پستان‌هایم را که بریدند
شیرهایم از چشمانم دوید
شوهرم 
شب‌ها 
با زنی خواب می‌دید  ...

پای پیاده‌های زیادی‌ست در سرم
چشم‌انتظارِ از گذر عمر رد شدن
روحم در ایستگاه اتاقی‌ست بستری
با یک بلیتِ یک‌سره تا آخرین بدن ...

لطیف بر خلاف شغلش اسم مهربان و نازکی داشت. صدایش که می‌کردی هورمون‌ های شادی بی‌خود و بی‌جهت در کاسه سرت ترشح می‌شد و ...

گردوی مردِ بی‌مغز
دستِ پسر بچه‌ای افتاده بود
که حالش از بچگی تا پسربچگی
فقط به هم خورده بود ...

این فقط عشق نیست، بیشتر است،
عشق گاهی سه حرف توخالی‌ست!
حس‌و‌حالم فراتر از این‌هاست،
حال من در کنار تو عالی‌ست ...

این مقاله برگرفته از گفتگویی مشترک میان سید حمید شریف‌نیا و شهاب عموییان درباره سریال «۱۹۲۳» است که به بررسی ابعاد مختلف این اثر پرداخته‌اند. ...

زبان عربی همواره با کمبود و ضعف در واژگان و ترکیب‌های قابل‌بیان تجربهٔ اروتیک که هر انسان آن را تجربه می‌کند، مواجه بوده است. ...

جهان
پر از دانه‌های برف و شک‌کر شد
و روی رگ‌های زمین
پرنده نشست
و گنجشک‌ها ...

زن از شروع همین شعر می‌رسد به جنون
تلاش می‌کند از اشک خود بسازد خون
نشسته‌ است و به این فکر می‌کند، باید؛
بدل شود به زنی نانجیب و بی‌قانون! ...

زندگیم ساز خودش رو می‌زنه
ملودیش به شعر من نمی‌خوره
چه‌جوری ترانه‌ی شاد بگم؟
وقتی که دنیا رو گام مینوره؟ ...

می‎خواست مادرش را در آغوش بگیرد
دست نداشت
می‎خواست زن‎اش را ببوسد ...

منو جوری بغل کن که بفهمه
فقط بادی که خوابه لای گندم
اگه دنیا یه دریای بزرگه...
نجاتم دادی از موج و تلاطم ...

پهلو کشانده‌ام روی آب
و آبی نام دیگر چهره‌ام
با دو قوی سیاه بر شانه‌ام ...

فیلم «بیچارگان» اثر یورگوس لانتیموس، یک ادیسه سینمایی است که با ترکیب زیبایی گروتسک، طنز تلخ و پرسش‌های عمیق فلسفی ...

مایکل بورچ شاعر آمریکایی متولد ۱۹۵۸ و ساکن شهر نشویل در ایالت تنسی است. از او سه مجموعه شعر به نام‌های گل بنفشه برای بت (۲۰۱۲)، هی. فرشته بدبخت (۲۰۱۳) و گل سرخ آشویتس(۲۰۲۵) به چاپ رسیده است ...

از این جنونِ پُر از جنّم! نه خسته‌ام، نه پشیمانم
بگو که ابر شود دنیا، من آفتاب درخشانم!
به شهر نور نخواهد داد، فرشته‌ای که بداخلاق است
سرم به خشم چنان داغ است، بعید نیست بسوزانم ...

بدون خود ما در درون ما سياره هاي دوردستي زندگي می‌كنند كه به دُور خورشيد هاي دروني تر ما بدون هيچ اطلاع از ما آرام می‌گردند و ما هنوز نمي دانيم كدام طرف ما شب است وكدام طرف آن روز ...

اول صبح مردان و زنانی که برای ورزش صبح گاهی رفته بودند ، با دیدن جسد مردی ، آویخته برچنار پر شاخ و برگ قدیمی گوشه پارک ، آن هم پارکی در یکی از خیابان های مرکزی شهر شوک شدند ...

به شب رسیده‌ام
که دستی در سیاهی دارد
و به یاری ماه
دارم به ریاست سایه‌ام ...

عباس محمودی در مجموعه داستان‌های «رمزخوان» با مهارتی کم‌نظیر، تاروپود واقعیت و خیال را در هم می‌تند تا روایت‌هایی خلق کند که همزمان هم ریشه در خاکستر تجربه‌های انسانی دارند و ...

در ابتدا لازم است اندکی روی نام شعر-متن تأمل کرده بپرسیم: چرا راوی صندلی را به جای زندگان برای مردگان می گذارد؟ آیا این صندلی که در قد و قواره ی یک متن طویل کارسازی شده، مکانی برای احضار ارواح مردگان است ...

من تحت تاثیر تو هستم
تحت تاثیر دست‌های تو وقتی سینه‌هایم را فشار می‌دهد
و بمب‌ها در نخلستان خاطراتم ...

پاییز رسید به پنجره
مشتی خاموش
بر زمینی به طول پیکرت
با خاری در گلو ...

با چند پوکه
زیرسیگاری کوجکی درست کرده‌ام
هر سیگاری در آن می‌تکانم ...

به میانه هیجده سالگی
تابستانی بود از عبور
که احساس را در سواحل فراغت می داد ...

صبح در نگاه تو پیداست!
می‌خندی و خورشید
به تدارک روزی خجسته برمی‌خیزد ...

راه را می‌روی
حواس به تو برمی‌گردد
هر آن‌چه هستی ...