"بازهم پیش من بیایید" عنوان گزیده داستان های امیررضا بیگدلی داستان نویس است که در سال 93 توسط نشر افکار منتشر شد. دبیر مجموعه در سخنی با مخاطبان ضمن اشاره به اینکه امیر رضا بیگدلی از نویسندگان "نسل امروز است ...

اگر نقد مارکسیستی را با استفاده از عقاید آلتوسر کمی تعدیل کنیم، بدین الگو خواهیم رسید که ایدئولوژی در ناخودآگاه متن جریان ندارد، بلکه متن، بستر نمود روابط و مناسبات ایدئولوژی ست و بدین طریق ایدئولوژی را از ناخودآگاه جامعه بیرون کشیده و در معرض دید می گذارد. حال عنصری از ایدئولوژیِ حاکم بر ناخودآگاه جمعی فرد ایرانی که در مجموعه شعر "زمین کره ای سیاسی بود" در معرض دید قرار گرفته، سنت است. ...

متاسفانه با خبر شدیم ، سهراب رحیمی ، دبیر محترم بخش ادبیات جهان پیاده رو ، شاعر ، مترجم و نویسنده ساکن مالمو سوئد ، در حادثه آتش سوزی در اتومبیل خود جانش را از دست داده است . پیاده رو این سانحه دلخراش را به خانواده شعر ایران و خاصه همسر محترم ایشان ، شاعر توانا سرکار خانم آزیتا قهرمان تسلیت عرض می کند . ...

" باله ی ماسه ها" یِ رضا چایچی، مجموعه شعری است با اشعاری غالباً کوتاه. میان این کتاب و کتاب بعدی که منظومه پس "مسافر کشتی شدیم" نام دارد، از لحاظ کمیت سطور اشعار، تضادی عمیق برقرار است که حوزه توانایی شاعر را متبادر می کند. به طور کلی چایچی از نخستین مجموعه تا قبل از کتاب "باله ی ماسه ها" روندی به سمت اشعار بلند را طی می کرد و این کتاب نقطه بازگشتی به "بی چتر و بی چراغ" محسوب می گردد. ...

شاید برگ است
که رود را می‌برد
تا ژرفای گورِ خدایانی که
هرگز به دنیا نیامدند ...

جفت ھیچ
روی صفحه ی سفید می ریزم
تاس ھای تصادف را
دو کلمه ی بی معنای ھشت پھلو
که سال ھاست میان ذھن می چرخد ...

در فاصله نخوابیدن با تو
بوسه
صبح روشنی است روى تنم
نگاه کن به آن طرف این لباس
ببین
آفتاب رنگ لبهایم را
مثل میوه های باغ سرخ تر می کند ...

وزن گرم غروب
بر هیکل تلخ ماشین
سرفه های سفید سیاهی
و نوری که پیکرش تر شد ...

یکی، دوتا، سه تا و این هم چهارتا
چهارقاب عکس را برمی دارم به همراه عکس این مرده ها. نویسنده ها را می گویم، شاملو، فروغ، اخوان، نیما و صادق خان. دیگران را بیخیال می شوم. کیفیت عکس هایشان به خوبی این عکس ها نیست.
خانه ی جدید همیشه خوب است. از هر شکل و اندازه اش. ...

و از زیارت کدام مزار
آمده‌ای که غروب
در کتف‌های تو
سنگین نشسته است ...

مانندِ لرزشِ بارقۀ نوری درشب.
می‌دانم که محکوم گشته‌ام
و از بهشتِ برین به دستانِ تو افول می‌کنم ...

بی روزنامه ها خبرم را گرفته اند !
سبابه های ترس اثرم را گرفته اند!
هر بار می رسند تبر ها به وقت مرگ!
قبلا ! تگرگها ثمرم را گرفته اند! ...

رنگ آب نمی شوند
در سرزمین های سربی
ماهی های صدفی
با گوشواره های هر جایی ...

هوا سردتر از آن است كه بشود مُرد. نه امروز، كه يك هفته است مرگ اينجا سر نمي‌زند. اما يك هفته قبل، مرگ چپ و راست كه مي‌كرد، پايش به زندگي يكي از سربازها گير مي‌كرد. از يك گروهان سرباز، تنها سه نفر مانده‌ايم. ...

لب را به من داده‌اند شکل خنده بگیرد صورتم
خنده شکل بگیرد در صورتم
صورتم را به ساده‌ترین شکل
می‌بخشم به تو
صورتم را در شکل‌های مختلف خنده ...

باید به راه راست شک کنم
دیوارهای کج بهتر بالا می روند
و ثریا مقدس نیست
راهی که شکست است و شکست از توست
حمل باری در درونم ...

در آن بیست‌و‌سه روز او را مرده صدا نزدیم. هنوز نمرده بود. اما زنده هم نبود. هر روز شباهتش با زنده‌ی خودش کمتر می‌شد. نمی‌شد گفت که همه‌ی او زنده است. چیزهایی در او مرده بود. چیزهایی هنوز جان داشت. چیزهایی شناور بود و سوسو می‌زد. و چیزهایی بود که مطمئن بودم وجود دارند، اما دستم به آن‌ها نمی‌رسید. ...

شد باز پلك پنجره بستم كتاب را
نوشيده بود چشم تو اندوه آب را
اين بار هم دو ابر كه خط مي زنند هي-
از آسمان دفتر من آفتاب را
...

مثل همیشه بود، تلخ. یک جرعه چای نوشیدم. راه گلویم را بست. نه پایین می رفت و نه می توانستم بیرون بریزمش. چشمانم را بستم و به گلویم فشار آوردم و به سختی قورتش دادم. جایش در گلویم حس می شد و درد می کرد.از داغی چای چشمانم پر از اشک شد. ...

پشت سر
هر چه نگاه ﻣﻲكنم
باران پوﺷﻴﺪﻩاﻡ
و شاﺧﻪهايم را بالا رفتي
واژگون ...