جان اگر بخشیده روزی خاک را با بوسه بوده است
اولین خلق خداوند تعالی بوسه بوده است
هم تمام خلق را یک بوسه آورده ست دنیا
هم سلاح قبض روح از کل دنیا بوسه بوده است ...

«نخستین بامدادهای بهار» شامل ترجمه‌ای از شعرهای چهار شاعر تأثیرگذار و جریان‌ساز ترکیه با ترجمه‌ی «ابوالفضل پاشا» به بازار کتاب راه یافت.
اصولن بعد از نوزایی در هر جامعه‌یی سرودن شعر نو امری اجتناب ناپذیر است و در اغلب کشورهای مشرق‌زمین این تجربه به همین منوال پیش رفته است اما در کنار شرودن شعر نو، تأثیرگذاری و حتا جریان‌سازی نکته‌ی مهم‌تری‌ست که در کار همه‌ی شاعران یافت نمی‌شود و وجود این ویژگی دال بر اهمیت شاعری‌ست که دست به خطر می‌زند ...

واقعا نمی‌داند چه‌چیزی و چرا او را به اینجا رانده... این پیشامد به داستان‌های علمی تخیلی می‌مانَد که شکافی در طول و عرض و ارتفاع باز می‌شود و هر کس را که از آن می‌گذرد، به زمان و مکان دیگری می‌اندازد... این همان اصطلاحِ محبوب (فضازمان) است... او در مطب دکتر به انتظار نوبتش نشسته، جایی که تنها سرگرمی ممکن، دست کردن در بینی، یا زل زدن به قیافه‌های رنگ‌پریده‌ی منتظران، و یا خواندن شعرهای سخیف کسانی است که دکتر پیش‌تر درمانشان کرده ...

خیابان در دم و بازدمت سنگین و کم می شود
و منگ سر به دیوار می کوبد
و از دستهایش مشتی ماهی وا می رود و می ریزد
برویم! ...

«کشتی خاموش» مجموعه‌یی‌ست شامل گزیده‌ی شعر و ترانه‌ی استانبولی که با گزینش و ترجمه‌ی صنم نافع و صبا نافع راهی بازار کتاب شده است. در این مجموعه با دو بخش جداگانه مواجهیم: بخش اول: ترجمه‌ی شعرها و بخش دوم: ترجمه‌ی ترانه‌ها. هر یک از این بخش‌ها به تقریب مساوی‌اند، به طوری که بخش اول از ابتدای کتاب آغاز می‌شود و تا صفحه‌ی 45 ادامه دارد. بخش دوم نیز در ادامه‌ی آن تا صفحه‌ی 87 آمده است. مترجم‌ها شعرهایی از ...

سوره خواندید و مست لرزاندید بند در بندِ اضطرابم را
آیه آیه شبی اوکی کردید تا بچاپید رختخوابم را
مست شرعی ترین خیانت ها اتّفاقِ برهنه تان خوابید
گیج بودید و هیچ می دیدید پلکِ افتاده توی قابم را ...

پای خود را پشت پای دیگران بگذاشتی
با جهانی قهر کردی جای مهر و آشتی
کعبه ای بر دوش داری و دماوندی به سر
وای از این برفی که روی قله ات انباشتی ...

جان دمو در شهر کرکوک(آتش ازلی) در سال ۱۹۴۲ متولد شد. در سال ۲۰۰۳ در استرالیا بر اثر سکته‌ی قلبی درگذشت. دمو جزو شاعران موسوم به "جماعت کرکوک" است، که به سوررئالیسم و دادائیسم گرایش داشتند، و بر علیه شعر اجتماعی شاعرانی چون عبدالوهاب البیاتی، بلندالحیدری، نزارقبانی .. موضع سختی گرفتند. دمو شاعری کارتون‌ خواب بود. ...

در همان ابتدای شب در تاریکی
من صدای خود را به‌ آب انداختم
و کشتی‌یی که از دریا می‌گذشت
ناگهان ترانه‌یی شد ...

وقتي ديدش، روي سكوي سيماني خانه‌اي قديمي و مخروبه نشسته بود و از سرماي زود هنگام پاييزي مي‌لرزيد. مي‌تواني به خوبي تصور كني سرما چطور از سيمان به تن آدم نفوذ مي‌كند. مخصوصاً اگر نمه باراني هم بزند و تي‌شرتي تابستاني را به تنت بچسباند ...