آتش زندان ، زبان داستانی ابراهیم دمشناس با گام‌های بلند است ، نویسنده در قریب هشتصد صفحه هر چه را که می‌خواهد ، می‌تواند با دلی آسوده بگوید. از اسطوره به تاریخ بزند و از ادبیات کلاسیک به ادبیات مدرن. روایت پرتاب رستم است به دوران معاصر و ادبیات امروز ؛ تحلیلی جنوبی ست از روایتی خراسانی. کل روایت ، رفت و برگشتی‌ ست ازسفر میان خوزستان و خراسان . داستان ادیسه‌وار پیش می رود و به عقب باز نمی گردد. حتی بازگشت‌ها هم آن رفتن پیشین نیست ...

اگر تو‌ محبوب منی مرا کمک کن تا از تو سفر کنم
اگر تو طبیب من هستی به من کمک کن تا از تو شفا پیدا کنم
من اگر می دانستم که عشق این گونه خطر ناک است عاشق نمی شدم ...

یکی از گونه‌های شیرین طنزنویسی بهره‌ بردن از نثر مرسل به جای نثر معیار امروزی است. در این شیوه، مطالب طنزآمیز مثل داستان، داستانک، قصه، نقد اجتماعی را در قالب نثر مرسل یا نثر متون کهن ادبی بیان می‌داریم. البته متون کهنی که به زبان فارسی دری نزدیک‌ترند و از نثرهای مصنوع و بسیار فنّی فاصله دارند؛ متون کهنی مانند: تاریخ سیستان، اسرار التوحید، قابوس‌نامه، تاریخ بیهقی، سیاست‌نامه، تذکره الاولیا، کیمیای سعادت. ویژگی بارز این متون استفاده از جملات کوتاه ...

خواب سنگین انفرادی بود
و زنی نیمه جان در آغوشش
آخرش کشته ام تو را وقتی
خواب بودی کنار تن پوشش ...

از جست‌وجوی وطن برگرد
ای باد
ای منادی اندیشه‌های دور ...

به باد اگر اشاره کنم
به تو هجوم برده ام
به ابر اگر هجوم
چند سر ، روی ِ کودکی ِ میز می افتند ...

باید چه کرد با دلِ تنگیِ که مرده است_
_حیثیت غروب ِقشنگی که مرده است
دل سنگ یا که تنگ نفهمیده هیچکس _
_در سینه مانده بغضِ نهنگی که مرده است ...

به راننده گفتم بایستد وسط برف
تا با تو عروسی کنم در سالی که فقط برف باریده بود
خواست بایستد ...

پنجره‌های‌ام تک‌تک باز شدند
پنجره‌یی را ستاره‌ها و شب‌ها احاطه کردند
در پنجره‌یی زمستان‌ها سر برآوردند
در پنجره‌یی دیگر رنگ‌ها پخش شدند ...

یک مرد ، یک رویای زخمی ، بیل در دستش
یک زن ، زبانِ بسته و زنبیل در دستش
یک زن که زخم تازه را با درد میبندد
یک زن دخیلش را به یک نامرد میبندد ...