبو باشم
اگر دریا نگشتم لااقل در یک صلاة ظهر
به سقاخانه اش یک کاسه سهم هر گلو باشم ...

شدم از گریه سرگردان شبیه ابرِ باران زا
مرا یادِ تو می اندازد این شهرِ خیابان زا
در این مرداب ها نیلوفری باقی نمی ماند
چه باقی مانده از تندیسِِ بوداهایِ شیطان زا؟ ...

فرداشب از این شهر خواهم رفت
من راهیِ‌ رودخانه‌یی هستم
و آب‌ها مرا به‌ جانبِ خود جذب می‌کنند

اگر پرنده های مُرده‌یی که از سینه‌ام فرومی‌افتند ...

ترش و شیرین شبیه آلوچه گاه اینی و گاه آن هستی
مثل شهریور شمالی ها تو که اخموی مهربان هستی
گاه طوطی و گاه بازرگان گاه در هند و گاه در ایران
خلقتی از فرشته و شیطان گاه جسمی و گاه جان هستی ...