این یادمانده‌هایی که امروز نقل می‌کنم ته مانده خاطره‌ای است که بعد از دو سال از داوری نخستین دوره جایزه شاملو به یاد می‌آورم؛ خاطره‌ای که همان دو سال پیش باید رسانه‌ای می‌شد و نشد؛ آقای دکتر جواد مجابی که همان موقع به شیراز آمده بودند از من پرسیدند چی شد؟ این نتیجه داوری شعر شاملو چرا اینهمه دیرکرد دارد؟ و در جواب من که گفتم انصراف داده‌ام و می‌خواهم شفاف نبودن روند داوری را ...

تا كه كسی به هیچكس ام نرسد
كاری دست و پا می كند
سرگردانی .
درمانده ی درمانی
كه گاهی هونولولو لاتين مي آموزد ...

در مورد شعرهای آقای احمد مومنی از چند جنبه می شه وارد شد و بحث را آغاز کرد ولی من بطور مختصر برای اینکه ورودی کنم به فضای شعری آقای احمد مومنی لازم هست که به اون مقطع سالی آغاز شعرشون یک نگاهی بیاندازیم و نسل شعریی که با ایشان بودند، نوع شعریی که گزینش کرده بودند وکیفیت شعرهای ایشان و کیفیت حرکتیه ایشان تاکنون ...

خب راجع به شعر احمد آقا جنبه مهمی که میشه روش تاکید کرد یکی آن سابقه شعری هست که در گرگان بوده و درک شده به طور مشخص موج نو و شعر حجم که چیز مهمیه از این لحاظ که من خیلی مثلا جاهای دیگر را نگاه میکنم / چه کسائی مثلا میخوان که حرکت های نو توی شعر بکنن / تجربه های دیگه بکنن /چه کسانی که معتقدند که تجربه ها شده و باید مثلا به یک ثبات و چیزی در یک شعر ...

شماره ی صفر فصل نامه ی هفتاد منتشر شد . با آثاری از : وحید آقایی ، اسدالله امرایی ، محمدحسین بهرامیان ، ابوالفضل پاشا ، خلیل پاک‌نیا ، مهتاب تقی‌گیل ، محمد جانبازان ، نادر چگینی ، آتفه‌ی چهارمحالیان ، بهزاد خواجات ، سریا داوودی حموله ، آفاق شوهانی ، محمدرضا شهبازی ، فریاد شیری ، مجید ضرغامی ، علی‌ فتحی‌مقدم ، بهنود فرازمند ، مهرنوش قربانعلی ، فرهاد کریمی ، اعظم کمالی ، احمد کنجوری ، ثریا کهریزی ...

سنگ به شیشه
شیشه به سنگ
این بشکن و آن بشکن*
بعد
کاسه را بردارم
دست کنم در کاسه ...

پرنده‌ای هراسان خودش را به شیشه کوبید و او از خواب پرید. همانطور که توی تخت نیم خیز شده‌ بود با سرآستینش نمناکی پیشانی‌ را گرفت. خودش را رها کرد روی تشک و نفسی سنگین همراه با آه ضعیفی بیرون داد. عقربه ثانیه شمار ساعت دیواری روی زمان نامربوطی به رعشه افتاده بود. اما با آفتابی که خودش را کف اتاق پهن کرده بود دانست دیرتر از همیشه بیدار شده ...

به قصد هرکسی باشد
من سهم خود را از آن برمی‌گیرم
لبخندی که از زیر بال پرندگان می‌آید
و قوس گونه‌هایی که
مرا به‌یاد شبی بیندازد ...

من اسیری جنگی بودم
ابرها را دوست داشتم
آزادی را دوست داشتم
انسان‌ها را دوست داشتم
زنده‌گی را دوست داشتم ...

دیشب به خواب‌ام آمدی
زانو به زانوی من نشسته بودی
سر بلند کردی
چشمانِ جذابِ خود را به سمتِ من برگرداندی ...