این بو که بود؟باغچه را برد و جا گذاشت
لای عبور بال تو را در هوا گذاشت
او قول داده بود مرا هم رها کند
آنگاه در میان قفس ها رها گذاشت ...

شبیه آینه ای که به نور وابسته است
دلم به هرم نفس های روشنت بسته است
به چپ نویسی ابیات من نگاه نکن
که عشق علت ِاشعار دست و پا بسته است ...

اکنون که باران ها بوی تو می دهند
اکنون که مرغان می خوانند و
نشان به سنگ می دهند مرا
تو یار باش ...

اعلامیه روی اعلامیه روی اعلامیه
روی روی اعلامیه، اعلامیه
و همچنان
و هر شب
صدای سیگار و چسب چوب و هندزفری
خیابان و اعلامیه روی اعلامیه
من و پنجره و شیوا و فاسقانش ...

آنچه می شنوی :
سونات برای پیانو
تم : دریانگاره ای از عیوضفسکی
و غبار
...

مثل آتش که بیفتد به دلِ ابریشم
گاهی از خواب تو با پای خودم رد می شم
روح زنجیریِ آواره ی بی انصافم
دورِ دلتنگیِ تو پیله ی غم می بافم ...

داستان موسی و شبان از مثنوی مولوی ، دارای یک پی رفت است که این پی رفت هریک از پنج گزارة تقسیم بندی شده توسط " تودوروف " را در خود دارد.تودوروف با مثالی که در کتاب بوطیقای ساختارگرای خود می آورد، بیان می دارد که کوچکترین واحد روایی گزاره است و آنها را دارای دو نوع سازه می داند.تودوروف با مثال«اژدها دختر پادشاه را می رباید.»(تودوروف87،1382)این سخن را بدینگونه نشان می دهد و تعریف می کند ...

کف اتاق شکافی عمیق افتاده
عمیق مثل جهنم شبیه رود مذاب
دوباره شب شد و مامور اعتراف آمد
شکنجه پشت شکنجه عذاب پشت عذاب ...

تبر شوی بدنِ من درخت خواهد شد
مرا بریدنِ از ریشه سخت خواهد شد
صدای ارّه یِ برقی خوش است چون یک شب
برای خوابِ تو این کُنده تخت خواهد شد ...

قبل از هر چیز تأکید کنم که منظور من از این یادداشت‌ها آسیب‌شناسیِ ترجمه است، نه آسیب‌شناسیِ مترجم، از همین روی فقط به شعری خاص یا ترجمه‌ی همان شعر اشاره می‌کنم و از نامِ مترجم چشم می‌پوشم.
بعد از این توضیح ضروری باید بگویم که نام شعر، جزء ذاتیِ آن نیست، بعضی از شعرها باید نام داشته باشند و در واقع نام آن شعرها جزیی از همان شعر است به عبارت دیگر ...

آی زندانبان
دست می کشی به میله ها
آنگاه می فهمی
که زمستان به سلول انفرادی راه پیدا خواهد کرد
به سردی لبخند می زنی ...

و باد
پانتومیمی بود از تبعیدت
در یک سوء
در یک تفاهم
از انکار های کلیشه ای ات
اگر تو عبور... ...

تمام دست تو روز است
و چهره‌ات گرما
نه سکوت دعوت می‌کند
و نه دير است
ديگر بايد حضور داشت ...

دلی پرتابی دارم
ازین مناجات بلند که
مدفن بهاری من است
ای عشق
...

به چیزی اضافه ام نکن
حتی به دورِ کُندِ میکروفونی در گلوی این چکاوک
که خورشید بدون هیچ مبالغه ای
پای بیانش را امضا می کند
- برای حروفچینیِ دوباره ...

برای من که از بالی کنده شدم در باد
برای من آوازی بخوان
بادبادکِ بی بند !
آسمانِ مرا پس نمی دهند ...

پس از تو
من می مانم
با طعم گس عصرها
رازها و نگاه ها

...

دانلود کتابِ "صور و اسباب در شعر امروز ایران" نوشته اسمعیل نوری علاء که پیش از این توسط نشر بامداد در سال 1348 منتشر شده بود . ...

دینگ دانگ
ساعت به وقتِ بی عاری می نوازد
چه بی هوده در رفتی از کفِ دستانم وقت
تا از آسمان سوراخْ سر بریده ات را به رخِ باغچه ام کِشی ...

به دنبال مراد از مرگ , گرم زایش خویشم
چنان آتشفشانم , زنده از فرسایش خویشم
بنای جوشش فواره ام , برخویش می ریزم
من آن آبم که گرم شستن آلایش خویشم
...

ادبیات زایا اغلب سعی در کشف افق های جدید و شکل های تجربه نشده و نو دارد. بخش کثیری از جریان های نوجویانۀ معاصر رهیافت و کوششی برای رسیدن به «وضعیتی دیگر» می باشد. گاه این وضعیت بر اساس اصول و قوانین مدون و مقبول شکل می گیرد و گاه بر پایه تنوع طلبی و تفنن. ادبیات معاصر بخصوص در دوره معاصر و در حیطه شعر نزدیک ترین و بی سابقه ترین تماس ها و مجاورت ها را با بنیان های مکتبی و نظریه پردازی تجربه می کند. ...

جدا شدند دو تا ابر در به در از هم
دو رودخانه ی عاشق! دو چشم تر از هم
جدا شدند نه این گونه استخوان از پوست
جدا شدند نه مثل دو گوش کر از هم ...

پروردگار،قلبم دیگر کافی نیست
به اندازه ی تمام هستی دوستش دارم
در سینه ام قلبی دیگر بگذار
به وسعت تمام هستی ...

از کوچه پرسیدند اسم عابرانش را
اما نگه می دارد آنهای زبانش را!
گم می شوم در عابرانی که نمی آیند
گم می کنم با رد پاهایش نشانش را
...

من: دهکده ها نبض حقایق هستند
او: مردم ده با تو موافق هستند
ناگاه صدای خیس رعدی پیچید:
باران که بیاید همه عاشق هستند ...

اگر چه جای تو در این ضمیر آمده ام
من آن شناسه ی رفتم که دیر آمده ام
همیشه منتظرم تا... برای آنکه نگفت:
بیا و دست دلم را بگیر آمده ام ...

دوستم داشته باش،دوستم داشته باش
بدون هیچ تردیدی
در لای خط های کف دستانم پنهان شو
برای یک هفته،چند روز و حتی چند ساعت دوستم داشته باش
...