آن ور خيابان، صداي اذان از بلندگوي تكيه‌ي جلو پايگاه مقاومت به گوش مي‌رسيد.
اين طرف ، چند خانواده، ساكت و بي صدا ، روي سكوي سيماني لب آب ، كناروسائل و لباس شناگرها نشسته بودند . چند نفرهم،چند پله پائين تر... در تاريكي ديده نمي‌شدند
...

از چرا گاو برگشت
به آبادی
مگر فرخنده نگشت
شهر با مردانه‌هاش
راهی شد به جنگل
گرگ و میش پیش آمد
هر جهت نگاه می‌کنی
طبیعتی دارد ...

دست راستم را می گیرم به دستگیره ی در و دست چپم را آرام از دستش می‌کشم بیرون. حالا فقط جای گود شده ای از من روی صندلی ماشینش مانده. و از اینجا، از دوستت دارمی که قبل از پیاده شدنم گفت تا شب، تا کنار او روی مبل نشستنش یا ...

حالا پدر همه جا بود، روی دیوار هال عکس بزرگ او بود ایستاده کنار سردار، دست روی شانه¬ی هم، توی بیابانی که نمی¬دانستم کجاست؛ آن¬جا دست تکان می¬داد، ...

قایق آماده‌ی پرتاب است
خطوط را
دایره کوچک واژگان
آن جمله‌های مواج
پیچ در پیچ
همه را
سوار خواهم کرد
و نام کوچک تو بر عرشه
سکان تاریک را خواهد چرخاند ...

دلِ من در تن‌ام جا نمی‌شود و
تنِ من در خانه‌ام.
اتاقِ من در خانه‌ام نمی‌گنجد و
خانه‌ی من در دنیا.
دنیای من در کائنات جا نمی‌‎شود و
متلاشی خواهم شد
...

می خواهم خورشید را ، در جزیره ای مخفی ، قربان کنم،
با تیغ ِ نقره ، که ناف را هم حتّی نمی برد
دو نقطه از نور،
که افتاده لای ِ دفتر ِ اخبار، گیج و ُ سرگردان ...

یک روز را اگر می‌بخشیدیم
هر یک از ما
به ابراهیم
روزهایی که برای خودش می‌خواست
سرشار می‌شد
می‌گفت برای واژه‌ها
سر پناهی، چیزی می‌سازم ...

کفش‌های پسران‌ام
شبیهِ جوجه‌‌مرغ‌هاست
همیشه یک وجب از کفش‌های من عقب‌تر می‌ایستند
آن‌ها آرزو دارند مثل کفش‌های من بزرگ شوند... ...

نویسنده:روناک سیفی
صفحه سیاه
می‌بینی؟ سر سوزنی جا نمانده برای نوشتن روی این صفحه سیاه. روی تخته سفیدی که وقتی کشاندیش توی اتاقم جیغ زدم و گفتم این را چطوری پر کنم؟ ماژیکی دستم دادی و گفتی: فقط تاریخ روزهای خوب را بنویس.
...