برج جوزا
برج باد
طالع مادرزادِ ذات من بود
که گهواره را بر نبض من گشود
و زاده شدم ...

ببينم تو با تاريك راه بروى
به تاریك تنه بزنى
بالا بیاوری
معشوقه های احمق را ...

ممکن است شما با جاروکنندگان زمان آشنا نباشید.جاروکنندگان زمان افرادی هستند که تمام وقت های از دست رفته و تلف شده را جارو می کنند.شما نمی توانید انها را ببینید اما اگر شما در ایستگاه قطار باشید و به طور اتفاقی چیزی را ببینید احتمالا آن یک جاروکننده ی زمان است که در حال پاک کردن اطراف صندلی ای است که شما روی آن نشسته اید. ...

« اگر تنهایی دندان در بیاورد » اولین مجموعه اشعار شاعر گیلانی« ستار جانعلی پور » که در اسفند نود ودو توسط انتشارات « مروارید » منتشر شد . در این مجموعه 55 قطعه شعر در قالب سپید به انتخاب شاعر گردآوری شده اند . اشعاری که در نهایت ایجاز و گزیده گویی از تنوع سرشارند و این تنوع را می توان از سه منظر مورد مطالعه قرار داد ...

مُسَکّن بدهم ادامه را باز کنیم
نامه‌های پست نشده
به آخرِ دنیا؟
دستت هنوز هست/ دست به زدن بزنیم
دهن را ببندیم و
الگریزززززززززززززززززز ...

این همه عمر که برهنه ایم
مستقیم به راست برو !
کسی دنبالم راه نمی دود ...

پنهان را به تنهایی هوا می آورم
زیبایی در آینه، دفن می شود
و خانه
...

با دستانی بی رمق
خونم را بر زمین گذاشته ام
در چندمین طلوع
از میان دو دلتای منعطف ...

بخند به این رفتار بارانی ام
که دیدنی تر میشوی
وقتی دارم شنیده میشوم ...

در هر خیابان شهر دیده ام
هر خیابان هر شهر
مادیانی پیر
تاریخ چشم های تو را می برد
چشم های تو و
کمی آلوچه ترش ! ...

مهدی نام کوچکی ست
می خواستم نامی طولانی داشته باشم
وقتی صدام میکنی
اگر ابول صداش نکرده اند
خوش به حال شیخ ابوالحسن خرقانی ...

این مجموعه شعر، حاصل کنکاش، تفکر وانتخاب و چینش شاعرانه ی، شاعر است. شعرهای که زبان به عنوان مهم‌ترین مولفه، آن، نقش کلیدی دارند. هر شاعری دارای دامنه واژگانی متفاوتی است. که بوسیله آن دست به ساخت یک اثر هنری می‌زند. سریا داودی هم از این قائله جدا نیست. ...

به در خت بر می گردم
کلمه
پر از قناری ست ...

تن
خاکش در هوا قدم زده
تن کرم های فسادش در هوا لولیده
تن در تجزیه ی رگهاش استوار
لرزان ...

کپسول باشد
قهوه ای باشی و فکر نکنی تخم سوسک حمامی؟!
می ذارنشان روی چیزها
دور می زنند ...

کسی ندیده بود
در آن صبحگاه سرد
تو خود دستهای مرگ را
در دست گرفتی و
از خانه بیرون زدی ...

آنقدر این پا و آن پا کرد
تا با یک پا برگشت
فکر می کردم خیلی بزرگ شده ام
که عصای پای پدر باشم ...

یه آشپز بالابلند با دستای بویناک آویشن
مخلوط با خنکی فارنهایت
با پیش بند اهدایی مولینکس ...

اولین شماره ماهنامه فرهنگی، هنری و ادبی مفهوم با صاحب امتیازی و مدیر مسئولی صاحبه نادرپور بصورت الکترونیکی منتشر شد. سردبیر ماهنامه مفهوم در این باره گفت: این ماهنامه از بخش های «درغیاب مولف» با دبیری امیرحسین بریمانی، «شعر» با دبیری احسان مهدیان، «داستان» با دبیری سعید بردستانی، «جهان- زبان» با دبیری ابوذرکردی و« کن- کاش متن» با دبیری سریا داودی حموله تشکیل شده است. ...

رنج ­آور است زیبایی
دهان وُ گیسوانِ قشنگ
و زمان به نوکیسه­ گانت آورد ...

و جنگ چیزِ دیگری‌ست!
وقتی برای مرگ دلایل کافی در دست تو نیست
جنگ چیز دیگری‌ست .
فرمان آتش از زبان دشمنی عوضی ...

آیا به چشم سقف
من ، بیشتر از کلّه ای که راه می رود هستم ؟
آیا زمین ، مرا دو پای بزرگ می بیند؟ ...

ترکش لغزنده با سر شناسه آیت دولتشاه رمان تازه ای است که توسط انتشارات چشمه با مشخصات ظاهری 148صحفه روانه بازار کتاب، وبه زیور چاپ آراسته شده است. این رمان شامل یک مقدمه وسه بخش (بهزاد، کامبیز،ای در میان جان و...)می باشد. کلیت ساختار سوژه ، بیانگر روایت جز به جز و نسبی زندگی یک خانواده ، وپارامترهای زمانی و مکانی آن درطول یک قرن ، و حکایت نسل به نسل سه نسل از این دودمان می باشد.اتومبیلی به راه می افتد وخانواده یا طایفه ای را در مسیر مهاجرت قرار می دهد. ...

راه ها و کشاله
طولانی
کشاله و راه ها گرفته بود
قاصد و مقصد درهم
در همدستی سنگفرش و قوزک ها
اندام شهر می کِشید می روید ...

شکل و شیوه ی زیست در جامعه ی ایران با دگرگونی های بزرگی روبرو شده است؛ ایران نیز مانند دیگر کشورهای جهان سوم، با جهان بینی غرب و تکنولوژی و علم و فلسفه و زیست مدرن و پست مدرن آن در حال نزاع درونی و تبادل فرهنگی است. اکنون این پرسش پیش می آید که نقش و جایگاه شعر فارسی در این میان، چه تغییری پیدا کرده است و چگونه؟ ...

سخن گفتن از شعر به سادگی گذشته نیست و باید فرا تر از کلی گویی های گذشته و ارایه نظری سنجیده و منطقی درباره شعر باشد و تحلیل و تفسیر دقیق و علمی آن امری سخت است . زیرا مخاطب امروز تنها با خواندن شعر به لذت معنوی و پند و نصیحت حکیمانه آن بسنده نمی کند و ...

در چرخش خویش-
ماه شکل ِ شب را
چه غمگین
فراموش کرده است... ...