خوش اصل و سبک لقا؛ نرم گردن و سفته گوش و خجسته‌پی، گرد صورت و گشاده چشم و گندمگون باشی ـ و بالرزه‌ی کوه سرین، خط دید چشم‌های پیر و مبهوت مرد یکتا پیراهنی را که بر مخده‌ی مخمل سبز کنار ارسی تکیه زده، تا بیخ تالار، تا جایی که به ایوان کوچک می‌پیچی، همراه کنی و بدانی هم الانست که حواس یکباره از سرش برمد ...

عادت دارم
به تو
كه از فصل، رطوبتش را ﻣﻲآورى
ﻣﻲريزى توى ﭼﺸﻢهاى من ...

بر اساس روانشناسي اسم، تو به من سخت مي شوي معتاد
بر اساس حقايق عيني مهر تو در دل حقير افتاد
بر اساس روانشناسي رنگ چشمهايم فقط سليقه توست
پس چرا من اسير جاذبه ام، تو مرا برده اي ولي از ياد؟
...

سرِ اسبی بریده روی تخت
شیهه یِ زن به ضربه یِ شلّاق
قُل قلِ کتری آن سرِ دوزخ
وَ عذابِ اَلیم رویِ اجاق ...

آه
پوست غمگینم
زخم هایت دهان باز کرده اند
شاید خیابانی شلوغ از من بیرون بزند
یا عابرانی
که تازه از تیمارستان برگشته اند! ...

با من دریچه ای که زمانش به هم نبست
پاییز اگر چه برد ، زمستان اگر شکست
یک تکه از بهار به دیواری از هنوز
یک چشمه آسمان که به چشمی شناور است ...

دارم به کنج خانه و شعر و خودم خو میکنم
دارم خودم را گوشه گیری بی هیاهو میکنم
دنبال عطری از غزل وقتی که می گردم،فقط...
خودکار و میز و کاغذم را روز و شب بو می کنم ...

می کشد جسم درد را بر دوش
عابری که به گرده اش زين است
لنگ لنگان و خسته، رام و صبور
وزن اين بار اگرچه سنگين است ...

فکر می کردم که دنیا پهنه و پا کوچک است
بعد رفتن ها مشخص شد که دنیا کوچک است
تا خدا با آن بزرگی در نگاهم جلوه کرد
تویِ چشمم هر بزرگ و ریز، حالا کوچک است ...

بیت بالا بیت هشتم و ماقبل آخر غزل شماره 387 دیوان حافظ به تصحیح غنی و قزوینی است. راوی (حافظ) در این غزل ابتدا از مواجهه ی خود با «شاه شمشاد قدان» می گوید. شاه علاوه بر شمشاد قدی و جمال ظاهری از شیرین دهنی و حلاوت کلام نیز بهره مند است ...

به فراخور ِ حال
حالم خراب و ُ همین
بس نیست برای بریدن ِ رگ
رگبرگ های من از
رگبار ِ زیاد درد گرفته اند ...

ای جعبه ی تقسیمِ سیم های لُخت!
ای مجموعه ی عصبی رگ های فشار قوی!
مرا از لمسِ تنت
بیش از طولِ بازوانت، دور نگهدار! ...

لم داده بود بر لب عطر جوانی اش
با گونه‌های غم‌زده‌ی استخوانی اش
ساکت، صبور، مثل همیشه حیاط پیر
در دست، چای دم شده‌ی زعفرانی‌اش ...

پیرزن وحشت زده پرسید: عزیزم الان بهتری؟؟ پیرمرد گفت: ببخشید شما؟! ...

دریا
دریا اما
دور از آنان
ایستاده بود
سینه پر نهنگ

...

پریدن از تو ممهور است
معتقد است خندیدن
عبارت از بریدن است
عبارت‌ از دو دیده‌ی ﺑﻲسو
و سوی آشفته‌ی باد ...

پلاسکو چپه !
روی زن من،
روی بچه ی من،
روی نوه و آمده و نیامده ی من،
تو ابالفضل را با علی قاطی داد می کشی ...

جمشید باز دعوا راه انداخته بود. البته این بار کار به جای باریک نکشیده، ختم به خیر شده بود.
- درست جلوی نانوایی، غریبه ای خواسته بود اتومبیلش را پارک کند، که شاگرد نانوا، پاپی اش شده بود. مرد غریبه از اون دهن دریده ها بود. ...

حمیدرضا صدر ترجمه کتاب "Speak" نوشته لاورى هالس اندرسن نویسنده زن آمریکایی را به پایان برده و عنوان «یه چیزی بگو» را برای آن انتخاب کرده است. کتاب "Speak" که جوایز مختلفى کسب کرده و فیلمی با همین عنوان با بازی کریستین استیوارت از روی آن ساخته شده رمان روانشناسانه و اجتماعی بشمار می‌رود؛ رمانی که حمیدرضا صدر آن‌را با عنوان «یه چیزی بگو» ...

