ابر ها اگر تعریف شده باشند
کفش ها اگر
پیراهن چهارخانه اگر تعریف شده باشد
تنها زنی می شوم که
امتداد چراغ های خیابان را گم می کند ...

ادیپ شهریار نمایشنامه‌ای است تک صحنه‌ای که اتفاقات آن در جلوی کاخ پادشاهی می‌گذرد. بازیگران به نوبت وارد و خارج می‌شوند. تعداد بازیگران روی صحنه از سه نفر تجاوز نمی‌کند. همسرایان که همیشه در صحنه حضور دارند گاهی همکلام با ادیپ گاهی کرئن و گاهی بازیگران دیگرند. گاهی دعا می‌خوانند و با خدایان سخن می‌گویند و گاهی در نقش مردم سرزمین با پادشاه همکلام می‌شوند. سرآهنگ، راهنمایی پیر و دانا برای ادیپ و گاهی شخصی برای درد و دل با اوست. ...

درختان بی سایه
خیابان های بی نام
خانه های بی پلاک
گیسوان تنیده
بر پنجه های مادران
...

نه باور نمی کنم شاعر خسته
که اتفاق ساده یی
کف دستهایت افتاده باشد
در این تیره گی
نعش پرنده ای توی اتاق می افتد
...

بگذار هرصبح
دریا
از دستان تو بالا بیاید
گیریم طوفان شود
باز امواج
یکی از شعرهای تو می شوند
...

از رضا براهنی و یدالله رویایی...تا فریاد شیری،عباس صفاری،گروس عبدالملکیان،رسول یونان،رضا چایچی،کورش همه خانی،کورش کرمپور،مهرداد فلاح، علی عبداللهی، بهزاد زرین پور،یزدان سلحشور،میثم ریاحی،رویا زرین،بنفشه حجازی،خاطره حجازی،آزیتا قهرمان، آذر کیانی، رویا تفتی،نازنین نظام شهیدی،ثریا کهریزی، شهین خسروی نژاد،فرزین هومان فر،گراناز موسوی،پوران کاوه،شبنم آذر،سپیده جدیری و.....کار نامه ی شعری بیش از 70 شاعر دیگر بررسی شد. ...

به فرض
کمی پایین تر یا بالا تر
پرده را بکشی
لباس سیاه را
از کنار شمعدانی ها برداری ...

خودش را گودبرداری کرد
سایه ای ضدنور
درهزارتوی ذهن
با شمعی دردست
با مرگی درپا
دست کشیدروی پیری اش
جسدش را نوازش کرد ...

در سري جلسات نقد ادبي "در غياب نويسنده" ، اینبار رمان "حلزون‌هاي پسر" نوشته‌ي "احمد آرام" مورد نقد و بررسي قرار گرفت. ابراهيم دمشناس مجري جلسه پس از خواندن بخشي از رمان و ارائه‌ي کارنامه ای از آثار احمد آرام جلسه را آغاز كرد. در اين جلسه عليرضا حسني، كامران سليمانيان مقدم و احمد ابوالفتحي درباره‌ي رمان حلزون‌هاي پسر مفصلن صحبت كردند و نقطه ‌نظرات خود را از جنبه‌هاي گوناگون بيان داشتند. البته لازم به يادآوري است كه درغياب نويسنده تلاش دارد نظرات منتقدان و صاحب‌نظران را انتقال دهد. ...

پُل سِلان ( Paul Celan)، شاعر ، نویسنده و مترجم زبان های آلمانی و رومانیایی است ، وی در 23 نوامبر 1920 در شهر سِرناتی (Cernăuți) یکی از شهرهای رومانی ودر خانواده ای یهودی به دنیا آمد امروزه این شهر در اوکراین است و نام آن چرنیوتسی ( Chernivtsy) است . پدر وی ، لئو آنتشِل ( Leo Antschel) یک صهیونیست بود و بنا داشت که فرزند وی تعلیمات یهودیان ارتودکس را به زبان عبری بیاموزد . میراث عبرانی پل سلان که بعدها در شعریت وی پدیدار گشت مرهون چنین آموزه ها و تعلیمات جوانی و نوجوانی وی است . ...

