مانده؛ چقدر ِ زمان است که باقی ست
برای اکلیل
که خال هندو برپیشانی درخشان است
اندازه؛ سیگار ِ دود می رود است ...

مهمان های ناخوانده‌اند رویاها
بی خبر می‌آیند
می‌نشینند در جای جای خانه
از بقایای میوه‌های مانده در یخچال می‌خورند ...

بیلی کالینز، شاعر رویدادهایی تمامن واقعی‎ست؛ رویدادهایی که‎یک شاعرِ آمریکایی (به‎مثابه‎ی سوژه شناسا) در جهان واقعی مشاهده می‎کند و سپس در جهان شعری خود نیز بدان می‎اندیشد. درواقع می‎توانیم بهشکلی اغراق‎آمیز بگوییم که شعر او فاقد تخیل در معنای فانتزی‎گونِ آن است ...

ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺭﺑﺎﻋﻲﻫﺎﻱ اﺧﻴﺮ ﺯﺑﺮﺩﺳﺖ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲﺁﻳﺪ، ﺗﺠﺮﺑﻪﻭﺭﺯﻱ و ﺗﻜﻨﻴﻚ ﺳﺮاﻳﺶ اﺳﺖ و ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺗﺼﺎﻭﻳﺮ ﺳﻮﺭئال... و ﺷﻌﺮ ﺑﻴﺶ اﺯ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻣﻌﻨﺎﻣﺤﻮﺭ ﺑﺎﺷﺪ، اﻳﺠﺎﺩ ﺗﻌﻠﻴﻖ و ﺷﮕﻔﺘﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ!
ﺭﻭﻳﻜﺮﺩﻱ ﻛﻪ اﻳﻨﻚ ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﻲ اﺯ «اﻳﺮﺝ ﺯﺑﺮﺩﺳﺖ» اﻧﺘﻆﺎﺭ ﻣﻲﺭﻭﺩ؛ ﮔﻮﻳﺎ «ﺯﺑﺮﺩﺳﺖ» ﺑﻨﺎ ﺩاﺭﺩ ﺣﺎﻝ ﺟﺎﻱ ﺁﻥﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﻢّ و ﻏﻢّ ﺧﻮﺩ ﺭا ﺑﺮ ﺳﺮاﻳﺶ ﺭﺑﺎﻋﻲﻫﺎﻱ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﻕِ ﻣﻌﻤﻮﻝ (ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺩﺭﻧﻬﺎﻳﺖ ﻋﺎﻟﻲ) ﺻﺮﻑ ﻛﻨﺪ، اﺯ اﻋﺘﺒﺎﺭ ﻛﻨﻮﻧﻲاﺵ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﻣﺮﺯﻫﺎﻱ ﺭﺑﺎﻋﻲ و ﻏﻨﺎﺩاﺩﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ...

شعری از از مجموعه تازه ایرج زبردست با نام " سرهای بریده ی بادبادک " - نشر نیماژ - مهر ماه 1395
...

نامم را به پسرم بخشیدم
جسمم را به همسرم
روحم را به پزشک روانشناس
اعضای تنم را به دکتر جراح ...

یک روز
نوک مژگان ﻣﻲشوی
تیرم ﻣﻲزنی چند یک روز
دردم ﻣﻲشود بسیار
بر هم ﻧﻤﻲشود ﭘﻠﻚهایم از درد ﻣﻲدردم
روز ﻣﻲدردم از درد شب ﻣﻲدردم ...

با تولد در کتاب اول بود
با پنجِ عصر
کمی کشور بود ...

از آسمان آتش می بارید.فکر می کرد مردم خوش بحالشان است با خانواده ناهار را خورده اند و الان آرام زیر باد کولر خانه هایشان توی چرت بعد ازظهری هستند.همه جا سوت و کور بود.سارا همینکه از خم کوچه گذشت واز دور شاخ و برگ بید حیاط خانه ی پدریش را ...

باستان شناس شده ای
تاریخ فسیل شدن سلولهای مغزم
خبرش مال تو
وجودم را حفاری کردی ...

باید به چیزی فکر کنم / به کسی
همچنان که ممکن است کسی به من فکر کند
ممکن است ژنرالی به من
و ستاره هایش همزمان فکر کند ...

خروسخوان چندم بود
توی کدام شعر نشسته بودیم
که شغال زوزه کشید
و با زﺧﻢهای ﺷﻌﻠﻪور گریختیم
...

باید دل می‌کَندم، عزیز. راه دیگری برایم نمانده بود ... اینجا دارد یک نمِ بارانی می‌زند روی خاکیِ سر بالایی. آب، خاکِ راه را به خود می‌گیرد، گِل می‌شود و پایین می‌سُرد. کاشکی در روح من هم باران می‌گرفت و این همه دلواپسی را می‌شست و می‌برد. هر چه از تو دورتر می‌شوم، حالم بدتر می‌شود ... هیچ وقت از خودت پرسیده‌ای چرا هیچ جای خانه ...

برگردان!
پشت سرت باد ایستاده
ومن که دارم
به خودم شلیک می کنم ...

و تو را آه می کنم
اگر ذره ای از حماقت اَت را بر زمین بگذاری
از لجن ِ مرگبار پیوسته در هوات
از اکسیژن کم رمق
و خوب است بدانی ...

