چون قایقی طِی می‌کنم هر روز
من طول و عرضِ رودِ مردم را
دَرمی‌کِشَم پیمانه‌ پیمانه
تلخیِ شیرین‌کارِ این خُم را ...

آب فوّاره شد و، قصدِ شکستن دارد
تیر در اوج شد و، حُکمِ نشستن دارد
دیرگاهی‌ست که در قصه‌ی این رستم‌ها
تیغ در سینه‌ی سُهراب، نشستن دارد ...

قاسم هاشمی‌نژاد در ادبِ فارسی همه‌فن‌حریف بود، و این «بود» حال فعلی‌ست غم‌آور،‌ که در ماضی صرف می‌شود. فروردینِ امسال که هاشمی‌نژاد گذشته شد، بازخریدِ دیارانِ گمشده زیرِ چاپ بود، مجموعه‌ی کاملِ هر سه دفترِ شعری که پیش‌تر انتشار داده بود: پریخوانی (۱۳۵۸)، تکچهره در دو قاب (۱۳۵۹)، و گواهیِ عاشق اگر بپذیرند (۱۳۷۳). عمرِ شاعر به دیدنِ کتابِ عمری قد نداد ...

وقتی از ترانۀ امروز سخن می گوییم بی درنگ سه اسم در ذهن تداعی می شود؛ ایرج جنتی عطایی، اردلان سرفراز و شهیار قنبری. در واقع می توان گفت که این سه شاعر سه ضلع اصلی ترانۀ امروز هستند. وقتی ترانه های این شاعران را بررسی می کنیم به سه تم اصلی می رسیم؛ اجتماع، عشق، غم و اندوه. در واقع غم و اندوه در ترانه های آنان نتیجۀ ...

تو میروی و هرتکه از رفتنت به سمتی می رود
از همه طرف صدای تو می آید اما
صدای خون تو
که در خاک است و می گرید
می گرید و نمی جوشد ...

وقتی که خوابیده
دیگر امیدی نیست
که چیزی بگوید
تاریخ ، تکان خورده
مثل جغرافیا پس از برخورد بزرگ ...

سیانور دکتر ِ بزرگی ست
سیانور دکتر ِ همه ی درد هاست
مثل لامپ همه جا را روشن می کند
سیانور سریع عمل می کند
قطار تندروست ...

کریستین بوبن در کتاب درخشان خود یعنی "کتاب بیهوده"، سعی دارد راجع‎به ادبیات بگوید، بی‎آنکه حقیقتا راجع‎به ادبیات گفته باشد. به‎عبارتی دیگر، او قصد دارد بگوید که ادبیات (یا در سطحی کلی‎تر: کتاب)، چیزی مختص به‎ادبیات نیست بلکه هیچ مرزی برای تبیین‎های ما از امر ادبی وجود ندارد: "ادبیات اگر به‎شادمانی نغمه‎هایی که کودک را به‎خواب می‎برد ...

مادرم هر بار خودش را به پدرم می‌فروخت . بچگی از تاریکی می‌ترسیدم و به مادرم می‌چسبیدم وگاها نصف شبی با صدای پدرم از خواب می‌پریدم . تن صدایش به طرز حال به هم زنی نسبت به عربده کشی‌ها و ناسزا گفتن‌های روز تغییر می‌کرد . آرام بیدارش می‌کرد و ...

مرجانی مرده به آبهای هار
بشارتی معلّق در خلاء
به تکان‌های باله‌هاش، فلس‌هاش
یا خواب آشفته‌ای که کمرنگ می‌شود ...