بر پیکر هزارپاره‌ات ایستاده‌ام
و مشتی خاک
بر چشم‌های قدیمی‌ات
هنوز دارد تو را به یاد می‌آورد
اما پرنده‌ای
که چینه‌دان اش ...

کتاب «دشت های سرد سوئد » آخرین اشعار منتشرنشده زنده‌یاد سهراب رحیمی است. زندگی یک شاعر آیینی عاشقانه برای بنیاد شهری شگفت در کلمه‌هاست. جایی که آینده وگذشته ،رفتگان و بازماندگان یکدیگر را ملاقات می‌کنند. شهری که در غیاب شاعر دروازه هایش همچنان باز، فصل‌هایش گشوده و چراغ‌هایش روشن می‌ماند.
چه کارتلخ وغم انگیزی است ، در فقدان او بر کتابش پیشگفتار نوشتن ،کتابی که خود او اشعارش را جمع‌آوری و برای چاپ آماده کرده بود . عکسی برای جلد وعنوانی برای هر بخش برگزیده و قصد انتشارش را داشت ...

شعر «شب شراب» از علیرضا نوری تفاوت عمده‌ای با سایر سروده‌های این شاعر در مجموعه ی« زوال» ندارد، شعرهایی که در نگاه اول ساده و سهل به نظر می‌آیند اما مرور هر شعر تا انتها، واقعیت دیگری را آشکار می‌کند. واقعیتی که عمق معنا، برجستگی ویژه ی آن است. نوری در شعر شب شعر باز هم شاعر حوزه ی معناست گرچه زبان نیز پتانسیل‌های خاص خود را دارد اما ...

بهترین کتابِ سالِ 2000 ارتباطی به فیلمِ ضعیفِ سالِ 2003 با همین نام (با بازیِ تام کروز) ندارد، هر چند که اگر کسی عنوانِ مشابه‌شان را بشنود فرض را بر این می‌گذارد که فیلم از داستان الهام گرفته است و یا اگر عنوان در گوگل وارد شود این نوشته در ویکی‌پدیا ظاهر می‌شود: «این مقاله پیرامونِ یک فیلم است ...

با آثاری از : محمد آشور/ مسعود احمدی / شیوا ارسطویی / سامان بختیاری / عابدین پاپی / فرزین پارسی کیا / ابوالفضل پاشا / منیره پنج تنی / علی رضا پنجه ای / مزدک پنجه ای / امیر حسین تیکنی / محمد جانبازان / محمد جدیری رهنمایی / لادن جمالی / رضا چایچی / نادر چگینی / نرگس دوست / ایمان رحمانی / علی رضا رعیت / میثم ریاحی / محمد زیار / احسام سلطانی / نبی شهبازی / مسعود ضرغامیان / اسماعیل علی پور / فرناز فرازمند / فرشید فرهمندنیا / پژمان قانون / مراد قلی پور / جلیل ...

"دیگر این‌گونه نمی‌توانم ادامه دهم
کافی‌ست
خسته‌ام
دیگر تمام‌اش کنیم!"
درحالی‌که اینها را گفتی سوار اتوبوس شدی
ایستادم ...

ای زکریای درخت‌ها
اسب سیاهِ بسته در تنه‌ام
چنان شیهه می‌کشد
که گم‌شده در پای رفتن‌اند ریشه‌ها
...

یک وجب و سه انگشت! دوباره گردنش را اندازه گرفت. درست بود! آن زمان که نشانه های ایراد ظاهری اش آشکار شد، بالای سر مادرش رفت. خوابیده بود. آرام با انگشت هاش طول گردن او را اندازه گرفت. هفت انگشت بود. بعد از محاسبه به این نتیجه رسید که آنچه او را از رابطه با دیگران منع می کرد، اختلاف نه سانتی گردنش با گردن های دیگر بود. همان شب از خانه بیرون زد. به دور از چشم همسایه ها پلاک خانه هایی را که عدد نه در آن دیده می شد، با چاقو خراشید ...

