جا نمی شد
پارچه ی سفید را سفت تر بستند
جا نمی شد
کمرش را تاکردند
جا نمی شد
پیرترین گور کن گفت
...

در این شعر باید شش دانگ بشوی تا ببینی که شاعر چه رفتاری دارد با اتاق و اشیا. و رصد کنی نفوذش و احاطه‌اش را بر فرم روایت شاعرانه در چینش تک تک سطرها و روانی گفتگوی درونی آن نظمی شخصی که با تمهیدات نشانه‌ای و غنایی که به مکانیسم توصیف در سرایش پارسی بر می‌سازد این حضرت شاعر!!. و نیز یکه کردن در فرایند شدن‌ها، ساحت‌های زمانی ،حضور و غیاب‌ها. تداعی‌هایی که در هم می‌آیند و به هم می‌رسند و انتقال حالتها و مفصل بندی قطعه‌ها. استفاده از زاویه‌ی دیدها و پویایی ضمایری که در جایگاه هر کدام‌شان شعر خوانشی ...

رخی از ویژگیهای شعر پست مدرن چون تکثرگرایی و چند صدایی ، همراه کردن خواننده ، پرسش انگیزی به جای پاسخ محوری ، فاصله گرفتن از زبان ارکائیک ، حماسی یا عرفانی و نزدیکی به زبان محاوره ، تلفیق المانهایی از فرهنگ کلاسیک در بافت و قالب جدید، توجه به ارزش های بصری و آوایی واژه ها و موسیقی حروف در شعر صالحی به وضوح قابل ردیابی است . ...

میترا داور در این مجموعه نیز نشان داده است اجتماعی است و نگاهی تازه به پیرامون خودش دارد .خوب لحظه ها را شکار می کند و دغدغه مردمانش را دارد . ازادراکی خوب برخوردار است و با تخیلش بهترین ها را می سازد . جایی خواندم : نباید فراموش کرد که تخیل فرهیخته در هر دو حوزه ادراکی و احساس آفرینش را انجام می دهند . ...

وقتی به این گفته‌ی پل‌والری با دقت بیشتری نگاه کنیم: "شعرتعریف‌ناشدنی و تعریف‌ناپذیراست" آن وقت می‌توانیم الگوی دقیق و منطقی‌تری برای عبارت‌هایی پیدا کنیم که می‌کوشند تا در بطن خود روایتی را شکل دهند که محصول نگاه و نگرش شاعر به وقایع جهان پیرامون‌اند. ...

آقای ف کلاه شاپویش را از سر برمی دارد و دستی به چند تار موی روی سرش می کشد و رو به زن کافه چی می گوید: دیگر زیادی پیشانی ام بلند شده است.
و نگاهش را می دوزد به زن کافه چی. زن فنجان سفید قهوه را جلوی مرد میگذارد: پیشانی بلند، نشانه بخت بلند است، آقا! ...

زن، به چوب های کف قایق نگاه می کند. چند حباب روی سطح خیس آن قرار دارند که دانه دانه می ترکند.
مرد، پشت به زن ایستاده و به نرده های قایق تکیه داده است. سایه اش کج و معوج درون آب لمبر می خورد. ...

این سومین مغازه است. بابا یقین کرده دزد‌ها سراغ او هم می‌آیند. برای همین من و آزاده را صدازده.
« تا وضع این جوره شبا باس برید تو دکون بخوابید.»
آزاده تند می‌پرسد «تنها؟»
«نه. یه شب سهراب ‌بره یه شب تو و یگانه.» ...

هوا تازه داشت روشن می‏شد.سالن حالا خالی شده بود. رئوف نشست کنار فاروق. زل زد به روبروش. چشم‏های فاروق دودو می‏زد. پرسید: یعنی الان هیچ کاری باهاش ندارند؟
رئوف بی‏حوصله بود: نه. چه کاری داشته باشند؟ ...

بیست و چهار ساعت بیشتر نمانده بود، دلم می خواست این بیست چهار ساعت باقی مانده را تنها باشم. نمی خواستم منا هم امشب اینجا باشد گوشی را از روی میز برداشتم و تند تند برایش اس ام اس زدم : «منا جون امشب خیلی خستم دارم می رم بخوابم، فردا می بینمت، مرسیی و بوسسس» عکس یک کله خنده رو هم با آیکن های گوشی گذاشتم کنار آن تا خیالش راحت باشد حال من خوب است. حال خوبی هم بود حال خوبی که هر کس می آمد خرابش می کرد. شبیه زنی شده بودم که دارد بارش را زمین ...