به هر جهت که زبانمندی خود را به عقربه می‌دوزم
دور
به چرخشم وا می‌شود
و تاخیر
مفاصل را به دهانِ دیگری هضم و تاریک می‌کند
پس آنچه را گم کرده‌ام کجاست؟
...

روی گونه های نگون
خط اشک یوزپلنگ ها خواندنی است،
اتفاقِ نگاهی که بی گاه
پریانِ پلنگینه‌پوش اساطیر را در خواب مرور می کند و
پشت هر پگاه
از صدای سایه ی دستمالی شده اش بیدار می شود ...

بی تن که می شود آب
آوازه ی رنگ
آلِ معلق می شود در انحناش ...

شبیه نرگسی و قاب رو شکافته ای
بلور تنگ هوا را به بو شکافته ای
مرا که حسرت دیدار زلف تو مانده ست
ندیده رگ به رگ و مو به مو شکافته ای ...

فضا ، ادوات ساخت و کارکرد تکنیکی زبان در تمام شعر های خورشیدی دیده می شود . این قطعه شعر اما ، فرم زبانی متفاوت دارد . در این شعر ، فرم قطعه و تکنیک کارکرد زبان فرمیک است و متناسب با متن ، تجربه ، زبان ، تکنیک و مقداری شگرد های شاعرانه یاد آور شعر های " لبریخته " ها است در حدِ تاثیر ! ...

ارغوان چه رنگی ست؟
خواب همچون دشنه ای
روی تخت دراز می کشد
خوابی عمیق ...

آن سوی پنجره
باغی ست
که نفس می کشد
در بارش برگ ...

ﻣﻲ ﺭﻳﺰﻡ اﺯ اﺑﺮﻱ ﻛﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﻮﺳﺖ
ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻡ ﺣﺪﻭﺩ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ
و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ اﺳﺘﺨﻮاﻥ
ﺗﺎ ﺑﺘﺮﻛﺎﻧﺪ اﻳﻦ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺭا
...

ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺗﻮﺳﺖ
ﻭ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ
ﭘﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ
ﻭﺍﺭﺩ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ
ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻗﺎﻃﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ
ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ...

بی گمان اسبی سیاه خواهد بود تناسخ من
با رویاهای قاچاق
آرتروز
زانو دردی در سراشیبی ...