واقعا نمی‌داند چه‌چیزی و چرا او را به اینجا رانده... این پیشامد به داستان‌های علمی تخیلی می‌مانَد که شکافی در طول و عرض و ارتفاع باز می‌شود و هر کس را که از آن می‌گذرد، به زمان و مکان دیگری می‌اندازد... این همان اصطلاحِ محبوب (فضازمان) است... او در مطب دکتر به انتظار نوبتش نشسته، جایی که تنها سرگرمی ممکن، دست کردن در بینی، یا زل زدن به قیافه‌های رنگ‌پریده‌ی منتظران، و یا خواندن شعرهای سخیف کسانی است که دکتر پیش‌تر درمانشان کرده ...

خیابان در دم و بازدمت سنگین و کم می شود
و منگ سر به دیوار می کوبد
و از دستهایش مشتی ماهی وا می رود و می ریزد
برویم! ...

«کشتی خاموش» مجموعه‌یی‌ست شامل گزیده‌ی شعر و ترانه‌ی استانبولی که با گزینش و ترجمه‌ی صنم نافع و صبا نافع راهی بازار کتاب شده است. در این مجموعه با دو بخش جداگانه مواجهیم: بخش اول: ترجمه‌ی شعرها و بخش دوم: ترجمه‌ی ترانه‌ها. هر یک از این بخش‌ها به تقریب مساوی‌اند، به طوری که بخش اول از ابتدای کتاب آغاز می‌شود و تا صفحه‌ی 45 ادامه دارد. بخش دوم نیز در ادامه‌ی آن تا صفحه‌ی 87 آمده است. مترجم‌ها شعرهایی از ...

سوره خواندید و مست لرزاندید بند در بندِ اضطرابم را
آیه آیه شبی اوکی کردید تا بچاپید رختخوابم را
مست شرعی ترین خیانت ها اتّفاقِ برهنه تان خوابید
گیج بودید و هیچ می دیدید پلکِ افتاده توی قابم را ...

پای خود را پشت پای دیگران بگذاشتی
با جهانی قهر کردی جای مهر و آشتی
کعبه ای بر دوش داری و دماوندی به سر
وای از این برفی که روی قله ات انباشتی ...

جان دمو در شهر کرکوک(آتش ازلی) در سال ۱۹۴۲ متولد شد. در سال ۲۰۰۳ در استرالیا بر اثر سکته‌ی قلبی درگذشت. دمو جزو شاعران موسوم به "جماعت کرکوک" است، که به سوررئالیسم و دادائیسم گرایش داشتند، و بر علیه شعر اجتماعی شاعرانی چون عبدالوهاب البیاتی، بلندالحیدری، نزارقبانی .. موضع سختی گرفتند. دمو شاعری کارتون‌ خواب بود. ...

در همان ابتدای شب در تاریکی
من صدای خود را به‌ آب انداختم
و کشتی‌یی که از دریا می‌گذشت
ناگهان ترانه‌یی شد ...

وقتي ديدش، روي سكوي سيماني خانه‌اي قديمي و مخروبه نشسته بود و از سرماي زود هنگام پاييزي مي‌لرزيد. مي‌تواني به خوبي تصور كني سرما چطور از سيمان به تن آدم نفوذ مي‌كند. مخصوصاً اگر نمه باراني هم بزند و تي‌شرتي تابستاني را به تنت بچسباند ...

مجموعه داستان "جوالدوز شیطان" نوشته محمد اسعدی مشتمل بر 16 داستان کوتاه است که در تیرماه جاری توسط نشر "خورشید آفرین" به چاپ رسیده است.
داستانها عمدتا در دهه 50 تا 90 شمسی و در شهرهایی مثل تهران و یا شهرستان شناخته و یا ناشناخته، اتفاق می افتد. نویسنده سعی کرده به عنوان اولین تجربه در زمینه داستان کوتاه از تنوع تکنیک های روایی بهره جوید. داستانها عموما در گونه ی واقع گرای مدرن ...

کیستی
تو ای من ِکوچک ..!!
( که پنج یا شش سالی
پیری..!! ) ...

اردیبهشتی،مردِ باران های بی تکرار
باریده ای بر سرزمین مرده ام این بار
باریده ای تا از وجودت بارور گردد
احساس های خشک مانده در پسِ دیوار ...

شیرم
که صدایم پاره‌های خورشید است و
چخماق شب‌های قلندران
و دریغا
نفس‌هام ...

این سربه‌زیری در من تاریخی‌ست
من توجیه شده‌ام که چگونه بچه‌هایم را سقط کنم
و دل‌ضعفه‌ی فکرهای من از روایت‌های پاستوریزه
و از پیراهنی‌ست که در زخم عوض کرده‌ام
آه ای آب‌های مسموم دربند ...