| شعرهایی از احمدرضا احمدی | |
|
|
|
این صبح خجسته‌ی بهاری
را که بر دیوار سفید افتاده است با مدادپاک‌کن محو می‌کنم بر دیوار سفید ... |
|
ادامه ... |
|
ویژه نامه ها
|
| 1400 |
|
| نوروز 1399 |
|
| نوروز 1398 |
|
| نوروز 1397 |
|
| داستان نوروز 1396 |
|
| نوروز 1393 |
|
| بهرام اردبیلی |
|
| ترجمه اولیس اثر جویس |
|
| ساده نویسی |
|
| علی مسعود هزارجریبی |
ویژه نامه 1400
| داستانی از قباد آذرآیین | |
|
|
|
صدایی، کابوس نیروانا خانم، همسر قاضی سرمد، را نیمه تمام گذاشت؛ نیروانا خانم تا چند لحظه پیش با تعجب داشت خواب یک سفر زمستانه یک نفره را می دید... توی رختخواب غلتی زد وچشم هایش را مالید. قاضی سرمد داشت لباس می پوشید. نیروانا خانم،خودش را بالا کشید و به میله ی بالای تخت تکیه زد ...
|
|
ادامه ... |
|
| شعرهایی از شیموس هینی ترجمه علیرضا آبیز |
|
|
|
|
هینی در سال 1939 در کانتی دری واقع در ایرلند شمالی به دنیا آمد و در سال ۲۰۱۳ در دوبلین، جمهوری ایرلند درگذشت. وی بزرگترین فرزند از 9 فرزند یک خانواده کشاورز بود. پدرش پاتریک هینی مالک یک مزرعه کوچک 50 جریبی بود اما بیشتر از کار مزرعه به چوبداری و خرید و فروش احشام می پرداخت. خانواده مادری اش کارگر صنعتی بودند و به همین دلیل او خود را وارث هر دو وجه زندگی ایرلند می دانست ...
|
|
ادامه ... |
|
| شعرهایی از علی باباچاهی | |
|
|
|
درکوره‌های آدم‌پزی صیقل داد بازوهایش را
جریان یافت در رگ به رگ‌های خودش و به دریا پیوست در ایستگاهی که از قطار پیاده نمی‌شود هرگز ... |
|
ادامه ... |
|
| شعری از علی رضا بهنام | |
|
|
|
بر دار
فعل امر نیست وقتی که امر می‌رسد بر دار ... |
|
ادامه ... |
|
| کوکبه ای بر شن بهنود بهادری |
|
|
|
|
قاسم هاشمی نژاد در ادبیات معاصر فارسی نامش زیر چتر جریانی قرار می گیرد که اصطلاحا به آن جریان «شعر دیگر» می گویند. او به لحاظ تنوع کار و گستردگی شناخت از ادبیات کلاسیک فارسی و متون عرفانی بی شک شبیه ترین کس از اهالی شعر دیگر به بیژن الهی است ...
|
|
ادامه ... |
|
| شعری از اکتای رفعت ترجمه ی ابوالفضل پاشا |
|
|
|
|
هر دقیقه‌ی آن را - جداگانه - به یاد می‌آورم:
دوره‌یی را که در محله‌ی «اِرِنکوی» سپری می‌کردم. و بهارِ استانبول و محبوبِ من: «تورکان» برای لحظه‌یی به رؤیای من راه پیدا می‌کنند ... |
|
ادامه ... |
|
| شعری از ناظم حکمت ترجمه نیما پیلتن |
|
|
|
|
از دلِ باران، سپیده می‌زند در برلین
از دلِ باران، پرنده‌ها پشتِ پنجره می‌خوانند از دلِ باران، مژده‌ها می‌رسد قطارها می‌گذرند ... |
|
ادامه ... |
|
| شعری از رویا تفتی | |
|
|
|
لطفش چه بود نرخ عوارضی را بدانی
تابلوهای سبقت ممنوع را بخوانی و دور بزنی در میدان دید مامور تردد و شتاب لحظه‌ای تا اعماق می‌برد ریشه‌هایش را اکالیپتوس ... |
|
ادامه ... |
|
| شعری از شاپور جورکش | |
|
|
|
آه
عاشقان گرگ‌های ترس‌خورده‌ی جوان صف به صف، ایستاده نه، خمی/خزیده، نه ... |
|
ادامه ... |
|
| آدرین ریچ ترجمه ی رزا جمالی |
|
|
|
|
آدرین ریچ ازشاعران منتقد سیاستِ خارجی آمریکا ست و شعرهایش در نقد جنگ ویتنام ، جنگ های خاورمیانه ، تبعیض نژادی و جنسیتی سروده شده‌ست. بعنوان زنی روشنفکر همیشه صدایی مخالف، چپ گرا واز بانیان شعری معترض بوده است، آدرین ریچ را از چهره های موج دوم فمینیسم می شمارند. او مباحثی نظیر هویت، جنسیت و سیاست را مورد پرسش قرار می دهد.
