ما،
در ميان سرزمين‌مان
وَ غيره‌ايم…
ما،
ِنقطه‌های عميقِ وَ غيره‌تر،…
بی آب در ميان آب ...

نمی‌توانم بگویم که خشنودم
نمی‌توانم بگویم که از زندگی خشنودم
که این قسمت از دریا
که این قایقِ کوچک
چیزی به من نمی‌گویند ...

جناب جهانگیر هدایت ‌ایمیل شما را دیدم. خیلی ذوق زده شدم. نوشته بودید مشخصاتم را برایتان بفرستیم.‌ احساس می‌کنم که خبری هست. شاید ‌اسم من جزوه لیستِ پذیرفته‌شدگان مسابقه باشد. البته باید بگویم که ‌انتظارش را داشتم. ‌این داستانی که نوشته‌ام¬، شاهکار است. خیلی روی آن کار کرد‌ه‌ام و خیلی خوشحالم ‌از ‌اینکه مورد توجه شما و هیئت داوران قرارگرفته ‌است ...

ساکت و بی حرکت روی تخت می نشینم، اندوهی تلخ و سمج یکسر بر دلم پنجه می کشد، مات مات به تمام چیزهایی که می بینم خیره می شوم و تشویشی فزاینده رفته رفته در من بیدار می گردد. با خشم گوشه ی سبیل و لبانم را می جوم. صدای زوزه ی باد در پشت در است. باران تند شده و صدای شر شر آن توی خانه را پر کرده ...

ما مردانی توخالی هستیم
ما را پُر کرده‌اند
که بر هم تکیه زنیم
کله‌هامان از کاه پر شده، افسوس ...

مهتابی که پِرپِر می‌کند
در سالن بهداری
با نگاه نگهبان عبوس
رعشه می‌اندازد بر اندام شعر
این شعر هم بافتی دارد
که با میل بافتنی
...

آفتاب کژتابی کرد
بلند شدم، خودم را زدم به بیداری
به شهر روانه شدم با دل‌تنگی‌های مخملی در تن‌ام
نبض‌اش را گرفتم
چراغ‌های راهنمایی هنوز روشن و خاموش می‌شدند
شاید تاریخِ انقضای‌مان را در پیشانی‌مان ...

شورش؛ واژه‌ای همگام با تاریخ که با سرنوشت انسان گره خورده است. گاه به امید رسیدن به سر و سامان و خواسته‌هایی که در خیال می‌پرورانند، ملتی را به کام خود می‌کشد و بر تلاطم و آشفتگی می‌افزاید و گاه خواسته‌ها رنگ واقعیت به خود می‌گیرند و سرانجام همان می‌شود که خواستارش بودند. اما از طرفی دیگر چنین سامانی که به دست آمده گاه مقدمه‌ای‌ست بر شورشی دیگر. همانند سرابی که از دور لب تشنه‌ای را بر می‌افروزد ...

چنان هنگامی بیا که گذشتن از تو ممکن نباشد.
زخمِ زنجیرها بر دستان‌ام، هنگامه‌ی تلاش برای گسستن‌شان
اندک‌اندک رو به التیام گذاشته باشد ...

نه فقط بوسه، که صد شاخه نباتم دادی
نانم آجر شده بود، آب حیاتم دادی
من که با هر هوسی دست و دلم می‌لرزید
بر سرم دست کشیدی و ثباتم دادی ...

تکرار این‌که من بیایم
به این در
و تکرار این‌که تو بمانی
چه‌قدر این تکرار را دوست دارم

اما تکرار مردن‌ها ...

گفتی «أرنی» رفت دلش صاحبِ خانه
رفتی به تماشای خداوند، شبانه
مرگ از تو فراری شد و بی‌واهمه رفتی
یک عمر تو با مرگ خودت شانه به شانه ...

شهادت می‌دهم به نور،
حال که تاریک‌تر از همیشه بال می‌زنم
و ملکی مقرّب در گوشم اشهد می‌خواند:
«پرهایت سیاه،
...

نه فقط بوسه، که صد شاخه نباتم دادی
نانم آجر شده بود، آب حیاتم دادی
من که با هر هوسی دست و دلم می‌لرزید
بر سرم دست کشیدی و ثباتم دادی ...

بانو "ڕوبار عبدالطیف مولود عبدالکریم" مشهور به "دەریا هەڵەبجەیی" (دریا حلبچه‌ای) شاعر کورد، زاده‌ی ۲۸ فوریه ۱۹۷۰ میلادی در محله‌ی "سه‌رای" شهر حلبچه در اقلیم کوردستان است ...

بلند می‌شوم از گوشه‌ی سطرها
و تو را از کلمات شکسته و کِرخت شب
پس می‌گیرم
تا آفتاب
عبور کند از ذهن‌ پنجره و صمیمیت بادها ...

بافته‌ی موها، تابِ تارهای دلش
سیاه می‌نوازد
بر قله‌هایِ زمین، زن

مسیح سهمِ سیاهان نمی‌شود ...

مجموعه داستان "می‌کشمت بی شرف" مجموعه داستانی است که سعی دارد داستان‌هایی واقع‌گرا و عینی را برای خوانندگان و مخاطبین خود ساخته و پرداخته باشد. پرداخت هر دوازده ایده این مجموعه تابعی از بینش‌ شخصی و جهان فکری نویسنده داستان است. در داستان‌ اول مجموعه با حذف عملکردهای شخصیت‌های پویا ...

