دارد مچاله ﻣﯽ ﮐﻨﺪم ﺗﻮﯼ ﭘﺎﺭﮎ ﻫﺎ
ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ی ﯾﮏ ﺷﻬﺮ ﻏﺮﻕ ﺧﻮﺍﺏ
ﺗﺎﻭﯾﻞ ﺑﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﯾﻘﯿﻨﺎ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﺳﺖ
ﮐﺎﻧﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﻣﻤﺘﺪ ﻭ ﯾﮑﺮﯾﺰ جوی آﺏ ...

زیرِ بارِ هزار زن در من
کفِ پایم دهانه باز کند
مثلِ معشوقه هایِ قاجاری
دختری با سبیل، ناز کند ...

چیزی به‌ من
و چیزی به‌ سانِ بهار به‌ من بگو
مثلن این‌که: شکوفه بیاور
و یا ببار و در وجودِ من مهربانی کن
و یا رنگین‌کمان باش و ...

بلعنده بود و ﻫﻤﻪجاگیر
- سرد است چقدر!
اتش سرد هم
به سرعت سرایت ﻣﻲکند اما
سرد است چقدر ...

آدم چرا اديپ نشود وقتي كه كور
وقتي كه دورباش ﻣﻲگويند وقت گذشتن از بازاري ﺑﻤﺐگذاري شده در بغداد
چرا سر نگذارد به بيابان
وقتي در خيابان ﺳﮓهاي زرد را به جرم شغال ﻣﻲگيرند
ﻣﻲفرستند به دوردستي از آهن و باروت ...

نمی دانم ازکجا شروع کنم
که حرفی ازاین یهودا نباشد
مست زبانه هاست انگار این یهودا
یهودا با دسیسه
آهن وشیشه و سیمان را می لرزاند
همزمان در بافت کتان و اسناد نفوذ می کند ...

تداعی تا چه اندازه می تواند آزاد باشد؟ تقریبن هیچ. درواقع تداعی ها بر اساس سیستمی اتفاقی (پیش آمد و رخداد) پیش می روند پس درنهایت تداعی ها نیز روشمند بوده اما در عین حال قابل پیشبینی نیز نیستند. مجموعه شعر "کاترینا توفان مورد علاقه من است" از فرزانه قوامی اشعاری را در بر می گیرد که هیچ کدام بر اساس قصدیتی تعریف شده نوشته نشده اند. خب قطعن اغلب اشعار نوشته شده توسط شاعران مختلف چنین هستند اما تفاوت این اشعار در پرهیز از ویرایش متن ...

اگر دست من از جیبم
فرار کند فقط
به همین دل‌خوشم که سنگ‌ها
در حساب جاری من
بیش‌تر از برگ‌های ریخته ...

ر من همیشه شاعری از کوه
سر می خورد اما نمی افتد
در من زنی با دامنی گلدار
می رقصد و از پا نمی افتد ...

ﺣﺮﻑهات دوره ﻣﻲکنم. دوستان مرده دوﺭﻩت. زار برﻣﻲگردم. از دکان بازاری که. ﻳﻚﻻقبایی. قد بر تو ندارد. برزابلند! این آﺳﺘﻴﻦهای ﮔﺮﮒپوش. مخمل ناب ﻧﺎﺏاند. این داﻣﻨﻪهای دراز. ﭘﻠﻴﺴﻪچین.ﺩﺳﺖباف چشم باداﻣﻲهای نجیب چین یا ماچین ...

بوی تند علف ﻣﻲآید
ﺁﻥسوی هر در
مادر که دامنی سرخ داشت
صندوﻗﭽﻪی قدیمی را گشوده بود
ﻛﺮﻩای سمند با پیشانی سپید ...

برگزاری آئین ها و جشن ها، از اعصار کهن بر مفهوم زمان استوار بود و بدین ترتیب انسان ها از دیر باز، زمان را به دو دسته زمان های مقدس و نا مقدس تقسیم می کردند. در زمان مقدس که بر مبنای دوره های ماهیانه، فصلی و یا سالیانه اتفاق می افتاد،‌افراد به برگزاری اعمال و آئین ها و یا باز ساختن صحنه های وقایع دور دستی که توسط خدایان در آغاز خلقت انجام یافته می پرداختند و ...

از میان شاﺧﻪهای درخت سیب
زاده شد
مه را کنار زدم
باد از پای درخت
ﺳﻴﺐهای سرخ را به نهر ﻣﻲغلتاند ...

نامت را به دل راندم
که جاری شوی
وقتی که گرم از تنورۀ لبت می‌گذشتم
ریه‌هایت را پُر کن از رطوبت رگ‌هایم
ریه‌هایت را پُر کن از هوای از هوش رفته ...

یک ‌بارِ دیگر بهار از درِ خانه بازمی‌گردد و می‌رود
یک ‌بارِ دیگر بهار بی‌تو سپری می‌شود
گویا
یک ‌بارِ دیگر بهار ...

هنوز آفتاب نزده،
گل‌ها شکوفان شدند امروز
بر صورتم.
برق زد چشمانم ...