خدای سرزمین ماتخته سنگی است روی کوهی مشرف به دریا . وعبادت مردم به دوش کشیدن او. مردم هر سال شیب تند کوه را بالا می‌روند ، هفت بار آن را روی دوش بلند می‌‌کنند و سرجایش می‌گذارند .
خیال می‌کردم بخاطر فاصله زیاد، کوچک به چشم می‌آید ولی کسانی هم که رفته‌اند همین را می‌گویند
_ آنقدر سنگین است که اگر عنایت خودش نباشد آدم کمرش می‌شکند ...

اگر قرار است گیاهی باشم
کاش دشت و دمن شوم
امان ! شوکران نه. ...

دو بچه کرم ابریشم یکی تو دیگری هم من
که رویاهایمان روزی به یکدیگر رسیدن بود
نه شوق پر زدن بود و نه پروانه شدن، آری
تمام آرزوی ما فقط با هم پریدن بود ...

شب ، حادثه را اشارتی مبهم کرد
از قاعده ی جهان ، زمان را کم کرد
ای باور بی کرانه ، ای قوی سپید
پرواز تو ، پشت آسمان را خم کرد ...

ذوالفقار را فرود آر
بر خواب اين ابريشم
كه از «افيليا»
جز دهاني سرودخوان نمانده است ...

برف جاده را بست
تو نبودی
در مقابل تو زانو زدم
با چشمانی بسته
به چهره‌ات دقیق شدم ...

در ۱۰ ﺍﮐﺘﺒﺮ ۱۹۳۰ ﺩﺭ ﻟﻨﺪﻥ متولد شده و در ٔ ۲۵ ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ۲۰۰۸ درگذشته است.
ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ، ﻧﻤﺎﯾﺶﻧﺎﻣﻪﻧﻮﯾﺲ ﺑﺎﺯﯾﮕﺮ، ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﻓﻌﺎﻝ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺍﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺑﻮﺩ . ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﻪٔ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﭘﻮﭼﯽ ﻗﻠﻤﺪﺍﺩ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ. ﺍﻭ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩٔ ﺁﺛﺎﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺍﺩﯾﻮ، تﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ، ﺗﺌﺎﺗﺮ ﻭ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﺍﺳﺖ . ﭘﯿﻨﺘﺮ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۰۵ ﻣﯿﻼﺩﯼ ﺑﺮﻧﺪﻩٔ ﺟﺎﯾﺰﻩ ﻧﻮﺑﻞ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺷﺪ... ...

ﺟﯿﻤﺰ ﻣﺮﮐﺮ ﻟﻨﮕﺴﺘﻮﻥ ﻫﯿﻮﺯ ‏، James : Mercer Langston Hughes ‏.
هیوز در ۱ ﻓﻮﺭﯾﻪٔ ۱۹۰۲ ﺟﺎﭘﻠﯿﻦ، ﻣﯿﺰﻭﺭﯼ متولد و در ۲۲ ﻣﻪٔ ۱۹۶۷ در اثر سرطان در ﻧﯿﻮﯾﻮﺭﮎ درگذشته است.
ﺷﺎﻋﺮ، ﺩﺍﺳﺘﺎﻥﻧﻮﯾﺲ، ﻧﻤﺎﯾﺸﻨﺎﻣﻪﻧﻮﯾﺲ، ﺩﺍﺳﺘﺎﻥﮐﻮﺗﺎﻩﻧﻮﯾﺲ، ﻭ ﻧﻮﺷﺘﺎﺭﻧﻮﯾﺲ
ﺳﯿﺎﻩﭘﻮﺳﺖ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩ. ﺍﻭ ﺑﯿﺶﺗﺮ ﺑﻪﺩﻟﯿﻞ ﮐﺎﺭﺵ ﺩﺭ ﺭﻧﺴﺎﻧﺲ ﻫﺎﺭﻟﻢ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ. ...

شعراتفاقی ست در زبان وصاحب اثر باید در شکار تصاویر و بیان آن به صورت ابژه و حتی سوبژه تاثیر گذار عمل کند.
در شعرهای فخرالدین سعیدی با بازنگری تفسیر از زاویه ای ادبی نه تنها به تفسیر چگونگی (خوانش ) متن بلکه به چگونگی نگارش آن توسط شاعر که در ...

این بو که بود؟باغچه را برد و جا گذاشت
لای عبور بال تو را در هوا گذاشت
او قول داده بود مرا هم رها کند
آنگاه در میان قفس ها رها گذاشت ...

شبیه آینه ای که به نور وابسته است
دلم به هرم نفس های روشنت بسته است
به چپ نویسی ابیات من نگاه نکن
که عشق علت ِاشعار دست و پا بسته است ...

اکنون که باران ها بوی تو می دهند
اکنون که مرغان می خوانند و
نشان به سنگ می دهند مرا
تو یار باش ...

اعلامیه روی اعلامیه روی اعلامیه
روی روی اعلامیه، اعلامیه
و همچنان
و هر شب
صدای سیگار و چسب چوب و هندزفری
خیابان و اعلامیه روی اعلامیه
من و پنجره و شیوا و فاسقانش ...

آنچه می شنوی :
سونات برای پیانو
تم : دریانگاره ای از عیوضفسکی
و غبار
...

مثل آتش که بیفتد به دلِ ابریشم
گاهی از خواب تو با پای خودم رد می شم
روح زنجیریِ آواره ی بی انصافم
دورِ دلتنگیِ تو پیله ی غم می بافم ...