به شعله تا نزدی: "سوختم، مذاب شدم"
مگو که:" ناسِره در من نماند و ناب شدم"
فریبِ صاف ضمیران هنر که نیست؛ چرا
هزار نقشِ پریشان زدی بر آب:"شدم" ...

غروب بودکسی مثل من تشنج داشت
مسیر خانه به کفشش درازتر می‌شد
کسی از آنور گوشی دوید تا برسد
که زیر پاش گسل داشت بازتر می‌شد ...

خانه خوبرویان خفته برنده جایزه نوبل ادبیات و برگزیده ی بهترین رمان قرن ژاپن به نوشته ی یاسوناری کاواباتا
با بسامد و ضمانت جمله ای از مارکز خالق صد سال تنهایی«....: تنها رمانی که آرزو داشتم نویسنده اش باشم رمان خانه خوبرویان خفته است.
اگر چه که من نمیتوانم این موضوع را تفسیر کنم و حتی در تنها سفری که به ژاپن داشتم نتوانستم آن را تفهیم کنم ...

غل و زنجیرها در حسرت‌ات فرسودم

تو را، تو را بازگفتن،
به قهرمانان به بچه‌های خوب
تو را آه تو را بازگفتن!
به آدم‌های بی‌ناموس
به‌دروغ پتیاره‌ی بی‌شرم
...

من حدقه‌ام
و اندازه توان خودم چرخ زده‌ام
آن‌جا که بالابلندترین نقطه‌ی شب است،
یک برق بفهمی‌نفهمی موفق هست
که تا می‌آید به تماشا رفع می‌شود ...

بیژن ارژن اگر از من بپرسید در بر آوردی کلی در رباعی( یا چارانه به گفته ی خودش) شاید در روزگار فعلی کمتر هماوردی داشته باشد. گواه من کتاب های رباعی اوست که نشان از شاعری می دهد که در دقایق و ظرایف پدیده ها و اشیا غرق می شود و برای خواننده رازی را می گشاید. او استاد تامل در پدیده هاست و با دل بستگی خاصی در آن ها به قصد کشف خیره می شود ...

سودیپ سن یکی از مهم‌ترین شاعران هند است که به زبان انگلیسی می‌نویسد و آثارش در جامعه‌ی انگلیسی زبان با استقبال بسیاری مواجه شده است.توصیفات دقیق و ظریف، تصاویر پیچیده و نغز، چشم اندازهایی با جزئیات فراوان از مواردی‌ست که این شاعر به آن توجه‌ای ویژه دارد. ...

شاید این سخن برای آن‌هایی که شعر نیمایی را نمی‌شناسند مبالغه‌آمیز باشد، چرا که تصور بعضی افراد از شعر نیمایی فراغت از تساوی مصراع‌هاست و این ذهنیت را در مردم ایجاد کرده که پلکانی کردن مصراع‌ها از سر تفنّن صورت گرفته است. مسأله‌ی بعدی این است که حتی بعضی از مقلّدان نیما هم می‌دانند که نیما، قافیه را زنگ قافله‌ای می‌داند ...

گل‌ها در زبانه‌های حریق
محنت بال‌ها می‌شوند
باور کن!
...

منکر مربی‌ام منکر این همه گیس در باران
در ابرم در پرورش اسب می‌ایستم
در سطل آبی در این همه خلوت دور
در قیر مذابی که بر آفتاب می‌پاشم  ...

رسیده بودیم دم خانه‌ی حرف‌زنِ پنبه‌زن
که خانم فاندا حضور داشت
خون که بر خلاف رود می‌رفت
همه‌جا تاریک شد
چه غروب نسترن‌های تفنگ
...

هیچ‌کس نمی‌خواهد
به اندازه‌ی خوابی که نمی‌بیند
تنها باشد
شمایلی توی اتاقم نشسته روبه‌روی پنجره
و با احتمال افتادن قراری نباتی روی پنجره ناخن می‌کشد
شبیه ریختن حرف روی شانه‌هایی بی اختیار ...

سخت است که دل همیشگی رو باشد
شادی تو روی شاخ آهو باشد
حرفی نزنی و چند پهلو باش ...

پسر بزرگم که به دنیا آمد بوی آدم های بالغ را می داد. بوی عرق تن آدم گنده ها را. شوهرم گفت این پسر شر است. از بویش پیداست. گفتم حکمت خداست. همه نباید بوی خوب بدهند. هرکس بوی خودش را دارد. سگ و گربه ها بوی بد می دهند اما دلشان پاک است. مرغ ها بوی گند می دهند اما زبان بسته و معصوم اند. شوهرم گفت که این پسر مغزش گندیده است. این بو از کله اش می آید، مال پاهایش نیست. چه بگویم؟ به دماغ من بوی گلاب بود. خب، من عاشقم. دست خودم نیست ...

مجموعه‌ی «سرم را چسپاندم روی تن شان» نوشته‌ء شیرین ورچه، که انتشارات "تا-نونوشت" منتشر کرده، مجموعه داستانی خواندنی است . مجموعه‌ای با داستان‌هایی که چه به لحاظ فرم و ساختار و چه به لحاظ مضامین و موضوعات در یکایک آثار این مجموعه، ذهن و اندیشه‌ی مخاطب را با خود همراه می کند و میان‌شان کنش و واکنش‌هایی را به‌وجود می‌آورد ...

دست که به ترکیب تو می زند
ترس مکرر اندوه
ابرو
در جیبهایم
دست و پایم
دانه که می چیند
پرنده ی هوا ...

پسندیده‌تر از باد تاراج می‌کنی
قنوت عریان درخت باشم
در دقیقه‌های ندبه
و خداوند
بی گفت وگو
بخشکاندم
پس باران
چه هنگام
غبار ایام را خواهد شست؟ ...

افسرده بودن، غصه خوردن، خودکشی کردن
یک صبح خوابالود بهمن خودکشی کردن
بی حال افتادن میان خلسه ای شیرین
پشت بخاری های روشن خودکشی کردن ...

شعر های این کتاب در نقطه صفر مرزی خال معشوقی سروده شده اند. جلوتر از آن خال، حکومت نظامی است و از غرب آن تن به بعد، جهان ترور شده است. در شب هایی که باز مانده از موهای پر کلاغی دختریست. دختری با چشمان بومی عسلی و دو سبز چاله ی زیبا بر چهره؛ دختری که شاعر می خواهد از قاب چشمان او شکل خدا را ببیند! همان دختری که مزرعه، تخم چشمانش را کم دارد ...

"انفرادی" عنوان سومین دفتر شعر مهرداد مهرجو شاعر تن به مهاجرت داده ی ماست که انتشارات سولار در سال 1396 به چاپ رسانده است. در پشت جلد این مجموعه، شعر شماره 10 نقش بسته است که شعر کوتاهی است. ...