ﺗﻜﻪهایی از این دست را روی دفتر ﻣﻲبرم
و خیال را که چیزهای عجیبی در سر دارد
لمس ﻣﻲکنم ...

شهرزاد نویسنده‌ی داستان‌های عاشقانه است. خبرها را سرهنگ برایش می‌آورد. موضوع‌ها آنقدر واقعی‌اند که انگار وقایع را می‌بیند و در باره‌اشان می‌نویسد. او معتقد است آن‌ها هم به نوعی داستان‌های عاشقانه‌اند. سرهنگ به شوخی بهش می‌گوید آگاتا کریستی‌‌؛ به خودش هم لقب آلن‌پو داده است. زمانی که با هم‌اند یکدیگر را آگا و آلن صدا می‌‌کنند‌ ...

دومین شماره نشریه الکترونیکی " کوه ران " با همکاری "مجله ادبی پیاده رو" و شامل آثاری از حمید عرفان ، رضا چایچی ، پروین سلاجقه ، اکبر اکسیر ، بهزاد خواجات ، رزا جمالی ، مازیار نیستانی و ... در این پست منتشر شده و قابل دانلود است ...

Kami H اسم کاربری اش بود
در حالی که هیچ کاری نداشت .
درحین ثبت نام فهمید
قبلن اسم کاملش را برده اند ...

سر به گریبان و معصوم
از کنار دیوار ﻣﻲگذرد
ساﻳﻪاش ﻟﺤﻆﻪاﻱ ﻣﻲافتد ...

سال ها به سایه ام سلام کردم
و مردنی تر به استبداد جواب دادم
مثل دو سَر با یک روسری ...

بعد از قلب زنی بالای سی سال
سه جا ﻣﻲشود زندگی کرد
درون سنگ
آدم ﻣﻲتواند جل و پلاسش را جمع کند
برود داخل سنگی ...

چنان دکمه ای چسبیده به سینه
چنان هویجی که برف را آدم می کند
چنان بگو سلام که سرما بخورد صدات
همانم ...

پیش از بررسی محتوای دو اثر هوراس مک کوی یعنی "آن ها به اسب ها شلیک می کنند" و "کفن جیب ندارد"، کمی به زندگینامه او خواهیم پرداخت تا انگیزش روانی مک کوی برای طغیان علیه آمریکا را بیابیم. هوراس مک کوی در سال 1897 در تنسی بدنیا آمد و 1955 در کالیفرنیا چشم از جهان فروبست. او در یک خانواده ایرلندی-آمریکایی فقیر زاده شد ...

اینجا اطراف این دیوار
ساعتی دیوانه خوابیده است!
تنها منم که عاشق مانده­ ام
لای بتُن­ ها و آجرها ...

مقابل دکه ی روزنامه فروشی نگاهم به عنوان یکی از روزنامه ها می افتد . « ایران تعطیل شد» . با عجله روزنامه را می خرم و درحالیکه در پیاده روقدم می زنم می خواهم بدانم علت تعطیلی روزنامه ی ایران چیست که عناوین دیگر ذهنم را درگیر می کند . « جنگ در ...مذاکره ی ...تورم ....عروسی جوان خودش را به آتش .....درحالیکه نفسم و دلم هر دو باهم می گیرند روزنامه را می بندم ...

ﻧﺸﺴﺘﻪای برای ﺳﻴﻢهای خاردار
قصه ﻣﻲگویی
و توی سرت یکی رگبار گرفته
که کبوترها خبرهای بدی ...

وقتی ساکت است
فریاد چیز دﻳﮕﺮﻱست از پشتِ شیشه
بچرخی دور ﺗﭙﻪهایِ ﮔﻞآلود
ﭘﺮﻩهای دماغت بلرزد ...

نخستین شماره نشریه الکترونیکی " کوه ران " با همکاری مجله ادبی پیاده رو در این پست منتشر شده و قابل دانلود است ...

زبان بردگی زبانی است که در آن از کلمات و عباراتی استفاده می شود که نشانگر خوی بردگی است. به عبارتی گوینده خود را بردۀ مخاطب می نامد. زبان بردگی زبان از پایین به بالاست. در یک سوی آن ارباب و در سوی دیگرش برده قرار دارد. زبان بردگی زبان قدرت است یعنی قدرت، زبان را تعیین می کند ...

چشمان معشوقۀ من نیست همچون آفتاب؛
لبهایش به سرخی مرجان ها نیست؛
سینه ها خاکستری اما نه چون برف سفید؛
گیسوانش به سیاهی تارهای کبود. ...

همیشه ترس من از سکوت
گذشتن از فضاهایی است که در هم فرو می روند
آویزان از دیوار
عبور این همه صدای به تنهایی ...

خاصه وقت انحنای عمر
خاصه می‌بینی دود
می‌کند در تأنی چشمان‌ات
ابرها همه می‌فهمند خیسی تابوت‌ات را
و مشفقانه چکه‌هایت را برمی‌داری ...

در این یادداشت، شعر قبل از هفتاد را شعری روایی (به‎کمکِ انواع مختلفِ آن) در نظر گرفته‎ایم.
شعری که روایت نداشته باشد، چه می‎تواند باشد؟ سوال را برای تفهیم بیشتر، چندباری با خود تکرار می‎کنیم: شعری که روایت نداشته باشد، اندیشه (مضمون) را جایگزین کرده است؟ شعری که روایت نداشته باشد، عناصر اندیشه را چگونه پیاده می‎سازد ...