مارینه پطروسیان از شعرا و مقاله نویسان معاصر ارمنستان است. برخی از آثار وی به چندین زبان خارجی ترجمه و مورد توجه محافل ادبی فرانسه، بلژیک و آرژانتین قرار گرفته اند. در اشعارش که به سبک آزاد نگاشته می شوند، از عناصر زبان محاوره ای نیز استفاده می گردد. به منظور انطباق با شیوه و سیاق نویسنده در ترجمه آنها نیز برخی عناصر زبان محاوره ای فارسی را به کار برد ه ایم ...

به قدرِ کفایت از شعاع‌های تو برداشته‌ام
به تدریج که صیقلِ آینه
تاب می‌دهد انعکاسِ تو را
در رسوبِ اجزایم ...

سیروس رادمنش و رفتار ادبی او را اگر بخواهم شرح دهم باید بگویم او مشابهت های رفتاری بسیاری با پرویز اسلامپور و نوشتنش داشت: جنون و فیگور. در نزد شاعران ((شعر دیگر)) و مدهوشی از جهان و واقعیت هایش یا همان که رمبو نوشت: (( من دیگری هستم)) این حالت ها را می توان در زبان و تصاویر اشعارشان دید . اما پرویز اسلامپور با همین روش ...

این پرده‌های ساکت، دیوارهای ساکت
گاه می‌بینی از آب‌ها عمیق‌تر هستند
سرزمین تاریک شب شروع می‌شود ...

خود را افکن نمی‌کند
از چشمه‌های آبیدر
خبری نیست
سپیدی‌های ریشم که از
کج شدن مهره‌هایم ...

از خرام تو در باران
چه بارید در این معرکه!
تا هنوز افتان و خیزان
در فکر تقسیم فکرهایم
بر تو، این‌جا
می‌نویسم: طنین تغزل یکی معرکه ...

اگر امید رنگی داشت
آبی می‌شد
هم‌چون دریا
هم‌چون آسمان
بی‌کران ...

مرا به خنده هایت عادت مده
از روزي كه با هق هق چشم گشودم
تنها و تنها
زبان گريه را می دانم ...

آنگاه كه به ديار غريب پروانگان در سفري
من نيز
خزان زده تر از روياي همه درياهايم!
منگ و خاموش تر از ...

با پسرها آمدیم روی پشت بام. پسرها، دخترها را سگ خطاب می کنند، مثلاً، «اون سگه، یه سگ به تمام معنا.» منظورشان هرزه نیست. منظورشان فقط سگ است. اگر پسرها می خواستند به ما بگویند که دختری هرزه است، می گفتند «اون هرزه اس، یه هرزه ی به تمام معنا.» وقتی پسرها چیزی می گویند ...

گمت کردم
میان باد و
باران و
برگریزانی که معلوم نبود
از آن کدام فصل است
گمت کرده بودم ...

شعر مبارزه است . به قول آقای شاملو کلام ِ معترضه است. چهارپایه ای که کنار کشیده میشود به ناگاه . اعتراض به همه ی مفاهیم موجود . چرا که شعر، شمشیری در دست دارد تا با پس زدن کهنه گی، چهره به روی تازه ها بگشاید. در این اعتراض، در این میدان ِ همواره ی مبارزه، شاعر جنگجویی است که پرسش های زمانه ی خود را شنیده ...

دل آشوب‌های حال
زخم های ناسورِ عتیق
قطره‌های مُذاب سرد
که تسلای دلِ هیچ
هلال شکسته‌ای ...

به رنگم
به همان طبیعتی
که بی‌قرار شم

چرا نمی‌دانم. هر کار و رفتارم
آمدنم... رفتنم ...

وقتی به تو‌ فکر می‌کنم
سنگ‌ریزه‌یی در درون‌ام گرم می‌شود
پرنده‌یی بر سر قلب‌ام می‌نشیند
به ناگاه شقایقی می‌شکفد ...