شعر یعنی که ربط بدهی شک را به دلایل نقلی
خانه را به خرافات
شعر را به تناسب بالاتنه با سر
وقتی می‌گردانی تا ستون نمک را آزمون کنی ...

سابقه دارد که برف، راه ببندد
سابقه دارد که بغض، چاه ببندد
می‌شود آری که یک قرار قدیمی
پای زنی را به ایستگاه ببندد ...

من اگر بمیرم، غروب‌هنگام خواهم مرد
برفی سیاه بر شهر می‌بارد
راه ها با قلب‌ام پوشیده می‌شوند
از میان انگشتان‌ام ...

ببین از لای این درز
چه آرام است دریا
که آن‌سوی حیات
بر چروک‌هاش خوابیده
این‌طرف در حیاط ...

اولگا و معشوقه کور و کرش ساشا، برای شام خانه ما دعوت بودند.
اولگا دوست مادرم بود و او را از کودکی می‌شناختم. چشم‌ها و موهایش سیاه بود و صورتی زیبا داشت. اگرچه موها و چشم‌های من و مادرم هم سیاه بود اما مانند اولگا نگاه هر بیننده‌ای را به‌سوی خود جذب نمی‌کرد. در نزدیکی دریای سیاه شهری بود که آنجا زندگی می‌کرد اما ...

«چهل ساعت با خضر» با عنوان اصلی Hızırla Kırk Saat مجموعه‌ی شعری‌ست از سزایی کاراکوچ Sezai Karakoç از شاعران امروز ترکیه که نخستین بار در سالِ 1967 در ترکیه منتشر شد. عطا ابراهیمی این کتاب را به فارسی برگردانده‌ است.
سزایی کاراکوچ در 22 اوجاک Ocak منطبق بر ماهِ ژانویه و در سالِ 1933 در اِرگانی Ergani از توابعِ‌ دیارباکیر Diyarbakır یا همان دیاربکر دیده به ‌جهان گشود ...

کاری کن برای گوش‌ماهی‌ها
برای زنی
که دسته‌جمعی خودکشی کرده با نهنگ‌ها
و صدای خنده‌اش را قایق موتوری می‌برد ...

لرزه‌های تنم طبیعی نیست؛ مثل مجنون...شبیهِ بید تواَم
ناگهان عاشقت شدم، چه کنم؟ من که مُردم بگو شهید تواَم
مثل یک اتفاقِ زنده به گور، در دلم هستی از گذشته ی دور
با توام ای ندای قلبِ صبور! تا ابد ماضیِ بعید تواَم ...

جست‌وجو می‌کنم در میانِ سوزِ سردِ پاییزی
میانِ آفتابِ صبح
میانِ روشناییِ ماه
گم‌شده‌ی روزم را شب‌ام را ...

پرنده را
از شانه‌هایش بریدند
و او
در آب‌های آن سوی جهان
فرو افتاد ...