خسته ام میکنی ولی از من هیجان های تازه می خواهی
سرمن گرم خاطرات شده تو زمانهای تازه می خواهی
سر بر اندوه سینه ام بگذار شاید آرامتر شوی ، هرچند
این تپش ها تکان نمی دهدت ضربان های تازه می خواهی ...

از کبری امین سعیدی نوشتن سرسپردگی می‌خواهد، سرسپردگی به رهسپاریِ قصه‌ی زندگی آدمیانی که در جای خود شبیه عکس خورشید افتاده در آب هستند، شبیه فکر بیداری خورشید در یک شب قطبی. کبری امین سعیدی که بیشتر به کبری سعیدی شناخته شده است شهرزاد قصه‌گوی زنانی است که با رنجِ چهره ...

بسیار وقت‌ها
احساس می‌کنم تو باغ پر اناری و
من کودکی لجباز ...

گؤزیاشی بیر سیر
گولوش بیر سیر
سئودا بیر سیر

او گئجه‌نین گؤزیاشی‌سی، سئوگیمین گولوشویویدو ...

بابا می گفت:"خدایی وجود ندارد."
پیچ گوشتی را از پشت گوشش برداشت و پیچ رادیو را باز کرد و قاب پشت رادیو شتلق افتاد از رو میز آشپزخانه پایین: "اکه هی!" و گفت: "هزار تا دلیل برات میارم." من قاب رادیو را از رو زمین بر داشتم و دادم بهش ...

انکار باد
تکان از برگ‌ها نمی‌گیرد
تو را از من

در فراموش کردنت
دستم را به ابری می‌گیرم و ...

نمی‌دانم چه خاصیتی در صندلی اتاق درمان هست که وقتی رویش می‌نشینم تمام مشکلات خودم یادم می‌رود و در آن ساعتی که مراجع روبرویم است دنیا را از زاویه‌ی دید او‌ می‌بینم، برای همین گاهی که حالم خیلی بد است، دوست دارم بیشتر مراجع ببینم. آن روز هم از روزهایی بود که حالم خوب نبود و احساس می‌کردم دیگر از مشکلات ...

چه باشد خورشید، چه نباشد
بی‌مرگ، زندگی نیست
مرگ، بی زندگی هست ...

در این اندام‌واره
که نام کوچک‌اش شیرینی دوگانه‌ای دارد
در شب یخچال‌ها
درون پیراهنی خالی
هنوز فضای نرمی هست ...

از سپیدی لباس‌ها
جان در آستین داشتن
تا سپیدی ریه‌ها
برای بهشت بسنده بود،
تندیس عطرهای پرپر ...

گیاهِ کهن‌سال
بالنده در انکشافِ اندوه
بوییده شده در راه
بازگردانده به سایه‌های سیاه
به نفس‌نفس‌های بریده‌ات از برگ ...

شعر  نه،
از سرگردانی باورم می‌گویم 
و زاده‌ای  
که خدا 
به فرزندی‌اش می‌گیرد  ...

پوچ است غیر تو ، همه ی انتخاب ها
تلخ است در قیاس لبانت قطاب ها
نوش دلم لب تو ، حلال و حرام چیست؟
از واجبات دین من است این ثواب ها ...

شهریور و پایان تابستان داغی که...
باز از تو می گیرند عابرها سراغی که...
سیب و انار و میوه های زرد و سرخت را
یک‌ روز می چینم خودم از کوچه باغی که ...

غنیمتی، آتش خاربُنی. پرندگانی
و ابرها چون هماره:
بساط‌هایی از هم دریده
و زمینی که می‌خوانم خطوط رخسارش را ...

موریانه‌ها اشخاص اساطیریِ سطورِ مرا تکه تکه ساطورند
ای سطرهای وحشی از موریانه‌ها رنجیده‌ام ...

تو خسته‌یی، از راهِ دور آمده‌یی
هر چه داشتی یک‌به‌یک از دست داده‌یی
تن‌درستی، شادی، امید
آن‌ها هر کجا که بودند
...

تاریک است. خیلی تاریک. صدایِ باد که آرام و موذی است، با صدایِ دریا درهم رفته است. همه چیز و همه جا فقط آب است و آب. گاهی، صدایِ پرنده ای خواب آلود از دوردست می آيد ...

بر آبکناران رود
شب خیس میکند خودش را
بر مرمر سینه عریان لولیتا
می میرند شاخ و برگها از عشق ...

به پوست دریده‌ات رجوع می‌کنی
به غلظت خون‌ات؛
وقتی درمی‌یابی حشره‌ای هستی در کالبدی مشئوم ...