داستان موسی و شبان از مثنوی مولوی ، دارای یک پی رفت است که این پی رفت هریک از پنج گزارة تقسیم بندی شده توسط " تودوروف " را در خود دارد.تودوروف با مثالی که در کتاب بوطیقای ساختارگرای خود می آورد، بیان می دارد که کوچکترین واحد روایی گزاره است و آنها را دارای دو نوع سازه می داند.تودوروف با مثال«اژدها دختر پادشاه را می رباید.»(تودوروف87،1382)این سخن را بدینگونه نشان می دهد و تعریف می کند ...

کف اتاق شکافی عمیق افتاده
عمیق مثل جهنم شبیه رود مذاب
دوباره شب شد و مامور اعتراف آمد
شکنجه پشت شکنجه عذاب پشت عذاب ...

تبر شوی بدنِ من درخت خواهد شد
مرا بریدنِ از ریشه سخت خواهد شد
صدای ارّه یِ برقی خوش است چون یک شب
برای خوابِ تو این کُنده تخت خواهد شد ...

قبل از هر چیز تأکید کنم که منظور من از این یادداشت‌ها آسیب‌شناسیِ ترجمه است، نه آسیب‌شناسیِ مترجم، از همین روی فقط به شعری خاص یا ترجمه‌ی همان شعر اشاره می‌کنم و از نامِ مترجم چشم می‌پوشم.
بعد از این توضیح ضروری باید بگویم که نام شعر، جزء ذاتیِ آن نیست، بعضی از شعرها باید نام داشته باشند و در واقع نام آن شعرها جزیی از همان شعر است به عبارت دیگر ...

آی زندانبان
دست می کشی به میله ها
آنگاه می فهمی
که زمستان به سلول انفرادی راه پیدا خواهد کرد
به سردی لبخند می زنی ...

و باد
پانتومیمی بود از تبعیدت
در یک سوء
در یک تفاهم
از انکار های کلیشه ای ات
اگر تو عبور... ...

تمام دست تو روز است
و چهره‌ات گرما
نه سکوت دعوت می‌کند
و نه دير است
ديگر بايد حضور داشت ...

دلی پرتابی دارم
ازین مناجات بلند که
مدفن بهاری من است
ای عشق
...

به چیزی اضافه ام نکن
حتی به دورِ کُندِ میکروفونی در گلوی این چکاوک
که خورشید بدون هیچ مبالغه ای
پای بیانش را امضا می کند
- برای حروفچینیِ دوباره ...

برای من که از بالی کنده شدم در باد
برای من آوازی بخوان
بادبادکِ بی بند !
آسمانِ مرا پس نمی دهند ...