دیگر نمی‌تواند وقتی متوجه نگاهش به دیگری می‌شود صبوری کند و توی خودش بریزد. می‌خواهد همان لحظه سیلی به مرد بزند و منشی را نیست و نابود کند. آخر نگاهی که باید برای خودش باشد را وقتی به همکارش می‌دوزد توی دلش آتش به پا می‌شود. ...

دو شعر از تیرداد آتشکار:

بانوانه
پنج پر سپید
به دو بخش از صبح بخشیدی اُ
روح را دمیدی تا برسد
و صبح را صدای تو بیدار کرد ...

...

زن زمین مي خورد مثل هر بار در نمی آيد از او صدا هم
پا نخواهد شد - آری- برايش بعد از اين های دنيا، عصا هم!
زن زمين مي خورد تكه ها پخش تكه ها... تكه ها... تكه ها، پخش!
بر نمي دارد اين بار حتا، از خودش، از خودش يك هجا هم! ...

ای آب آتشباد نام دیگر تو
آتش پرستان جهان، خاکستر تو
قمصر به فریاد آمد از عطر حضورت
ای هرچه گل در هرچه گلدان پرپر تو ...

چونان قهوه‌خانه‌ای
کوچک
در خیابان غریبان است
" عشق "
می گشاید درهایش را
بر همگان ...

عزیزم!
چیزهای زیادی به من انگیزه می‌دهد بنویسم 
مثلا پرنده‌ای مرده در گلوی کلمه "بلعنده"
تکه ابری افتاده در خواب طویل مرد شلاق‌خورده  ...

اگر به دنبال شعر ساده و سرراست می گردید، بهتر است از همینجا دور بزنید و به سراغ خیل عظیم شاعرانی بروید که شعرهایشان فهم آسان تری دارد، چراکه در شعر پسوا باید به دنبال لایه های پنهان گشت و رفت و برگشتی مداوم میان واقعیت (واقعیت چیست؟) و خیال را تجربه کرد. موضوع وقتی پیچیده تر می شود که با شخصیت هایی آشنا شویم که به جای پسوا سخن می گویند ...

برای یک شاعر، شاید رباعی‌سرایی میان تمام قوالب شعر فارسی سهل‌ترین کار باشد اما سرودن رباعیِ خوب، نه‌تنها کار ساده‌ای نیست بلکه کار بسیار سختی‌ست. چرا ساده؟چرا سخت؟ساده به این دلیل که وزنی راحت و نرم و ناپیچیده دارد و به‌دلیل تعداد کم ابیات، یافتن ردیف و قوافی مناسب و دل­نواز کار چندان سختی نیست.و سخت، یکی به این دلیل که ...

انسان در میان جبرهای چهارگانه‌ی وجودشناسانه، اگر دمی هم رنگ خوشی ببیند، چون آب طلب‌نکرد‌ه‌ی قربانی و شاخه‌گل مزار، سرنوشت غمباری در پی دارد که عیش و طیش او را ناچارانه جلوه می‌دهد. شادی جاودانه‌ای در این عالم نیست و آنچه هست، مستی یا همان «خودفراموشی» است. به بیان دیگر بازار دنیا پر از خبرِ بی‌خبری و هیاهوی هیچ و پوچ است ...