حمید حیاتی با نوشتن این اثر تامل برانگیز مدخل قابل قبولی را وارد داستان نویسی جدید کرده است.(ترس از جمعیت) تا آن جا که نگارنده آگاهی دارد در ادبیات ما چه تالیف و چه ترجمه کتابی در این زمینه نگاشته نشده است. تازگی موضوع، سبب نشده است که نویسنده با پرگویی سبک و سیاق مدرن رمان را خدشه‌دار کند. واژگان چنان چلانده و چکش خورده‌اند ...

مجموعه داستان یاس امین الدوله نوشته سمیه کاظمی حسنوند آذر ماه امسال با انتشارات ورا به قیمت ۱۶۰۰۰تومان راهی بازار کتاب شده است. کتاب مشتمل بر ۱۰ داستان است. سنجد و تاتوره، من جاناتان مرغ دریایی نیستم، کت قرمز، شاندیز، گالری خیابان جردن، چلچله ای با بالهای ابریشمی، قند عسل، یاس امین الدوله، گل و مرغ ، و ماه مشتعل ، داستان های این مجموعه را تشکیل می‌دهد. بیشتر داستان‌های این مجموعه بر حول محور رئالیسم اجتماعی است ...

مری اولیور که در شعرهایش بیشتر به مضمون طبیعت، حیات وحش می‌پرداخت و مورد تحسین منتقدین قرار داشت، در خانه‌اش در فلوریدا درگذشت. اشعار و آثار او صریح ، روان و ساده نگری و با لحن صمیمانه و در ستایش طبیعت و در تقبیح طمع،حرص و قدرت و بی‌نظمی و دیگر خصایص بد انسانی به شهرت رسیده ، یکی از مهم‌ترین ویژه گی سبک نوشتاری روان و ساده نویسی اش و از عناصر نشانه شناسی و زیست بومی و طبیعت انگاری که مورد استفاده اولیور بود که به ندرت آن را درباره انسان‌ها به کار می‌برد ...

هنوز نامم
به تلنگری کسل
میان شب
از ستاره می‌افتد
میان این سپیده دنباله‌دار
...

نگارش و نگرش به یک موضوع که به عنوان خبری تازه ومفهومی فرآرونده بر جامعه سایه می افکند از چند ویژگی بهره مند است . نخست نگارشی درست و خوانا از آن موضوع است دوم نگرشی چند جانبه که حداقل خواننده بتواند با مضامینی تازه از آن موضوع مواجه شود و سوم شناخت ازایده های آن موضوع است به طوری که پشت بند هر نشانه ای چه به هنگام باشد و چه نا به هنگام یک ایده نهفته است ...

این همه آدم وسط این میدان بی صاحب چه گم کرده اند؟ همه ی روزی این شهر در همین یه گله جا قسمت می شود که همه مثل رخت چرک روی سر هم سوار شده اند؟ انگار همه کاسبند. وجب به وجب روی گِزگِز سرمایِ خیابان به کِرکِر افتاده اند. دلم نمی خواهد از میان این بلوا رد شوم. از وسط این آدم های تیغ دار. از بین چشم های وق زده ی غمبار. باد بهمن ماه روی صورتم زوزه می کشد. ضربان قلبم را روی شقیقه ها حس می کنم ...

اولش به قدر کافی ساده است: من خودم را در پارک پیدا کردم به این خاطر که به طور ناگهانی چیزی مرا به شدت ترغیب می کرد تا به موزه بروم.
مردم از شوک بازنشستگی صحبت می کنند. آنها از احتمال افسردگی عمیق هشدار می دهند. با این حال، این چیزی نیست که من برای خودم انتظار دارم. زندگی که من در طول سالیان متمادی در اینجا ساخته ام، صرف نظر از کارم مرا چیزی بیشتر از مشغول نگه می دارد و به همین خاطر این برای من عجیب می آید - این احساس نیرومندی و انگیزه برای بیدار شدن ...