او از جمله شاعرانی ست که قالب غزل را در شعر انگلیسی تجربه کرده است ... |
|
ادامه ... |
|
| شعرهایی از رضا چایچی | |
|
|
|
جزیره‌ای بود
خفته میان آب‌ها تنها درون اتاق کسی نبود قاب عکسی خالی و برهنه بر دیوار ... |
|
ادامه ... |
|
| داستانی از قباد حیدر | |
|
|
|
اندامت که درشت می‌شود اتفاق‌ها هم قد می‌کشند و چاق می‌شوند . درد اما در هر سنی درد است، در دوران کودکی اما آدم خبر از درد روحی ندارد. تا در چهارده‌سالگی که در حمام است و دارد با لذائذ وعجایب اجزای بدنش آشنا می‌شود؛ همین‌‌طور که زیر دوش ایستاده و دست‌هایش در بدنش می‌گردد متوجه می‌شود هر‌عضواش شخصیتی دارد و برای خودش حرفی و مصرفی ...
|
|
ادامه ... |
|
| شعری از بهزاد خواجات | |
|
|
|
قدم زدن
کنار آن نیمکتی که تو می‌نشستی چیزی را عوض نمی‌کند، نگاه کردن به پیرمردی که دارد سوندش را پنهان می‌کند کنار عکسی قدیمی در جیب ... |
|
ادامه ... |
|
| یادداشتی بر ای 123 سالگی نیما یوشیج سینا خزیمه |
|
|
|
|
روحِ زمانه را درک کردن و نیازِ زمانه را اجرا کردن، کارِ شخص نیست: کارِ یک «شخص» نیست. از فکری جمعی است که بر می آید. اگر یک قرن پیش این نیاز احساس شد که دیگر دغدغه های درونیِ آدمی در قوالب سنتی شعر فارسی بیان شدن نمی شود، «کسانی» بودند که این نیاز را درک کردند و هر کدام به سیاق خود اجرا نمودند. از میانِ این کسان ــ از ابوالقاسم لاهوتی تا محمد مقدم، تندر کیا، تقی رفعت، جعفر خامنه ای و دیگران ـــ یک نام بود که به رنگی تیره تر و به حجمی درشت تر ماند تا ...
|
|
ادامه ... |
|
| داستانی از نگار داوودی | |
|
|
|
ما چهارنفر بودیم. مریم رحمانی، لاله، پپر و من.. خانه بزرگ بود. یک خانه ی بزرگ دو طبقه روی یک شیب تند، که از توی کوچه فقط طبقه ی حاجی محمودی دیده می شد. در که باز می شد پله ها با شیب کنار دیوار میامدند پایین . اول می رسیدند به تراس ما، بعدهم از همان گوشه می رفتند تا لب رودخانه. رودخانه را نمی دیدیم، بخاطر دیوارهای بلند ته حیاط. ولی صدای آب همیشه بود ...
|
|
ادامه ... |
|
| شعری از میثم ریاحی | |
|
|
|
و در این گلدان بنفش ، این چشم که می میرد
جز معنی بهار وَ خاطره ی مهربانی آتش نیست درست مانند بنفشه هایی که از بدنم بيرون آمده اند و ... |
|
ادامه ... |
|
| پرده هایی از شعر حجم مانی رضایی |
|
|
|
|
اولین کاشف خلاقی که با همزاد پنداری تجربی اش و زندگی عرفانی خود خواسته اش روی به اولین بارقه های تجسمیدن به شعر حجم آورد، دکتر بیانکینی همان شاعر ایتالیایی بود، که نقاشی اش زاییده طبابت از کور سو ترین و محروم ترین مناطق ایران تا دفتر شعر دلتنگی ها که به ذهن دوست شاعر حجم سرایش (یدالله رویایی) وحی میشد، منجر به خلق ده پرده نقاشی بر گرفته از دفتر شعر دلتنگی ها گردید ...
|
|
ادامه ... |
|
| جستاری بر شعر م. موید سید حمید شریف نیا |
|
|
|
|
با اینکه جریان شعر غالب در دهه سی، چهل و پنجاه و با وجود شاعرانی چون شاملو، اخوان، سهراب، فروغ، و... جریان پیشرو و حاکم شعر آن زمان بود و بارقه‌های شعاری در فکر ادامه رسالت متعهد خویش به هدایت مردمی و تربیت اجتماعی و سیاسی جامعه خود داشت اما بدون شک تنه شعر، زخمی و خسته محنت‌ها و پریشانی بازمانده از اندیشه‌های روشنفکری عصر خود شده بود و ...