بزرگراه ، دوچرخه ها
سکوت و سپید ، صبح بی گناه
دود ها
سمفونی بالا می ریزد
و مرگ اختراع می شود
...

با ظهور مدرنیته و به تبع آن اشاعه ی مدرنیسم در قرن نوزدهم، تحولات عظیمی در زندگی بشر و هنر و ادبیات رخ داد. تحولاتی که گرچه رفته رفته موجب پیشرفت تکنولوژی و گسترش مفاهیمی چون آزادی و فردیت گشت، اما در مقابل دیری نپایید که خشم و انزجار سردمداران مدرنیسم، (کسانی چون شارل بودلر) را بر انگیخت. ...

بالاخره روزي رسيد
كه غنچه ماندن
بسيار دردناك تر از
دل به دريا زدن و شكفتن بود
...

به درخت بر می گردم
کلمه
پر از قناری ست ...

اگر که ماه نباشد و مردی در گودال یک گور در کمین کفتار نشسته باشد، دیدن او کار هر چشمی نخواهد بود، اما حیوانی که هر شب می آمد نیز چنان با سیاهی درآمیخته بود که رفتارش را به سختی می شد دید. گرداگرد کیمنگاه بود و نبود؛ اگر که نمی دید، می بویید و اگر که نه، می شنید. باید شکار هر شبش را بیابد. اینقدر کُند پیش می آید که شکارچی را جان‌به‌لب می کند، اما آن شب در گودی نمور، یک تکه سنگ نشسته بود و صبر می کرد. ...

اگر ده‌بیست سال پیش بود، حتمن از آن پستچی‌هایی می‌شدم که بند بلند کیفشان را کج می‌اندازند روی دوششان و خانه‌به‌خانه دنبال آدرس می‌گردند. از آن خوش‌روها هم می‌شدم حتمن، و پاسخ هر خسته نباشیدی را لبخندی گرم می‌دادم. چه فرقی می‌کند مردم چه اسمی روی کارت بگذارند، پستچی یا هَکِر یا هر چیز دیگری؟ اصل داستان همان واسطه‌گری میان آدم‌هایی‌ست که برای هم نامه می‌نویسند، که حالا کسی مثل من پیدا می‌شود و کمی شیطنت هم چاشنیِ ماجرا می‌کند. ...

ایستاده است زیر دوش و همان‌طور که به گل‌های برجسته‌ی روی کاشی‌ها خیره شده، به هیچ چیز فکر نمی‌کند. خودش هم می‌داند از آن دسته آدم‌هایی است که وقتی فایل‌های باز مغزش بیش از چهارتا باشد، نمی‌تواند به چیزی فکر کند. ...

کي گفت : خفه شو فرزاد...
فرزاد قبلش گفته بود: ليلي رو تو خيابون با علي ديده.
نگاه ليلي نگاه ليلي تو ذهن رضا ...
رضا: تو از کجا ميدوني اون بوده؟ ...

صدای کفش ها تاریکی راه پله را به هم می پاشد. دود سیگار روی تاریکی کش و قوسی می آید و خودش را به سقف می رساند. پیرمرد با قدم های شمرده پله را دور می زند. از پنجره، باریکه ی نوری به سقف افتاده که در قاب آن شاخه های درختی کج و معوج می شوند. انتهای راهرو لامپ نیم سوخته ای چشمک می زند و دایره ی قرمزی پیرامونش را گرفته است. ...

"چرا این قدر، همه چیز سیاه است!؟ چون شبی تاریک و بی صدا، که امیدی به صبح نیست! نکند خورشید را، سیاهچاله ای بلعیده است!" می شنوم! همهمه گنگ و مبهمی از دور دست، ناله و شیون زنی را که کمک می طلبد، صدایش چه قدرآشناست! مردی می گوید ...