صبح خوش!
من عباس کیارستمی هستم
حال تان چه خوب باشد و چه بد
من در چند نمای دور
نماهایی نزدیک بر جبین دارم
به میزانی که بر زبان بگذارید ...

نشستم وا کنم با بوسه ، آن لبهای عریان را
که من خود دیده ام وا می کنند اینگونه قرآن را
شکر یا شوکران ، سهم من ازاین دلسپردن چیست
به زهر آلوده گویا میزبانی جام مهمان را ...

يكي ازمهمترين پرسشهايي كه همواره پيشِ روي شاهنامه پژوهان است چرايي نبودِ آرش درشاهنامه است كه البته جزوبنيادي ترين پرسشهاست .زماني كه ويژگيهاي اسطوره اي آرش راموردمطالعه قرارمي دهيم ،بيشترشگفت زده مي شويم ،چراكه آرش پهلوان بزرگ ونامداري ست كه در رزم نامه هاوافسانه هاي نمادين حضوردارد.او،پهلواني ست كه مرزهاي ايران را تعيين مي كند ...

تنها میان این همه «تن» ها ، برهنه ای
تو مثل جیغ های سر زا ، برهنه ای
از هر جهت به قامت تو خیره می شوم
پایین برهنه ای تو و ، بالا برهنه ای ...

خیال کن که خیال از سرت گریخته باشد
پرنده باشی و بال و پرت گریخته باشد
خیال کن که وجودی دو شقّه باشی و آنوقت
منِ تو مانده، منِ دیگرت گریخته باشد ...

لبهای تو سوره سوره تفسیر خداست
چشمان تو بی ریاتر از آینه هاست
ای سبزترین سبزترین سبزترین
سیمای تو سین هشتم سفره ماست ...

تا نسیم از گذر پیرهنت می آید
عطر تو زودتر از آمدنت می آید
تار یحیی مگر افتاد به چنگ شهناز؟
این چه شوری ست که از درزدنت می آید؟ ...

ﻣﻲآیی
از پس پشت کلمه بود
کوه
و ﻗﺪﻡهات
کلماتی که خورشیدند
بالا ﻣﻲآیند
و باز هم بالا ...

گفتند که عشق...با «سه نقطه» خوب است
از بوسه نگو! که تا...«سه نقطه» خوب است
یک جوخه‌ی خوب! انتخابش با من!
گفتند که مرگ...یا «سه نقطه» خوب است؟! ...

ساموئل تیلور کالریج یک شاعر انگلیسی و یکی از رهبران مکتب رمانتیسیسم بریتانیا است . وی در 21 اکتبر سال 1772 در شهر دوان شایر انگلیس چشم به جهان گشود . پدرش قائم مقام بخش و مدیر مدرسه بود . از دو ازدواج خود صاحب 4 فرزند شد . کوچکترین عضو خانواده خود بود و در مدرسه ای که پدرش مدیر بود ، درس می خواند و علاقه زیادی به کتاب خواندن داشت . بعد از فوت پدرش در سال 1781 ...

زمان گذشت و به شکل حقیقتی غمگین
بهار در کلمات کتاب ها فرسود
من و تو دیر رسیدیم و باد می دانست
من و تو دیر رسیدیم و ...آسمان کبود! ...

خبر از بازگشتت گفت، پا تا سر به رقص آمد
به شوقت پنجره لرزید بر خود، در به رقص آمد
مسیرت چون دلت دریایی از آیینگی سرشار
رسیدی در تب ساحل شبی، بندر به رقص آمد ...

جو،خودت،برکه خودت،دریاخودت
تشنه ترکن بازهم من راخودت
زنده هستی ،زندگی در دست توست
زنده کن این مرده را هم باخودت ...

امتدادی از همین برگشتن‌ها
شکلی که شکل دیگر همین‌ام
دور افتادن از دور دیدن
می‌توانستم برایت
همیشه همان باشم؟
بی‌همگان به سر به دست به پا می‌دوم ...

من و
این خیابان ناراحت و
این چتر پاره ! ...

هر شب در خواﺏهای خوﻧﻲام
تهران را با صورتی وﺭﻡکرده می‌بینم
نکند باید این شهر را ترک کنم؟ ...

برای پیگیران و تبارشناسان شعر امروز ایران، بررسی تحولات شعری در سایه ارزیابی و شناخت درست و دقیق اجتماع صد سال اخیر امری اجتناب ناپذیر است. شگفتی است که پس از گذشت یک قرن از تحولات ادبی که بی شک ریشه در تحولات سیاسی و اجتماعی زمانه خود داشته است، هنوز تکلیف شعر با اجتماع خود روشن نیست و حرف‌های نیما بزرگ قابل تعمیم به زمانه ماست ...

اگر چه در اين چند ساله، بخصوص از دهه هشتاد به اين سو، شعركردستان درميان فارسي زبانان جا بازكرده و اشعار شاعراني چون (شيركو بيكس)، (بختيار علي) و (رفيق صابر) منتشر شده و گاه به گاه در نشريه و فضاي مجازي ويژه نامه اي هم براي شعركردستان ترتيب يافته كه اتفاقاً از همين نوع كارها دو ويژه نامه بودكه راقم اين سطور يكي را با همكاري آقاي حافظ موسوي در سايت ادبي وازنا و ديگري را در یکی از روزنامه های کثیر الانتشار انجام داد و بازتاب خوبي نيز به همراه داشت ...

از بي قرار موي سياهم كه روشن است
اين سر هنوز بر سر حسرت كشيدن است
اين دستها هنوز پي دستهاي توست
اين دل هنوز در هوس زخم خوردن است ...

اﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﺧﻮﺩﺵ ﺁﻣﺪ
ﻳﺎ ﻛﻪ ﻣﻦ اﺣﻀﺎﺭ ﻛﺮﺩﻩاﻡ اﻭ ﺭا
اﺻﻼ ﭼﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻳﺎﺩ ﻛﻬﺮﺑﺎ اﻓﺘﺎﺩﻡ
ﭼﻪ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺁﻥ ﺩﻭ ﭼﺸﻤﻲ ﻛﻪ
ﺩﻭ ﭼﺎﺩﺭ ﺑﻬﺎﺭ ﺑﻪ ﺭاﻩ ﺩﺑﻴﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩ ...