لطفن برای دانلود مجموعه شعر " و بیدار می بینم ... " به ادامه مطلب مراجعه بفرمایید . ...

راهروی ورودی که تمام می شد، سالن اصلی دایره شکلی جلوی پایت پهن می شد با سقف بلند و طاق آسمان کذایی، که همیشه آبی و بی ابر بود..مجسمه ی گچی یا سنگی یا مومی، نمی دانم، هرچه بود؛ سفید و یکدست، برق انداخته شده و متفکر، تکیه داده شده بود به دیوار کرم رنگ کنار درب چوب آبنوس. فکر کردم تا به حال نوشته ی تابلوی طلایی رنگ زیر تندیس را نخوانده ام. مجسمه که می دیدم؛ آنهم سفید و یکدست، یاد تاج برگ زیتون و لباس یونانی و تن نیمه عریان می افتادم. شاید هم ایده ای برای مهمانی ...

می نشیند روی صندلی و گره روسری را محکم می کند.منشی زیر چشمی نگاهش می کند.و با ارباب رجوعی سر وکله میزند.حواسش به روسری فیروزه ای زن است.عاشقش شده.یک هفته همه سوراخ سنبه های مرکزخریدها رو به دنبال روسری فیروزه ای زیر و رو کرده.و هر بار رنگی سبز یا آبی را جلویش گذاشته اند. ...

جان یوجل در سال 1926 در شهر استانبول به دنیا آمد. وی فرزند حسن یوجل وزیر آموزش و پرورش وقت بود .
جان یوجل در سال 1943 موفق به کسب بورسیه ی تحصیلی خارج از کشور شد اما پدرش از ترس اینکه مورد اتهام استفاده از مقامش برای فرستادن پسرش به تحصیل خارج از کشور قرار بگیرد ، مانع از رفتن فرزندش شد .جان یوجل بعد ها در دانشگاه آنکارا و کمبریج انگلستان مشغول تحصیل در زبان های لاتین و یونانی شد و پس از آن در سفارت خانه ها به کار مترجمی پرداخت و مدتی نیز در بخش ترکی رادیو ...

پنجره آنقدر بالا بود
که نبود
و درداز سایه نمی ترسید
که مسری می شد
پس دروغ گفته بودند
دست ها
که عرض آسمان را ترسیم کرده اند
و چشم ها ...
...

روزی که
برج های شصت طبقه
جلو تابش آفتاب را
بر شیشه های رنگی
گرفت
تاریکی
تا کنار سجاده ی مادر بزرگ
پیش آمده بود
...

پس از اشباعِ غزل نو، آگاهانه یا ناآگاهانه قالب غزل و سبک سرودن و به ویژه مفهوم و مضمون غزل از حالت آرمانی آن آرام‌آرام خارج شد و گروهی از شاعران که بیشتر شاعران تحصیل کرده، دارای بینش ادبی و دارای دیدگاهی «فرانو» بوده اند در همان مسیر سالمِ غزل به پیاده کردن ذهنیّت فرانوِ خود در عرصه‌ی غزل پرداختند. ...

آیینه به هر سنگ
جسارت می کرد
انگار که احساس حقارت
می کرد
تختی به اتاق خواب
لعنت می گفت
مردی به زنش
داشت خیانت می کرد ...
...

اين همه حرص رفتن
حرصم را درمي آورد
رفتن رفتن فقط رفتن
انگار تمامش
خلاصه مي شود در رفتن
در رفتن
از هرچه از هركه
به خصوص من ...
...

به رد سوخته سایه ات
پلاک بزن
به من که
آخرین مفقودم
در نقطه صفر مرز دلم
با تو
میان سایه های پلاک دار
تو پشت سایه صورتک نقاب بزن ...

...

دوستانش فکر می کردند قپی می آید و چون دستش به گوشت نمی رسد می گوید بو می دهد ولی او در سی سالگی تصمیمش را گرفته بود که هیچ وقت یکی از آن موجودات نازک نارنجی که تا می گویی بالای چشمت ابرو، اشکش دم مشکش است، به زندگیش راه ندهد وتنهاییش را خراب نکند وگرنه آنقدر بر و رو داشت که دخترها برایش چشم و ابرو بیایند و هر جا که دیدنش آقای مهندس، آقای مهندسی بگویند که نبود . ...

امروز یقینا آن روزی است که به مقصودم دست خواهم یافت . چه روزها و شب ها به نظاره نشسته ام و غم را جرعه جرعه فرو برده ام . لازم نیست تعجب بکنی و با خود بگویی عجبا این فسقلی هم دردی توی سینه دارد. درست است قلبم آن قدر بزرگ نیست که دو دهلیز و دو بطن داشته باشد ولی در همان دو حفره اش خون جریان دارد خون تیره و خون روشن . همین امر کارایی ام را کاهش داده است . از لابه لای گیاهان عبور می کنم و افسوس می خورم کاش خلقتی دگرگونه داشتم . ...

زندگی کرده ام زندگی را
بر تن بند رختی اضافی
دست و پای خودم را بریدم
تا نسازند تختی اضافی
هی قلم خوردم و ریشه کردم
هی لگد خوردم و میوه دادم
من اگر توی شهرم بمیرم
می شوم بر درختی اضافی ...
...

یک کوه، درد دارم و
اصلاً عجیب نیست
امّا چنان شَدید،
که دیگر شکیب نیست
آب از سرم گذشته،
دعا را رها کنید
دیگر مجالِ خواندنِ
«أمّن یُجیب» نیست ...
...

پیانو می زنم
در
ماهور
اما
نمی دانم
آن گنجشک پیر
کنار برف ها
چرا بندری می رقصد؟!
...

ـ روز شما هم
پر از روزنه
ما نديده ايم در كوچه
هيچ زني با دامني پر از انار و
روسري زرد .
هيچ زني با آفتابي در بغل.
هيچ زني
بازنبيلي زندگي...
...

هر چند در شعر دهه ی هشتاد آسیب های جدی هم می توان سراغ گرفت ، نوعی یکسان نویسی که بر اثر عدم جسارت شاعران بوجود آمد و اغلب براساس یک زیبایی شناسی رایج شعر نوشتند و همچنین بده بستان های شاعرانه که در گرو محفل ها و دوستی های جمعی به یک عادت تبدیل شد و گاه در شکل مجازی ( اینترنت ) به صورت بازی مضحکانه ای رنگ و لعاب رفتار جدی به خود گرفت و دیگر اینکه نگاه دم دستی به شعر همواره پیرامون شعر امروز بوده و هست ...

شعر مدرن يكي از نقاط قوتش، همين هنجارشكني هاي زباني است. شاملو آنجا كه مي گويد «و ما دوره مي كنيم شب را و روز را، هنوز را» كلمه «هنوز» را كه هميشه به عنوان قيد به كار مي رفته به صورت مفعول صريح يعني در واقع همان اسم به كار برده است. ويليامز شاعر برجسته سده بيستم امريكا، در شعري همه تركيبات مضاف و مضاف اليه و صفت و موصوف را از هم جدا كرده است. ...

انسان در هر کجای این جهان پهناور که باشد و اهل تفکر( اندیشه و نقد ) ، یعنی شعر و داستان ، می خواهد که جهان ذهنی خود را نشان دهد . تا پنجره ای باز کند برای درک پدیده های پیدا و پنهان در ...

مدادش را برداشت ...خواست بنویسدشان...وبعد تازه دیدکه چقدر دنیا برایش کم است تا خیالاتش را در آن بنویسد و بگنجاند...خواست ازشان عکس بگیرد...تا ثبت شان کند در آن اتاق...در آن نقطه...
هنوز دستش توی موهایش بود...با موهایش فلسفه می بافت انگار...و فکرمی کرد و فکر می کرد و فکر می کرد...
...

از جایش بلند شد و جلوی آینه قدی ایستاد. هیکل خودش را وارسی کرد. اندامش روز به روز تحلیل می رفت. آبشار موهای کهربایی رنگش دیگر چنگی به دل نمی زدند. صورت ظریفش حالت استخوانی به خود گرفته بود و فقط چشمان او سالم بودند که این همه بی رمقی را می دیدند. گوشه ی آینه عکس های شب عروسی را دید. عکس هایی که در خیالات او خطور می کردند تا به او بفهمانند تنها کسی که این بلا را بر سر او آورده است خود اوست، خود منوچهر. حتی دیگر از آینه هم خجالت می کشید. انگار آینه و ...

آتش پرور ، در این مجموعه زاویه ی دید خود را از عناصر داستانی با ارائه ی شخصیت ها و رفتار قهرمانان و ضد قهرمان ، خلق حادثه و بحران ناشی از مسائل روز مره ،گفتگوی میان افراد درشرایط زمانی و مکانی و حضور عوامل دیگر در صحنه، به درستی ترسیم کرده است . ...

پل الوار متولد 1895 بنیان گذار مکتب سوررئالیسم می باشد. شعر های عاشقانه اش از زنان تجلیل می کند و شعرهای سیاسی اش در راه مبارزه برای دست یافتن به جهانی عادل تر،مبتنی بر عشق و تعاون است. پل الوار در همه سبک ها تبحر داشت؛در نثر آهنگین و نثر آزاد. در طول جنگ جهانی دوم علاوه بر مقاومت، شعرهای سیاسی را نیز بطور محرمانه منتشر می نمود که شعر "آزادی" از جمله آنها است. ...

از بام های شهری دور
از ژرفای دریای مرمره گذشت
عبور کرد
از زمین های پاییزی
صدایت ،
بالغ و خیس
به گوش می رسید ... ...

به هیچ هیچ به جز هیچ
دل نمی بندم
به خنده ها مشکوکم،
به گریه می خندم
زمان
زمانه ی نامردمان دلسنگ است
به هرکجا بروم
آسمان همین رنگ است ...

گناه موسم وباران و
روزگار نبود
نصیب دهکده ی خرد ما
بهار نبود
میان چادر سبز چنار
خواهم خفت
به این بهانه بباغ آمدم
چنار نبود ... ...

الیصابات
مرد
همین سال گذشته
که نگذشته است
و هنگام رفتن
دست / شست
و به گل های ماندگار
آب داد ... ...

نار تی تی
نارتی تی
برگرد
روسری ات را
جا گذاشته ای
بر شاخسار
شکوفه هایت
پنهان نمی ماند ... ...