مرا از درى كه در من است
داخل كن
به خانه‌ام ببر
به خودم كه فكر می‌كنم ...

مجموعه شعر «نيلوفر نام ديگر زخم است» ايهام بالقوه ای در ذاتِ خود نهفته دارد و شاعر پيش از آن كه به طبیعت و محاکاتِ آن اشاره نماید، زخم هايِ انساني دردمند را به فراخور جنگ به تصویر می کشد و آنگاه در مقامِ یک زن از مرزها فراتر گام می نهد و چهره ویرانِ خاورمیانه را با ابعادِ گسترده ای از چشم ها عبور می دهد و ما به صدایِ مرگ گوش می سپاریم و کار شاعر یکسره در جهانی که مرگ از زندگی پیشی می گیرد چه خواهد بود ...

با آثار و گفتاری از: محمد آشور ، مسعود احمدی ، جلیل الیاسی ، سامان بختیاری ، سینا بهمنش ، علیرضا بهمنش ، علی رضا بهنام ، جمال بیگ ، ابوالفضل پاشا ، منیره پرورش ، فلورا تاجیکی و ... ...

بانویِ اول توو قصرم
سلطانِ صاحب قرانی
خوابیده توو اصفهانت
این جنگل دیلمانی ...

ماریا گودین از دانشگاه کنت فارغ التحصیل شد. او دارای مدرک فرانسه و انگلیسی می باشد. پس از مدتی کار در فرانسه، به عنوان معلم زبان انگلیسی مشغول به کار شد و پس از آن به عنوان یک مشاور به کار خود ادامه داد. یکی از داستان های ماریا گودین به نام «From The Kitchen Of Half Truth » براساس یک داستان کوتاه است که در سال 2007 جایزه Derby Short Story Competition را از آن خود کرد. او در داستان کوتاه کسی برای دوست داشتن عشق ناب و خالصانه مادری به فرزندش را به تصویر کشیده است. ماریا به همراه ...

تو را برمی دارند
به بیابانی
در میانه‌ی خستگی‌ات
پرتاب می‌کنند
به اتاقی ...

اورهان وِلی کانیک در 13 نیسان Nisan منطبق بر ماهِ آوریل و در سال 1914 در ایستانبول İstanbul دیده به ‌جهان گشود. او دوره‌ی دبیرستان را در آنکارا Ankara گذراند و در همان سال‌ها بود که با دو شاعر مهم یعنی «اوکتای ریفات» با نام کامل «اوکتای ریفات هوروزجو»Oktay Rıfat Horozcu - که در ایران به «اوکتای رفعت» مشهور است - و «ملیح جودت» با نام کامل «ملیح جِودت آندای» Melih Cevdet Anday آشنا شد که این سه نفر بعدها جریانی شعری با نام گاریپ Garip - یا همان «غریب» - به راه انداختند ...

میرزا حبیب الله، متخلص به «قاآنی» و ملقب به «حکیم» از شاعران برجسته ی ایران در قرن سیزدهم هجری است. در باب زندگانی قاآنی سندی بر جای مانده که ترجمه ی حالی از وی است. این سند که در نهایت اجمال و اختصار به قلم وی نگارش یافته، گوشه ای از زندگی وی را روشن می نماید. وی در ارتباط با سال و مکان تولدش می نویسد: «مولد صوری و مقطع سرّه و مسقط رأس بنده جانی متخلص بقاآنی شیرازست؛ و چنان شنیده ام که روز بیست و نهم شعبان المعظّم ...

در آغوشِ سخت وان حمام زانوهایم را بغل کرده‌ام. قطرات آب، از بین موهای خیسم که روی شانه‌ام رها شده به پایین سرازیر می‌شوند. وان پر آب گرم است و از دوش هم آب باریکه‌ای می‌آید. چشمانم را بسته‎ام و صورتم را زیر دوش بالا گرفته‌ام. ذهنم هزار جا پرسه می‌زند. از سفر لَنگکاوی با اَبَک، تا بستری شدنش. از بستری شدنش تا آن روزهای غم‌آلود ...

دست بكش!
بر موهايم
پروازِ بی‌شمارِ كلاغ‌ها
هنوز سیاه است
و مرگ
لبخند مى‌زند! ...