|
|
ادامه ... |
|
| شعری از فریاد شیری | |
|
|
|
چمدان های مان را بستیم
با چند خاطره ی خوش از تهران که از آن پایین جای خالی شان بر دیوار اتاق توی ذوق می زد کمربندهای مان را بستیم و از پشت لبخند مهماندار ... |
|
ادامه ... |
|
| شعری از مظفر طیب اوسلو ترجمه ی علی رضا شعبانی |
|
|
|
|
تنها من می‌دانم
و نیز پاهای‌ام که بهار با من چه می‌کند آه، تنها من نیست‌ام که راهِ خانه‌اش را اشتباه می‌رود ... |
|
ادامه ... |
|
| شعری از فرخ نعمت پور برگردان: بابک صحرانورد |
|
|
|
|
روزها به آرامی می گذرند،
آن کبوتری که سال ها قبل پروازش دادم دیگر بر هیچ بامی سکنی نگرفت؛ لحظات چه آهسته می گذرند و من با آنها گام برمی دارم. ... |
|
ادامه ... |
|
| شعرهایی از هرمز علی پور | |
|
|
|
گاهی فکر می‌کنم
سرگذشت بعضی از ماها به هم چه شباهت‌هایی دارد از حذف سرنوشت به عمد تعمد دارم من که از نوجوانی از کوه تعلیم می‌گرفتم ... |
|
ادامه ... |
|
| داستانی از تبسم غبيشي | |
|
|
|
وقتي پدرم خانه را خريد، دهان همه از شگفتی باز مانده بود. كسي چيزي نمي‌گفت اما كسي هم نمي‌توانست حيرت خود را پنهان كند. اگر دقت مي‌كردي از همان آغاز راه، در اولين كوچه و خيابان‌هايي كه در پايان به خانه‌ي تازه‌ي ما مي‌رسيد، چشم‌هايشان را مي‌ديدي كه از حدقه‌هاي گشاد‌‌شده بيرون مي‌زد. پس از پل هوايي دوم، سمت راست، خياباني دراز و سوت‌و‌كور بود كه هر دو طرفش را ...
|
|
ادامه ... |
|
| شعرهایی از ساچیت آناندان ترجمه ی آزیتا قهرمان |
|
|
|
|
ساچیت آناندان شاعر ،نویسنده و مترجم برجسته هندی متولد 1946 است. اودرکرالا متولد شد و به زبان مادری خود مالایالامی می نویسد و اشعارش را خودبه انگلیسی ترجمهٔ می‌کند . وی از دانشگاه کرالا فوق لیسانس انگلیسی و دکترای خود درباره تئوری ادبیات پسا ساختارگرایی را دریافت کرد و در دانشگاه های هند به تدریس مشغول شد. ساچیت آناندان به عنوان عضو آکادمی ملی ادبیات هند و ...
|
|
ادامه ... |
|
| شعری از فرزانه قوامی | |
|
|
|
پس نوح غبار از چهره زدود
آبی بر سر و روی نشاند و جفت‌گیری آغاز شد راویان آب بشارت دادند از هیچ نهراسید در پرتو فلق مهر بورزید ... |
|
ادامه ... |
|
| شعرهایی از هیوا مسیح | |
|
|
|
به کجا می‌روم؟
خانه؟ کجاست خانه، خانه کجاست که هرچه پیش می‌روم دورتر می‌شود، پس ناگزیر ... |
|
ادامه ... |
|
| شعری از علی مومنی | |
|
|
|
در ابر ابرهاي خداحافظ
از اشكِ اشكهاي آخرين باران كه زير ِچشم پُف و چشم، سرخ كشتي آخرين ديدار ... |
|
ادامه ... |
|
| داستانی از مجتبی مقدم | |
|
|
|
شعله‌ی آبیْ نارنجی مشعل چون پوفه‌ی آتشین اژدهایی دیوانه می‌سوخت و در هوای فروردینی اهواز دود و گم میشد. در ردیف و به موازات مشعل، مشعل‌هایی دیگر. چندْ ده اژدهای دیوانه‌ی در حال سوختن. هوشنگ خیس از عرق ماسکش را پایین داد و سیگار مدرنی آتش زد: ما هم فِلِریم ...
