یک عمر با تو...


گمان کرده بودم
با این قلبِ بلازده
دیگر نمی‌توانم دوست بدارم
به یک‌باره تو بر سرِ راه‌ام قرار گرفتی
...

مهبد هستم. یا هیربد، یا فربد یا.... اسم من، اسم من نیست؛ اسم خاصی‌ست که اراده‌ی عام می‌کند. به نظرم جنسیتم هم روشن نیست؛ لااقل برای خودم. یا مهم نیست؛ برای هیچکس. حتی شاید یک نفر نباشم. چند نفر باشم که دارند باهم حرف می‌زنند؛ بی‌وقفه و یکریز. کلمات مثل خاک‌ارّه می‌ریزند زیر پاهام و پخش و پلا می‌شوند ...

معماي « قدرت » و ارتباط آن با انسان داستاني مرد افکن است که تاکنون به هزار زبان بيان شده و باز هم تازگي دارد. بخصوص وقتي اين قدرت به مثابه پوستيني ربّاني برکسي پوشانده شود و يا صاحب چنين قدرتي تصميم بگيرد به نمايندگي از خدا بر خلقي حکومت کند. دراينجاست که قدرت رنگ « تقدس » به خود مي گيرد و به بي رحمانه ترين شکل در مي آيد و دارنده اش خود را مجاز مي داند با تيغي برنده هر مخالفي را از سر راه خود بردارد و حتي در برابر خالقي که آفريننده اوست قد عَلَم کند. ...

داستان «تل عاشقون» داستانی است خود بسنده و با معیارهای امروزین خودش و با فاصله گرفتن از زبان معمول چوبک. گر چه ممکن است شخصیت¬ها را ما از واقعیت وام گرفته باشیم، اما داستان، سعی دارد تا با تناوب خاص، یک به یک و قطره قطره، هم حوادث پیشینی و هم اکنونی را در جلوی مخاطب عرضه کند بدون آنکه ذره¬ای از عرف داستان¬نویسی گذشته را با خود به یدک بکشد. ...

مرد پیاده شد. به یاد چمدان افتاد. بر خود لرزید. چمدان در صندوق عقب ماشین بود. ماشین وسط جاده خراب شده بود. جاده ای کوهستانی و باریک، یک طرفه. می ترسید. تا هتلی که رزرو کرده بود ده کیلومتر مانده بود. رد خون را گرفت. به جایی نرسید. ترسیده بود. هتل چطور جایی بود؟ جاده را درست می آمد؟ فضا مه آلود بود. سرد و برفی. چه هتلی بود وسط این فضای مه آلود، گرفته، آبی کبود. ...

به دشواری پیدا کردن
رنگ‌های قدیمی،
انقلاب زبان‌های محلی و
باز آفرینی وفادارانه‌ی نسخه‌ای خطی است
گفتار درمانی
شکنجه
حرف بزن ...

می‌گویند فیل‌های پیر
روزِ نزدیک شدنِ مرگ‌شان را می‌دانند
چند روز پیش
سرهاشان را به پایین انداخته ...

من شب نشینم
از روشنایی های خود تابانم.
مرا به سخره می گیرند
آن ها که جبهه های جنگ و مرگ را مثل هم تصور می کنند. ...

می‌توان... تنها بود...
.... و به گلی در گلدان نگریست........
یا روی پشت بام...
...تا سرزدن..... ستاره‌ی نزدیک...
..... به ستارگان دور.... چشم دوخت.............. ...

مات و سرگردان و حیرانیم، پرگاریم ما
آسمان ما را زمین انداخته، باریم ما
تنگ قلیان غرورم را شکسته دلبرم
تَنگ خُلقم از انیسم ؛ شاه قاجاریم ما ...