در باغچه،
شکوفه‌های درخت آلبالو
به میوه نشسته‌اند ...

پشت ابرهای پراکنده
آسمانی تا هنوز
مرا مست ِ –
فرﺻﺖهای تازه ﻣﻲکند
وقتی ترکیب تن
ورق ﻣﻲخورد ...

صبح خوش!
من عباس کیارستمی هستم
حال تان چه خوب باشد و چه بد
من در چند نمای دور
نماهایی نزدیک بر جبین دارم
به میزانی که بر زبان بگذارید ...

نشستم وا کنم با بوسه ، آن لبهای عریان را
که من خود دیده ام وا می کنند اینگونه قرآن را
شکر یا شوکران ، سهم من ازاین دلسپردن چیست
به زهر آلوده گویا میزبانی جام مهمان را ...

يكي ازمهمترين پرسشهايي كه همواره پيشِ روي شاهنامه پژوهان است چرايي نبودِ آرش درشاهنامه است كه البته جزوبنيادي ترين پرسشهاست .زماني كه ويژگيهاي اسطوره اي آرش راموردمطالعه قرارمي دهيم ،بيشترشگفت زده مي شويم ،چراكه آرش پهلوان بزرگ ونامداري ست كه در رزم نامه هاوافسانه هاي نمادين حضوردارد.او،پهلواني ست كه مرزهاي ايران را تعيين مي كند ...

تنها میان این همه «تن» ها ، برهنه ای
تو مثل جیغ های سر زا ، برهنه ای
از هر جهت به قامت تو خیره می شوم
پایین برهنه ای تو و ، بالا برهنه ای ...

خیال کن که خیال از سرت گریخته باشد
پرنده باشی و بال و پرت گریخته باشد
خیال کن که وجودی دو شقّه باشی و آنوقت
منِ تو مانده، منِ دیگرت گریخته باشد ...

لبهای تو سوره سوره تفسیر خداست
چشمان تو بی ریاتر از آینه هاست
ای سبزترین سبزترین سبزترین
سیمای تو سین هشتم سفره ماست ...

تا نسیم از گذر پیرهنت می آید
عطر تو زودتر از آمدنت می آید
تار یحیی مگر افتاد به چنگ شهناز؟
این چه شوری ست که از درزدنت می آید؟ ...

ﻣﻲآیی
از پس پشت کلمه بود
کوه
و ﻗﺪﻡهات
کلماتی که خورشیدند
بالا ﻣﻲآیند
و باز هم بالا ...

گفتند که عشق...با «سه نقطه» خوب است
از بوسه نگو! که تا...«سه نقطه» خوب است
یک جوخه‌ی خوب! انتخابش با من!
گفتند که مرگ...یا «سه نقطه» خوب است؟! ...

ساموئل تیلور کالریج یک شاعر انگلیسی و یکی از رهبران مکتب رمانتیسیسم بریتانیا است . وی در 21 اکتبر سال 1772 در شهر دوان شایر انگلیس چشم به جهان گشود . پدرش قائم مقام بخش و مدیر مدرسه بود . از دو ازدواج خود صاحب 4 فرزند شد . کوچکترین عضو خانواده خود بود و در مدرسه ای که پدرش مدیر بود ، درس می خواند و علاقه زیادی به کتاب خواندن داشت . بعد از فوت پدرش در سال 1781 ...

زمان گذشت و به شکل حقیقتی غمگین
بهار در کلمات کتاب ها فرسود
من و تو دیر رسیدیم و باد می دانست
من و تو دیر رسیدیم و ...آسمان کبود! ...

خبر از بازگشتت گفت، پا تا سر به رقص آمد
به شوقت پنجره لرزید بر خود، در به رقص آمد
مسیرت چون دلت دریایی از آیینگی سرشار
رسیدی در تب ساحل شبی، بندر به رقص آمد ...

جو،خودت،برکه خودت،دریاخودت
تشنه ترکن بازهم من راخودت
زنده هستی ،زندگی در دست توست
زنده کن این مرده را هم باخودت ...

امتدادی از همین برگشتن‌ها
شکلی که شکل دیگر همین‌ام
دور افتادن از دور دیدن
می‌توانستم برایت
همیشه همان باشم؟
بی‌همگان به سر به دست به پا می‌دوم ...

من و
این خیابان ناراحت و
این چتر پاره ! ...

هر شب در خواﺏهای خوﻧﻲام
تهران را با صورتی وﺭﻡکرده می‌بینم
نکند باید این شهر را ترک کنم؟ ...

برای پیگیران و تبارشناسان شعر امروز ایران، بررسی تحولات شعری در سایه ارزیابی و شناخت درست و دقیق اجتماع صد سال اخیر امری اجتناب ناپذیر است. شگفتی است که پس از گذشت یک قرن از تحولات ادبی که بی شک ریشه در تحولات سیاسی و اجتماعی زمانه خود داشته است، هنوز تکلیف شعر با اجتماع خود روشن نیست و حرف‌های نیما بزرگ قابل تعمیم به زمانه ماست ...