افروخته شود صبح
لایِ سطوحِ عریان
وُ خُنْیای پرنده
لایِ لایِ نای ...

مه می‌آید
و صدای پچ‌پچ جنگل محو می‌شود
پاورچین پاورچین
از طرح نیمه‌تمام درختان می‌گذرد
با پنجه‌های نرم ، تا پشت پنجره
تشویش را می‌آویزد روی پرده‌ها ...

آن‌گاه که در مسیری شگَرف
تن داده بودی به آسایش،
آن‌ گاهِ روشن در نفحاتِ جان،
لغزنده‌ای چرک در لاشه‌ای مشبک ...

آفاق پنجره را باز می کند. نور ماه به اتاق می ریزد. به قرص سپید ماه در سیاهی شب خیره می شود. آنقدر به او نزدیک است که اگر دستش را دراز کند، می تواند آن را بگیرد. به رزهای نباتی که جلوی پنجره گذاشته، نگاه می‎کند. نفسش را بالا می‌کشد. پوستش تکیده و صورتش استخوانی شده. چشمانش کم¬سوتر شدند ...

در آن شبِ رشت
شبِ لیوان‌های پیاپی
شبِ تلوتلوی آشپزخانه
گریه می‌کرد پنجره،
رضا
و آسمانِ سفیدِ رشت که ...

مربع اول، وحشت خانه!
رو به
مربعی، برزخ.

قژ قژِ چاقوست که بَر ویولون تیز می‌شود.. ...

اگر بخواهیم ابژه ی جذابی مثل داستان را مورد تحلیل یا بررسی قرار دهیم، به نظر باید بتوانیم جنبه ها و امکانات چنین آثاری را با رویکردی خاص مورد بررسی قرار دهیم. از این منظر باید بگویم که "یادداشت های کتابفروش" در ابتدا بنظر می رسد که روایتگر مسیر جدایی هاست. نرسیدن های متوالی و ظاهرا گریختن از قواعد موجود ...

از نظر سوررئالسیم‌ها پوچی جهان مدرن، آن را خنده‌دار و کمیک می‌سازد، اما برای اینکه انسان ناامیدِ پس از جنگ اول جهانی، راهی تازه پیدا و اصول قبلی را نابود و زنجیرهایی که دست‌وپایش را بسته پاره نماید، خنده بهترین گزینه است ...

بلند شو
برویم برای خودمان از آن‌چه که او می‌آید
سفارش بدهیم
و کمی از بُرش دادن ماه در بشقابِ چینی
دست برداریم
ما کشتگان آزاد شده‌ای هستیم در هزار ویک... ...

اوسیپ ماندلشتام در 3 ژانویه 1891 در ورشو به دنیا آمد. مادرش موسیقیدانی بود که بر او تاثیر بسیار گذاشت. بعد ها ماند لشتام شعر را در ذات خود نوعی موسیقی میدانست. او در نو جوانی با خانواده اش به روسیه رفت و در آنجا تحصیل کرد. دوره ای دانشگاهی را در سوربن گذراند با آثار بودلر و ورلن و دیگر شاعران فرانسوی آشنا شد و در بازگشت به روسیه در سن پترزبورگ تاریخ ...

کوتاه سروده یعنی مجالی اندک، ظرفی کوچک و زمانی کوتاه، بدیهی است که در چنین فضایی شاعر نمی تواند تمهیدات ادبی بسیاری را به کار گیرد، اما آنچه مسلم است این است که حتی در یک کار کوتاه هم شاعر می بایست تلاش کند تا دست کم یک یا چند ویژگی ...

"صالح بیچار" (ساڵح بێچار) شاعر، نویسنده و ترانه‌ سرای کورد عراقی، در نخستین روز جولای ۱۹۶۷ میلادی، در محله‌ی "سەرشەقامە" شهر سلیمانیه‌، پایتخت اقلیم کوردستان دیده به جهان گشود ...

موهای اهورایی‌ات
با بال‌های سیمرغ باد
روی مرز حادثه
مابین خطوط زخم‌خورده سرخ و عنابی
و دندانه‌های خونی آب ...

جلوی آینه ایستاد. دستی به سرش کشید. زبر بود. تصویر کارت عروسی از روی میز افتاده بود توی آینه.
صبح سمند سفید را برده بود گلفروشی.
- قربون دستت، فقط رز صورتی کار کن. رنگ دیگه نزنی. عروس خانم حساسه. ...

فقط همین قدر از شهرت و محبوبیت کتاب برای گونگادین بهشت نیست بگوئیم که در سال ۱۹۶۵ پرفروش ترین کتاب سال در انگلستان و آمریکا شد! برای گونگادین بهشت نیست علاوه بر فروش بی نظیر و نامزدی بسیاری از جوایز معتبر جهان، جهت دریافت جایزه نوبل ادبیات به بنیاد نوبل معرفی و نامزد شد ...

با دیدن خانه ی آنها حس افسردگی تحمل ناپذیری بر جانم چیره شد . به خانه و دیوارهای تیره ، به پنجره های خالی چشم مانند و به تک تک آجرهای آن با افسردگی شدید روحی نگاه می کنم ...