دماپادا آورده است : غم بازگردد ، بر آن کس که ریشه ی تشنگیش به جا مانده است . واین خاستگاه شعر دیگر است . رنجی که در هستی شاعر ریشه دوانده و اصالتی که کلام شاعر دارد . ماحصل عزلت و رنج در زبان و اوراد کهن که در بستری نو به بار می آید ...

کسوفی بسته ای در چشمهایت ماه خوابیده
بزیر پلک تو سیاره ای گمراه خوابیده
تنت چون برکه ای آرام وگاهی پیچشی کوچک
که مخفی گشته بی بی در تنت چون شاه خوابیده ...

در میان اشک‌های‌اش
چند دقیقه گشت
دنبال دکمه‌یی
که هنگام بلند شدن از میز کورتاژ
گیر کرده و افتاده بود. ...

با تو یک لحظه دلخوشی کافیست،پشت دیوارهای دلخوری ام
تا تو هستی چه حالشان خوب است ،خنده های کم و تظاهری ام
با تو ای شعر زنده یعنی من، در مکانی که غیرممکن بود-
ناگهان تر،کسی نفس بکشد زیر آوارهای آجری ام ...

ما در غیاب اوشان
ایشان را کن‌ترول می‌کنیم
تکرار ادرار نابگاه‌شان
یا اعتراض پوست کشیده و خشک بر استخوان
در قصه و نوشت ...

می‌زنم از تنِ کلافه‌ام بیرون
پشت می‌کنم به پشتِ خودم
می‌گریزم از خودم به جنون
مشت می‌زنم به مشتِ خودم ...

آبی که از سر چشم هایم گذشت
سرگذشت بیقراری تو بود
آنگاه که خم شدی
و تک تک مهره هایت را
به نردبازی سرنوشت فرستادند ...

رمانِ «نترس قلب من» با نام اصلی Korkma Kalbim نوشته‌ی آهمت باتمان Ahmet Batman از نویسندگان جدید و محبوب ترکیه - که در ایران احمد باتمان نیز معرفی شده است - با ترجمه‌ی مریم طباطبایی‌ها به ویترین کتابفروشی‌ها راه یافت ...

ﺣﺮﻓﻬﺎﻳﻢ ﺭﻭﻱ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ
ﺁﻗﺎ
اﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻫﺎﻳﻤﺎﻥ ﺭا ﻋﻮﺽ ﻛﻨﻴﻢ
ﺷﻤﺎ ﻛﻪ اﺯ ﺩﺳﺘﻤﺎﻝ ﮔﺮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺁﻭﻳﺰاﻥ ﻣﺎﻧﺪﻩ اﻳﺪ ...

ای بی تو شب سردم مجروح زمستان ها!
من یک تن بی روحم؛ جان برده ز طوفانها!
انسان شدن انسان تنها به تشابه نیست
این بیشه پر از گرگ است، در پوستِ انسان ها ...