نمایشنامه‌ی «سهراب فرزند ایران» را محمدباقر نباتی مقدم نوشته است. این نمایشنامه که به تازگی به چاپ رسیده، سال 1380، در بیستمین جشنواره‌ی تئاتر فجر، با نام «سبز، سهراب، سرخ» به کارگردانی مجید واحدیزاده به روی صحنه رفت و برگزیده‌ی نخست بخش نمایشنامه‌نویسی شد. همچنین متن حاضر همان سال نمایشنامه‌ی برگزیده‌ی بخش تولید متون جشنواره‌ی تئاتر دانشگاهی ایران نیز شد. ...

کیست غیر از او ، که این دل را پریشانی نوشت
فصل های ساده ی ما را زمستانی نوشت
روزِ یک عدّه همیشه ،آفتابی است و صاف
حال ما را وضعیت همواره توفانی نوشت ...

ز همان وقتي كه ديگر توبه كردم از شراب
بيني ام را بوي هر انگور اذيت مي كند !
از همه آلات موسيقي فقط با « ني » خوشم
گوش من را تنبك و تنبور اذيت مي كند ! ...

لیلا فرجامی شاعر و مترجم و روانکاوی ست که از چهارده سالگی خارج از ایران زندگی کرده و به دو زبان فارسی و انگلیسی شعر می نویسد و ترجمه می کند. لیلا فرجامی مجموعه های «گِل»، «پرنده ای که در من آواز می خواند برگردان اشعار کبیر» و «اعتراف نامه ی دختران بد» را در دهه ی هشتاد منتشر کرده و مجموعه ای از آخرین اشعار سیلویاپلث با نام «مرگ و شرکا» و مجموعه ی از اشعار خودش با نام «پیش از غرق شدن» را نیز در دست انتشار دارد. ...

آتنا و تلماکوس به پیلوس رسیدند و در آنجا پذیرایی گرم از ایشان کردند. تلماک مقصود خود را از سفر به نستور گفت و از او خواست هر چه درباره پدرش می داند بگوید. نستور از رنجهایی که در برابر تروا کشیده بودند و نیز از بازگشت مردم آخایی (اقوام یونانی) برای او سخن گفت. اما چیزی درباره اولیس نمی دانست.درباره خواستگاران و امید انتقام و بازگشت اولیس گفتگو کردند. ...

بی دغدغه بگذار غصه بخوریم
روی خودم اجازه بده / صبر کنم
می توانی به خواب / بگذاری / که فرار کنم ...

مادرم رنگ پوستم را دوست نداشت . به یاد می آورم که ماده ای سفید رنگ را با آب مخلوط می کرد به صورتم می مالید که پوستم به قول خودش صورتی رنگ شود. شکل چشمها و فرم بینی ام هم که آزارش میداد ...

محمد اشور شاعر شعر های تحرک و پر معنایی است که روایتی فلسفی از اشیاء دارد . اندیشه ایشان روایی و در زبانش اتفاقاتی می افتد که نظریّه‌ی تصویری زبان را مطرح می‌کند یعنی همانی که ویتگنشتاین در جریانات فلسفی خود بیان می داشت ...

شخصا از هفتاد و نه
بیرونت کشیدم‌ و
به یکی از درختان میدان نهضت
تکیه داده ام ...

پل‌های بزرگ ماشین‌رو، پل‌های کوچک عابر پیاده، پل‌های قطار، پل‌هایی که کشتی‌ها از زیرشان می‌گذرند، همه مرا به وجد می‌آورند. پل بر عکس گذرگاه‌‌ها و تونل‌های زیرزمینی است. روی پل حس پرواز در تن آدم می‌دود و زیر پل حس باران و ...

ترانه را نامی دخترانه خوانده اند که به معنی شعر و آهنگی است که خواننده آن را تحت قواعد موسیقیایی اجرا کرده باشد . به دیگر بیان هر شعری که قابلیت موسیقیایی داشته باشد را ترانه دانسته اند که البته خیلی از شعرها قابلیت ترانه شدن را ندارند که بهتر بود هر هنر کلامی را که قابلیت موسیقیایی و اجرا می داشت را ترانه می گفتند ...

زیباشناسی از ترکیب زیبا و شناسی متولد می شود . زیبا به معنی کسی یا چیزی که در نظر و باطن خوشایند و یا ناخوشایند به نظر می رسد . به عنوان مثال شما وقتی یک نقاشی رآل را می بینید در واقع این دیدن از دو نگاه شکل می گیرد . یا نگاه خوب است و یا بد . بنابراین نگاه خوب را زیبا می پنداریم و نگاه بد را نازیبا. و شناسی پسوندی است که کلمه ی زیبا را همراهی می کند و در تاویل و تفسیر کلمه ی زیبا تاثیر می گذارد یا به تعبیری دیگر کلمه ی ...

زنان نویسنده، در طول چند دهه، توانسته‌اند موقعیت خود را در عرصه ادبیات ایران، به جایگاه تثبیت ‌شده‌ای برسانند. آنان در حوزه ي داستان به خصوص ادبيات داستاني كودكان و نوجوانان، رمان، نمايشنامه و فيلمنامه آثار پرباري را ارائه داده اند كه به رقابت با آثار مردان مي پردازند. ...

زنم که آینه مبهوتِ دیدنم باشد
بهار آینه دار دمیدنم باشد
بهار رخت مرا بر تنش کند که مگر
تنش به دلبریِ دل تپیدنم باشد ...

از ابتدای شهریور شاعر توانمند جناب آقای بنیامین دیلم کتولی ، جایگزین شاعر و منتقد ارجمند جناب آقای سیامک بهرام پرور در بخش غزل معاصر سایت پیاده رو خواهد بود و بعنوان دبیر این بخش فعالیت می نماید و میزبان آثار شما عزیزان است . خواهشمند است آثارتان را در قالب فایل ورد WORD ضمیمه کنید و به این آدرس برای ایشان ارسال بفرمایید : ...

زن لیوان چای را روی میز چوبی کنار کاناپه گذاشت و خودش را روی خنکای مخمل رها کرد.سی و چند ساله به نظر می رسید.روی یقه ی پیراهن آبی اش چند لکه ی ریز روغن دیده می شد و دور چشم های ریز قهوه ای اش چند چین عمیق. دست های لاغرش را روی عسلی سراند و کنترل ماهواره را به دست گرفت. ...

دلم گرفته اي دوست! هواي گريه با من
گر از قفس گريزم، كجا روم، كجا من؟
كجا روم؟ كه راهي به گلشني ندانم
كه ديده برگشودم به كنج تنگنا، من
نه بسته‌ام به كس دل، نه بسته دل به من كس
چو تخته پاره بر موج، رها، رها، رها، من ...