تا كه كسی به هیچكس ام نرسد
كاری دست و پا می كند
سرگردانی .
درمانده ی درمانی
كه گاهی هونولولو لاتين مي آموزد ...

در مورد شعرهای آقای احمد مومنی از چند جنبه می شه وارد شد و بحث را آغاز کرد ولی من بطور مختصر برای اینکه ورودی کنم به فضای شعری آقای احمد مومنی لازم هست که به اون مقطع سالی آغاز شعرشون یک نگاهی بیاندازیم و نسل شعریی که با ایشان بودند، نوع شعریی که گزینش کرده بودند وکیفیت شعرهای ایشان و کیفیت حرکتیه ایشان تاکنون ...

خب راجع به شعر احمد آقا جنبه مهمی که میشه روش تاکید کرد یکی آن سابقه شعری هست که در گرگان بوده و درک شده به طور مشخص موج نو و شعر حجم که چیز مهمیه از این لحاظ که من خیلی مثلا جاهای دیگر را نگاه میکنم / چه کسائی مثلا میخوان که حرکت های نو توی شعر بکنن / تجربه های دیگه بکنن /چه کسانی که معتقدند که تجربه ها شده و باید مثلا به یک ثبات و چیزی در یک شعر ...

شماره ی صفر فصل نامه ی هفتاد منتشر شد . با آثاری از : وحید آقایی ، اسدالله امرایی ، محمدحسین بهرامیان ، ابوالفضل پاشا ، خلیل پاک‌نیا ، مهتاب تقی‌گیل ، محمد جانبازان ، نادر چگینی ، آتفه‌ی چهارمحالیان ، بهزاد خواجات ، سریا داوودی حموله ، آفاق شوهانی ، محمدرضا شهبازی ، فریاد شیری ، مجید ضرغامی ، علی‌ فتحی‌مقدم ، بهنود فرازمند ، مهرنوش قربانعلی ، فرهاد کریمی ، اعظم کمالی ، احمد کنجوری ، ثریا کهریزی ...

سنگ به شیشه
شیشه به سنگ
این بشکن و آن بشکن*
بعد
کاسه را بردارم
دست کنم در کاسه ...

پرنده‌ای هراسان خودش را به شیشه کوبید و او از خواب پرید. همانطور که توی تخت نیم خیز شده‌ بود با سرآستینش نمناکی پیشانی‌ را گرفت. خودش را رها کرد روی تشک و نفسی سنگین همراه با آه ضعیفی بیرون داد. عقربه ثانیه شمار ساعت دیواری روی زمان نامربوطی به رعشه افتاده بود. اما با آفتابی که خودش را کف اتاق پهن کرده بود دانست دیرتر از همیشه بیدار شده ...

به قصد هرکسی باشد
من سهم خود را از آن برمی‌گیرم
لبخندی که از زیر بال پرندگان می‌آید
و قوس گونه‌هایی که
مرا به‌یاد شبی بیندازد ...

من اسیری جنگی بودم
ابرها را دوست داشتم
آزادی را دوست داشتم
انسان‌ها را دوست داشتم
زنده‌گی را دوست داشتم ...

دیشب به خواب‌ام آمدی
زانو به زانوی من نشسته بودی
سر بلند کردی
چشمانِ جذابِ خود را به سمتِ من برگرداندی ...

من در مقاله ی پیش با عنوان "با رویکرد نقد فرهنگی" در وقت جنگ، دوتارت را کوک کن "یوسف قوجُق" (1394) کوشیدم تا اندازه ای خواننده را با سویه هایی از خوانش فرهنگی اثر آشنا کنم. در این نوشته می کوشم همین رمان را با رویکرد "پساـ استعماری" مورد بررسی قرار دهم. اهمیت مسأله از دیدِ من این است که معاهده ی ننگین "آخال" در روزگار "ناصرالدین شاه" ـ که به موجب آن، روسیه ی تزاری در سال 1881 (1260 خورشیدی) آن را بر مردم "ترکستان" ("ترکمنستان") و "ایران" تحمیل کرد ...

آنادوبرانکوآن، کنتس دونوآی، از خانواده ای سلطنتی در پاریس متولد شد. مادرش یونانی بود.
او با کنت دونوآی ازدواج کرد و کنتس شد. سفرهای طولانی اش با خانواده به مشرق زمین از جمله به ایران، عاملی بود تا تخیل او را در ده سالگی شکوفا شود.
پس از ازدواج در سال ۱۹۰۱ مجموعه شعر ( دل بی شمار ) را منتشر کرد و پس از آن پنج دفتر شعر دیگر را به نشر رساند.
...

ذره ذره جدا می‌شود از من چیزی
و جاده‌هایِ سیاهِ ناتمام
هر کوچه‌ام را
به کوچه‌ای دیگر
پیوند می‌دهند ...

لباسِ گرم بپوشید، برف و بوران است
که بیتِ اولِ من، اولِ زمستان است
اگر نفس بکشم روی خاک می‌افتم
برای برگِ خزان‌دیده، باد، طوفان است ...