گل که بین دستهاش بالا و پایین می شد و گردن می گرفت،دست فرو می کرد داخل آن. با کم و زیاد کردن قطر و پهناش،دیواره کوزه نازک می شد یا ضخیم. کمال دانه های درشت عرق را گاه با پشت آستین، از پیشانی می گرفت ...

جنگلی در بشقابم ﻣﻲریزم
کلم بروکلی
مینیاتوری از
باغ بزرگ گردوست
ما هواداران درخت و آب
جنگلی در تن داریم ...

تو تاﺯﻩترین حادﺛﻪی زبانی!
که بر ﻟﺒﻪی آن
پر از اتّفاقی!
پس از آن
جهان «دوستت دارم» معنا ﻣﻲدهد ...

این داستان همچون سایر نوشته های ژیلا تقی زاده٬ فضایی صمیمی٬ساده٬دلنشین و ملموس دارد.شخصیت پردازی ماندگار و نه تیپ سازی گذرا٬خواننده را بلافاصله بی آن که خود متوجه شود به دل ماجرا می کشاند و آن چنان گرم داستان می شوی که زمان و مکان محو می شود و فقط تو می مانی و دلی که به داستان سپرده ای ...

اولین ضربه شلاق توی دستم خورد، وقتی برای مانع شدن از ضربه جلوی صورتم گرفته بودم اما دومی به پایم خورد و زمین افتادم . دردش مثل تیزآب در درونم چیزی را از ریشه کند و سوزاند و زخمی روی پای راستم گذاشت ...

باز است در میکده تا مستی هست.
ﻫﺴﺘﻲست بجا، تا به جهان هستی هست.
از "مرگِ ترانه" گو کسی دم نزند
تا، من که نه، ایرجِ زبردستی هست ...

دو رودِ شایسته است
که بر تن‌های پدری اش خط انداخته است
خط انداخته
...

در شهر تاریکی ها نشسته ام
به آواز نخستین پرنده ی جهان فکر
می کنم
به راستی
چه کسی طنینش را شنیده ست؟ ...

برای نفوذ به شعر گئورگ تراکل، پیش از هرچیز می باید نقش عناصری چون شب و ستاره و سکوت و جنگل را در شعریت تراکل مورد بررسی قرار داد. نکته مهم در شناخت، آن است که واژگان ذکر شده در اشعار کارکردی موتیف گونه و گذرا ندارند بلکه نقش فضاسازی و خلق ایماژ و
...

تنهایم
که نزدیک شدن انگشت اشاﺭﻩام را
به سمت ﺑﻴﻨﻲام دنبال ﻣﻲکنم
و با مردﻣﻚهای به هم چسبیده
از هر چیز، دو تا ﻣﻲآفرینم ...

همه چیز دوباره اتفاق می افتد :
ابر به شکل اسب می آید
به شکل ناخن در وجود سراسر تنانگی جوجه
صدا آبشار می شود از سحر صاعقه
و ناگهان ...

اگر زمین
در خطی مستقیم دور خورشید بگردد
من مورب به گرد تو
چرا که
الماس نگاه اگر بشکند و بیفتد به تاریکی
گم می شوم ...

مبنای اعتبار سنجی مجموعه شعر "کاترینا توفان مورد علاقه ی من است" در این یادداشت، بررسی فرآیند انتقال تجربه ی مولف (چه تجربه ای در ساحت خیال و چه در امر واقعی) به متن می باشد. بدین معنی که شعریت در قطعات این کتاب، تا چه حد توانسته است خود را در معرض دید بگذارد یا به عبارتی دیگر وضعیتی قابل دریافت بسازد که منجر به حس یافت های مخاطب از متن شود ...

نباشی
سکوی سیمانی سردی هستم
با خزه هایی نمدار
تنها
رد یک گیاه سبز
...

و ﺑﺮ اﻭ ﻣﻲﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻴﻢ
ﺩﻳﺪﮔﺎﻥ و ﺩﻳﺪاﺭﺵ
و اﻳﻦﻛﻪ اﻳﻦﺟﺎ ﻣﻲﺑﻮﺩ و
ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ
ﻋﺸﻖﻫﺎﻱ ﺑﻪﺟﺎﻥﺩاﺩﻩاﺵ ...

خدا کند که نباشید
وقتی توی خیابان
تند تند می روم تا برسم به خلوت یک درخت
که رنگ باخته است میان دود ...

باقی نمانده چیزی
حتی پشیزی
خاﻟﻲست دستش - استخواﻧﻲست
اما
معلوم نیست که بازنده باشد ...