|
|
ادامه ... |
|
| بررسیِ شعرِ منوچهر یکتائی با تمرکز بر کتاب «فالگوش» و اقتباسِ نمایشیِ پرویز صیاد از آن نوشته‌ی علی معینی |
|
|
|
|
اولین تجربه‌های چاپ شده‌ی منوچهر یکتائی _ نقاش و شاعر متولد 1299 در تهران را می‌توان در مجله‌ی اطلاعات هفتگیِ اوایل دهه‌ی 1320 یافت: قطعات منثوری که تحت تأثیر متون ترجمه شده‌ی سست و رمانتیک شاعران خارجی نوشته شده بودند. یکتائی اواخر دهه‌ی 1310 شعر نیما یوشیج را در مجله‌ی موسیقی که تعدادی از مهم‌ترین آثار نیما مثل «ققنوس» و «غُراب» و «ارزش احساسات» در ...
|
|
ادامه ... |
|
| شعرهایی از ابوالقاسم مومنی | |
|
|
|
بگو بگو
تا چند هیچ مگر بر این رواق این دَر ... |
|
ادامه ... |
|
| شعری از سزایی کاراکوچ ترجمه ی آیدا مجیدآبادی |
|
|
|
|
به دنیا آمدی، در روزی بهار‌اندود
خودِ بهار شدی رنگِ بی‌زوال در تن و گیسوانِ کودکان زاییده‌دربهار در کرانه‌های پدیدار و ناپدید. برف‌ها با شتاب آب می‌شوند ... |
|
ادامه ... |
|
| شعری از کوروش همه خانی | |
|
|
|
زیاد از ما دور نیست
همین وقت که روی دست‌هامان آب می‌رود تا هر کدام پی کار و بار خویش ... |
|
ادامه ... |
|
| دو شعر از جان یوجل ترجمه ی مجتبی نهانی |
|
|
|
|
دیوانه می‌کنند آبی را
شکوفه‌های روی نوکِ شاخه‌ها هرگز تنها نمی‌ایستند پُر از حرکت‌اند و در باد تاب می‌خورند ... |
|
ادامه ... |
|
| آلفرد آندرش ترجمه بهمن بلوک نخجیری |
|
|
|
|
آلفرد آندرش پسر یکی از افسران آلمانی در جنگ جهانی اول و یک نازی بود، که در سال 1929 درگذشت. مدیر مدرسه اش در مونیخ پدر هاینریش هیملر بود. آندرش او را در کتاب «پدر یک قاتل» که پس از مرگش منتشر شد، به تصویر می کشد. آندرش خود به انجمن جوانان کمونیست رفت و آمد داشت و در سال 1930 به حزب کمونیست آلمان پیوست ...
|
|
ادامه ... |
|
| شعرهایی از قباد جلي زاده ترجمه بابک صحرانورد |
|
|
|
|
قباد جلی زاده شاعر معاصر، به سال ١٩۵٣ در شهر کویه ی کردستان عراق متولد شده است. از شاعران نسل دوم کردستان عراق و از هم نسلان پشیو، شیرکو بیکس و رفیق صابر است. برخی از زیباترین شعرهای اروتیک در زبان کردی توسط جلی زاده سروده شده. اشعارش به زبان های عربی، فارسی، انگلیسی و سوئدی ترجمه شده است ...
|
|
ادامه ... |
|
| شعری از نجاتی جومالی برگردان از نیما پیلتن |
|
|
|
|
در باغ‌چه‌ی سرسبز
و لب‌ریز از گُل‌ِسُرخیان غروب‌ها یک زن با ظاهرش - شبیهِ گلِ‌سرخ - تک‌وتنها چرخ می‌زند ... |
|
ادامه ... |
|
| شعری از اورهان ولی برگردان از نیما پیلتن |
|
|
|
|
در صبح‌هایی چنین، از پَر سبک‌تر می‌شوم
بر فرازِ بامِ پیشِ رو، پاره‌یی از آفتاب درون‌ام آوازِ پرنده‌ها، ترانه‌ها فریادزنان به راه می‌افتم ... |
|
ادامه ... |
|
اینجا و آنجا
- نگاهی تازه به سرودههای نصرت رحمانی
- «هشام مطر» برنده جایزه جورج اورول شد
- جایزه ادبیات داستانی زنان به «روث اوزکی» رسید
- توصیف علی باباچاهی از مسعود احمدی
- سید علی صالحی: شعر مسعود احمدی از زندگی سرشار بود
- «آزما»ی جدید منتشر شد
- سرانجام مردی که از «شاملو» کند و به «اخوان» نزدیک شد
 |
| رمان پنج باب در رجعت سلیم و دوالپا نوشته ی احمد درخشان |
دیگران
آرشیو
عضویت در خبرنامه
لوگوی پیاده رو
|
| شرایط درج آگهی در پیاده رو |
|
| کانال تلگرام پیاده رو piaderonews@ |