شعرهایی از شکران کورداکول /برگردان : صابر حسینی

شعرهایی از شکران کورداکول

برگردان : صابر حسینی

شکران کورداکول در سال 1927 در شهر استانبول به دنیا آمد. دوره ی دبیرستان خود را در دبیرستان * کارشی یاکای  ازمیر آغاز کرد.در میانه ی تحصیل خود در سال 1946 بنا به ماده ی 142 قانون کیفری به دلیل تبلیغ کمونیسم به چهار ماه بازداشت محکوم شد و متعاقب آن از دبیرستان اخراج گردید. پس از آن مدتی در شهر داری ازمیر به عنوان تایپیست مشغول کار شدسپس به استانبول نقل مکان کرد و در آن جا به شغل بانکداری مشغول شد.پس از مدتی دوباره به جرم تبلیغ کمونیسم به زندان افتاد. کورداکول در سال های 1958تا 1962 در مجله ای که صاحب امتیازش رکن الدین رسول اوغلو بود فعّالیت کردو در سال 1957 در مجله ی *بادبان  قلم فرسایی کرد.وی پس از سال ها فعالیت ژورنالیستی و ادبی در سال 2004دار فانی را وداع گفت .

در این مجال  دو شعر از این شاعر را می خوانیم :

*درختان

صدایش در هوا

شکل های نا معلومی رسم می کند

بعضی ها شان به شکوفه نشسته اند

بعضی ها زیبا شده اند

هنگام که خاک سیراب کننده ی جوانه ها

خشک و کویری شد

بعضی خشکیدند و ماندند

بعضی ها شان بر مرگ چیره گشتند

AĞAÇLAR

Bilinmez biçimler çiziyor

Havada sesi.

Kimi çiçeğe durdu,

Güzellendi kimisi.

Çağları emziren toprak

Çöllenirken acıdan

kimi kurudu kaldı.

Ölümü yendi kimisi

چون راه های کوهستانی بودیم

مانده در دور دست ها

اگر ما را می جویی

در غربت شعر ها جستجو کن

شاید نسیم مان در مصراعی بوزد

شاید به حقیقت بپیوندد

خواب هایمان

Dağ yolları gibiyizdir, uzağa düşeriz

Ararsan şiirin gurbetinde ara bizi.

Belki rüzgârımız ses verir bir dizeden,

Belki bir imgeye vurur düşlerimiz