به همه می گفتم كه بلدی چطور از فكرت استفاده كنی.
پُز می دادم و فوت می کردم به چتر موهايی كه هوا می رفت وُ باز می ريخت رو پيشونيم، ... كه تب كرده بود ...

مانده؛ چقدر ِ زمان است که باقی ست
برای اکلیل
که خال هندو برپیشانی درخشان است
اندازه؛ سیگار ِ دود می رود است ...

مهمان های ناخوانده‌اند رویاها
بی خبر می‌آیند
می‌نشینند در جای جای خانه
از بقایای میوه‌های مانده در یخچال می‌خورند ...

بیلی کالینز، شاعر رویدادهایی تمامن واقعی‎ست؛ رویدادهایی که‎یک شاعرِ آمریکایی (به‎مثابه‎ی سوژه شناسا) در جهان واقعی مشاهده می‎کند و سپس در جهان شعری خود نیز بدان می‎اندیشد. درواقع می‎توانیم بهشکلی اغراق‎آمیز بگوییم که شعر او فاقد تخیل در معنای فانتزی‎گونِ آن است ...

ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺭﺑﺎﻋﻲﻫﺎﻱ اﺧﻴﺮ ﺯﺑﺮﺩﺳﺖ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲﺁﻳﺪ، ﺗﺠﺮﺑﻪﻭﺭﺯﻱ و ﺗﻜﻨﻴﻚ ﺳﺮاﻳﺶ اﺳﺖ و ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺗﺼﺎﻭﻳﺮ ﺳﻮﺭئال... و ﺷﻌﺮ ﺑﻴﺶ اﺯ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻣﻌﻨﺎﻣﺤﻮﺭ ﺑﺎﺷﺪ، اﻳﺠﺎﺩ ﺗﻌﻠﻴﻖ و ﺷﮕﻔﺘﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ!
ﺭﻭﻳﻜﺮﺩﻱ ﻛﻪ اﻳﻨﻚ ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﻲ اﺯ «اﻳﺮﺝ ﺯﺑﺮﺩﺳﺖ» اﻧﺘﻆﺎﺭ ﻣﻲﺭﻭﺩ؛ ﮔﻮﻳﺎ «ﺯﺑﺮﺩﺳﺖ» ﺑﻨﺎ ﺩاﺭﺩ ﺣﺎﻝ ﺟﺎﻱ ﺁﻥﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﻢّ و ﻏﻢّ ﺧﻮﺩ ﺭا ﺑﺮ ﺳﺮاﻳﺶ ﺭﺑﺎﻋﻲﻫﺎﻱ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﻕِ ﻣﻌﻤﻮﻝ (ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺩﺭﻧﻬﺎﻳﺖ ﻋﺎﻟﻲ) ﺻﺮﻑ ﻛﻨﺪ، اﺯ اﻋﺘﺒﺎﺭ ﻛﻨﻮﻧﻲاﺵ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﻣﺮﺯﻫﺎﻱ ﺭﺑﺎﻋﻲ و ﻏﻨﺎﺩاﺩﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ...

شعری از از مجموعه تازه ایرج زبردست با نام " سرهای بریده ی بادبادک " - نشر نیماژ - مهر ماه 1395
...

نامم را به پسرم بخشیدم
جسمم را به همسرم
روحم را به پزشک روانشناس
اعضای تنم را به دکتر جراح ...

یک روز
نوک مژگان ﻣﻲشوی
تیرم ﻣﻲزنی چند یک روز
دردم ﻣﻲشود بسیار
بر هم ﻧﻤﻲشود ﭘﻠﻚهایم از درد ﻣﻲدردم
روز ﻣﻲدردم از درد شب ﻣﻲدردم ...

با تولد در کتاب اول بود
با پنجِ عصر
کمی کشور بود ...

از آسمان آتش می بارید.فکر می کرد مردم خوش بحالشان است با خانواده ناهار را خورده اند و الان آرام زیر باد کولر خانه هایشان توی چرت بعد ازظهری هستند.همه جا سوت و کور بود.سارا همینکه از خم کوچه گذشت واز دور شاخ و برگ بید حیاط خانه ی پدریش را ...

باستان شناس شده ای
تاریخ فسیل شدن سلولهای مغزم
خبرش مال تو
وجودم را حفاری کردی ...

باید به چیزی فکر کنم / به کسی
همچنان که ممکن است کسی به من فکر کند
ممکن است ژنرالی به من
و ستاره هایش همزمان فکر کند ...

خروسخوان چندم بود
توی کدام شعر نشسته بودیم
که شغال زوزه کشید
و با زﺧﻢهای ﺷﻌﻠﻪور گریختیم
...

باید دل می‌کَندم، عزیز. راه دیگری برایم نمانده بود ... اینجا دارد یک نمِ بارانی می‌زند روی خاکیِ سر بالایی. آب، خاکِ راه را به خود می‌گیرد، گِل می‌شود و پایین می‌سُرد. کاشکی در روح من هم باران می‌گرفت و این همه دلواپسی را می‌شست و می‌برد. هر چه از تو دورتر می‌شوم، حالم بدتر می‌شود ... هیچ وقت از خودت پرسیده‌ای چرا هیچ جای خانه ...

برگردان!
پشت سرت باد ایستاده
ومن که دارم
به خودم شلیک می کنم ...

و تو را آه می کنم
اگر ذره ای از حماقت اَت را بر زمین بگذاری
از لجن ِ مرگبار پیوسته در هوات
از اکسیژن کم رمق
و خوب است بدانی ...

ﺗﻜﻪهایی از این دست را روی دفتر ﻣﻲبرم
و خیال را که چیزهای عجیبی در سر دارد
لمس ﻣﻲکنم ...

شهرزاد نویسنده‌ی داستان‌های عاشقانه است. خبرها را سرهنگ برایش می‌آورد. موضوع‌ها آنقدر واقعی‌اند که انگار وقایع را می‌بیند و در باره‌اشان می‌نویسد. او معتقد است آن‌ها هم به نوعی داستان‌های عاشقانه‌اند. سرهنگ به شوخی بهش می‌گوید آگاتا کریستی‌‌؛ به خودش هم لقب آلن‌پو داده است. زمانی که با هم‌اند یکدیگر را آگا و آلن صدا می‌‌کنند‌ ...

دومین شماره نشریه الکترونیکی " کوه ران " با همکاری "مجله ادبی پیاده رو" و شامل آثاری از حمید عرفان ، رضا چایچی ، پروین سلاجقه ، اکبر اکسیر ، بهزاد خواجات ، رزا جمالی ، مازیار نیستانی و ... در این پست منتشر شده و قابل دانلود است ...