امیلی دیکنسون در شهر کوچک «اَمِرست» واقع در ایالت ماساچوست به دنیا آمد و امروزه یکی از بزرگترین شاعران آمریکا شناخته می شود. دیکنسون به ندرت از خانه بیرون می رفت یا زادگاهش را ترک می کرد. او از پس یک ناکامی عشقی و مرگ والدین به کلی خانه نشین شد و هرگز ازدواج نکرد. از اینرو زندگیش ظاهری پر فراز و فرود نداشت و او که برای ارتباط با دیگران نامه نگاری را برگزیده بود ...

من شاعری ساده ام که در خودش میپیچد
زانوی سر به رحل قال میکند که کتابم
کار، کار ناشر تازه است که سر در میاورد ...

بعد از سالها انتظار گزینه رباعی های ایرج زبردست توسط انتشارات وزین مروارید چاپ و منتشر شد . " زبردست " شاعر نام آشنای روزگار ما که حدود سه دهه است فقط رباعی می سراید آن هم با ذهن و زبانی تازه و متفاوت که همین امر باعث شده است بسیاری از بزرگان پیرامون چهارگانی هایش نقدها بنویسند و سخن ها برانند . کتاب "حیات دوباره رباعی " که چاپ سوم آن به کوشش بهاءالدین خرمشاهی و محمد اجاقی توسط نشر شانی منتشر شده است ...

هنگامی که
در زیر پروانه‌ی زلفانت
به خواب ناز بودی
خدا در کسوت یک صبح
آمد و ماند! ...

آشنایی زدایی های مضمونی آمیخته به حس های نوستالژیکی است. بافتار شعرها رویکردی معترضانه دارند و ساختار معنایی آنها در خط روایی شکل می گیرد، آن چنان که زبان حسی ـ مفهومی هم جهت جهان نگری های فردی و اجتماعی است.البته با باید هایی که نتیجه ی هست نیستند،(2)بلکه نتیجه عکس دارند ...

برای رنج جهانت ، کمی دعا ازمن
برای آینه هایت ، کمی صدا ازمن
برای آنکه هنوزم برای من هستی
کمی سکوت و صدا و خدا خدا ازمن ...

همدلی‌ام می‌کنی؟
مطمئن نیستم
در موردِ جای گلوله‌ها
کمک‌های خیرخواهانه
و در مواردِ دیگر
مطمئن نیستم ...

ما يک شراب کهنه بدهکار دلبريم
گرگيم و سال هاست کسي را نمي دريم
در دور باطلي که فتاديم سرخوشيم
از ابتدا به فکر نفس هاي آخريم ...

اداره‌ی پست عرق کرده
ساختمان پهلوی
کاغذ توی دستم
پا توی کتانی‌ام
انگشتان تو در جمجه‌ام عرق کرده بود ...

آقای میم قبل از آنکه از تاکسی زرد رنگ خط 45متری کاج پیاده شود ، روی صندلی جلو لمیده بود . کیف چرمی اش را به سینه گرفته بود و ریزریز از پشت عینک دسته گوزنی اش تکه های دلبرانه ی پیاده روها را دید می-زد . شاید در آن لحظه ها آقای میم تنها فکری که در مغزش نمی چرخید و هیچ اهمیتی به آن نمی داد، رد شدن از روی خطوط عابرپیاده ای بود که این سوی خیابان را از زیر پل بزرگ شهری به آن سوی خیابان وصل می کرد ...

دل تو سنگ به قدر شکستن من نیست
تو پاره ی تنمی، پاره ی من آهن نیست
بپرس بعد تو خاموشی غریبم را
از آن چراغ، که در خانه هست و روشن نیست ...

یا خیلی زودتر از وقت‌اش می‌آیم
مثل به دنیا آمدن‌ام
یا دیرتر از وقت‌اش
مثل دوست داشتنِ تو در این سن‌ام ...

ژول لافورگ از شاعران جریان سمبولیسم فرانسه است. او در 16 اوت سال 1860 میلادی یعنی حدود 157 سال پیش متولد شد. وی دومین فرزند از یازده فرزند خانواده بود. خانواده ی وی از جمله خانواده های مهاجربه مونته ویدئو، (پایتخت اروگوئه، از کشورهای آمریکای لاتین) بود. در ده سالگی برای تحصیل به فرانسه فرستاده شد ...

مثل وقتی که کک‌مکی‌های ژرمن
روی پوست کلفت تنت نوشته باشند
پانصدوبیست‌وچهار
یا
هفتصدوهشتادونُه ...

مشخّصه های شخصیّت حافظ یکی (درخودبینی)وَنه(خودبینی) که این خود دو مقوله ی جدایند! و دیگری (فرابینی ست) و نه (فروبینی).
مشخّصه یِ اصلی امّا حاصلِ این آگاهی ست که چگونه ممکن است(فرابینی) و (درخودبینی)متناسب با (خودبینی) و(فروبینی) نباشد!؟مگر(حافظ) مانندِ همه ی آدم ها! نیست ...

کتاب «پنجره‌یی به شاخ‌سار تاک» با عنوان اصلی Asmalı Pencere رمانی از «موستافا بالعل» Mustafa Balel - از نویسندگان و مترجمان ترکیه - است که در ایران «مصطفا بالعل» نیز خوانده می‌شود. این کتاب با ترجمه‌ی صابر مقدمی و به همت نشر پیدایش در دست‌رس علاقه‌مندان قرار گرفته است. توضیح ضروری در خصوص تلفظ نام این نویسنده در ترکیه این است که حرفِ «عین» در گویش مردم آن سرزمین وجود ندارد و ...

ریلکه از بزرگترین شاعران و نویسندگان آلمانی زبان است. او در پراگ که در زمان تولد وی بخشی از امپراتوری اتریش- مجارستان بود چشم به جهان گشود. در سال 1897 با بانویی بنام «لو آندریاس سالومه» آشنا شد که وی را با افکار و اندیشه های نیچه آشنا کرد و به سفر ایتالیا و روسیه برد.
ریلکه در سال 1900 با مجسمه سازی بنام «کلارا» ازدواج کرد. در سال 1916 و در بحبوحه ی جنگ جهانی اول به خدمت سربازی فراخوانده شد و ...

سورآکواریوم
شیشه‌ی آکواریوم را می‌شکنم
باغ آزاد می‌شود
سنگریزه‌های مغشوش ...

یک سوتِ آبی در دهانم
ستاره‌ها بر فراز شانه‌ام
رد سوزش گلوله‌ها بر پشتم
کوچه‌های گل‌تپه را زیر پا می‌نهم ...

به وقت اگرچه آمده بودی
دریایی نمانده بود
پس کشتی به دامنِ خاک رها کردی
و نوبت به نوبت اگرچه می مردی ...