صبحی می‌خواستمت چنان امن
که خش‌خش برگ‌ها
تنها صدای قدم‌هایی باشد
که برای برداشتن خرده برگی
از لای موهایم
نزدیک می‌شوند ...

لبخند می میرد، لیکن هیچگاه از بین نرفته
لبخند می میرد پشت سرش
قهقهه زدن ها از آنست که گفته نشده است هرگز
این همهمه ها و هیاهوها و هوارها در سرهاتان ...

مجموعه سوم اشعار بهرام روحانی در قطعه اولش، با عبارات بالا آغاز می شود. تحت عنوان "لکنت هیولا" . اما چرا "لکنت هیولا" ؟ لکنت، به خودی خود آغازگر و نشان دهنده ی فقدانی است ...

دیگر نمی‌تواند وقتی متوجه نگاهش به دیگری می‌شود صبوری کند و توی خودش بریزد. می‌خواهد همان لحظه سیلی به مرد بزند و منشی را نیست و نابود کند. آخر نگاهی که باید برای خودش باشد را وقتی به همکارش می‌دوزد توی دلش آتش به پا می‌شود. ...

دو شعر از تیرداد آتشکار:

بانوانه
پنج پر سپید
به دو بخش از صبح بخشیدی اُ
روح را دمیدی تا برسد
و صبح را صدای تو بیدار کرد ...

...

زن زمین مي خورد مثل هر بار در نمی آيد از او صدا هم
پا نخواهد شد - آری- برايش بعد از اين های دنيا، عصا هم!
زن زمين مي خورد تكه ها پخش تكه ها... تكه ها... تكه ها، پخش!
بر نمي دارد اين بار حتا، از خودش، از خودش يك هجا هم! ...

ای آب آتشباد نام دیگر تو
آتش پرستان جهان، خاکستر تو
قمصر به فریاد آمد از عطر حضورت
ای هرچه گل در هرچه گلدان پرپر تو ...

چونان قهوه‌خانه‌ای
کوچک
در خیابان غریبان است
" عشق "
می گشاید درهایش را
بر همگان ...

عزیزم!
چیزهای زیادی به من انگیزه می‌دهد بنویسم 
مثلا پرنده‌ای مرده در گلوی کلمه "بلعنده"
تکه ابری افتاده در خواب طویل مرد شلاق‌خورده  ...