شعری از امید دیوسالار

1

اینجا

همه نام تو را سرفه می کنند؛

دختر تهرانی!

---

2

گرسنۀ نگاه توام

و هی بر پشت دستم می زند...

آشپزی

که عاشقی نمی داند

--

3

سر به هوایی، کار دستم داده؛

همین دیروز

لب ساحل

عاشق بادبادکی شده بودم!

ردپایش

تا غروب حیران؛

دخترک بیچاره!

--

4

کنج خانه!

لانه کرده...

پرستویی

که ترس از سقوط دارد

--

5

کافه

5 عصر

شروع به باریدن کرد؛

صندلیِ بی قرارِ تو

و

توده خاطراتِ خاکستریِ من

صاعقه می زند!

--

6

در اوج هستیم

ارتفاع دوهزار و 11 سپتامبر؛

دلهایمان

در آغوش هم...

تخریب می شود

که پایان دنیا را

رقم زند

بُرجکِ چشمِ حسودِ همسایه!