منکر مربی‌ام منکر این همه گیس در باران
در ابرم در پرورش اسب می‌ایستم
در سطل آبی در این همه خلوت دور
در قیر مذابی که بر آفتاب می‌پاشم  ...

رسیده بودیم دم خانه‌ی حرف‌زنِ پنبه‌زن
که خانم فاندا حضور داشت
خون که بر خلاف رود می‌رفت
همه‌جا تاریک شد
چه غروب نسترن‌های تفنگ
...

هیچ‌کس نمی‌خواهد
به اندازه‌ی خوابی که نمی‌بیند
تنها باشد
شمایلی توی اتاقم نشسته روبه‌روی پنجره
و با احتمال افتادن قراری نباتی روی پنجره ناخن می‌کشد
شبیه ریختن حرف روی شانه‌هایی بی اختیار ...

سخت است که دل همیشگی رو باشد
شادی تو روی شاخ آهو باشد
حرفی نزنی و چند پهلو باش ...

پسر بزرگم که به دنیا آمد بوی آدم های بالغ را می داد. بوی عرق تن آدم گنده ها را. شوهرم گفت این پسر شر است. از بویش پیداست. گفتم حکمت خداست. همه نباید بوی خوب بدهند. هرکس بوی خودش را دارد. سگ و گربه ها بوی بد می دهند اما دلشان پاک است. مرغ ها بوی گند می دهند اما زبان بسته و معصوم اند. شوهرم گفت که این پسر مغزش گندیده است. این بو از کله اش می آید، مال پاهایش نیست. چه بگویم؟ به دماغ من بوی گلاب بود. خب، من عاشقم. دست خودم نیست ...

مجموعه‌ی «سرم را چسپاندم روی تن شان» نوشته‌ء شیرین ورچه، که انتشارات "تا-نونوشت" منتشر کرده، مجموعه داستانی خواندنی است . مجموعه‌ای با داستان‌هایی که چه به لحاظ فرم و ساختار و چه به لحاظ مضامین و موضوعات در یکایک آثار این مجموعه، ذهن و اندیشه‌ی مخاطب را با خود همراه می کند و میان‌شان کنش و واکنش‌هایی را به‌وجود می‌آورد ...

دست که به ترکیب تو می زند
ترس مکرر اندوه
ابرو
در جیبهایم
دست و پایم
دانه که می چیند
پرنده ی هوا ...

پسندیده‌تر از باد تاراج می‌کنی
قنوت عریان درخت باشم
در دقیقه‌های ندبه
و خداوند
بی گفت وگو
بخشکاندم
پس باران
چه هنگام
غبار ایام را خواهد شست؟ ...

افسرده بودن، غصه خوردن، خودکشی کردن
یک صبح خوابالود بهمن خودکشی کردن
بی حال افتادن میان خلسه ای شیرین
پشت بخاری های روشن خودکشی کردن ...

شعر های این کتاب در نقطه صفر مرزی خال معشوقی سروده شده اند. جلوتر از آن خال، حکومت نظامی است و از غرب آن تن به بعد، جهان ترور شده است. در شب هایی که باز مانده از موهای پر کلاغی دختریست. دختری با چشمان بومی عسلی و دو سبز چاله ی زیبا بر چهره؛ دختری که شاعر می خواهد از قاب چشمان او شکل خدا را ببیند! همان دختری که مزرعه، تخم چشمانش را کم دارد ...