بلند شوی و ببینی؛
خورشید از لای کراد تیغ تیغی،
تمشک تیغ تیغی،
نارنج تیغ تیغی،
قائم و مستقیم می تابد به تاج خروس های تو ...

ای ﭘﺎﻙباخته
حبسی که بازدمید در بازی باختن
پاک باﺧﺘﻪای به حزن تو
جان باختن ...

تو دریایی که در آن ماه با تنبور می‌رقصد
وَ شب در چشم‌هایت چشمه‌های نور می‌رقصد
شبیه تار شب‌بیدار استادان موسیقی
به روی موج موی‌ت نغمه‌ی ماهور می‌رقصد ...

سگ به دندان و ﺷﻘﻪای بر کول
که فکر کنی اﻳﻦجا ﺳﻼﺥخاﻧﻪی زایشگاست
رو به صورِ نامنظم فلکی
با تیزی ساطور ...

دهۀ سی از دو جنبۀ ادبی و تاریخی حائز اهمیت است؛ در این دهه بود که شعر نیمایی به نوعی خود را تثبیت می کند. همچنین در این دهه بود که کودتای 28 مرداد به وقوع می پیوندد و جنبش ملی شکست می خورد. بعد از شکست خیزش ملی در 28 مرداد 1332، شاعران- که اغلب روشنفکران بودند- از نظر روحی چنان درهم شکسته و سرخورده شدند که دیگر همه چیز را تمام شده پنداشته و جز تیرگی و تباهی چیز دیگری نمی دیدند، از این رو، به نوعی مبارزه ی منفی روی آوردند و ...

هرگاه با اینچنین اثری که فاقد عنوان است رو به رو می شوم، از خود می پرسم که آن چه عنوانی است که می تواند این اثر را تا پایان خود همراهی کند بدون آنکه بر عنوان یا اثر ظلمی روا شده باشد؟ باری نگاهی هرچند کوتاه به یک احساس می تواند خوب یا بد بودن آن را تشخیص داده و رد پای نشانه های شعری را تا رسیدن به عنوانی که خود گویای آن است، دنبال کند. خوب آنچه مسلم است هر نگاه به مصداق در ابتدای خود همیشه سطحی و ظاهری ست ...

ﻣﻲخوانند پرندگان
در سرت
ﺁﻥجا که/
ﺳﺒﺰﻩها بر باد رﻓﺘﻪاند
و زنی،
با صدای اندوهگینِ ...

تو با پیامبرانت
من با همین تنهاﻳﻲام.
با صورﺗﻲهایم
به جنگ آمده باشم
و کور، روز و شبم باد ...

فکر ، یک خواهر شبیه خودش دارد که مثل دو پنجره روبروی هم ، روی یک دیوار سنگی هر روز به یکدیگر نگاه می کنند . یک پنجره سپید و هرچه ادامه در سبز ، یک پنجره سیاه و هرچه آه و تلخ .
هر عبوری ، هر چشمی که به آن دو فکر ، نگاه می کند ...

بخوان!
از ﻗﺮﻥهای سکوت
ﻗﺮﻥها گذشته
که ﻣﻲگویم بخوان
و تو مبهوت ...