در این ترکیب
هیبت عجیبی است
اندام تو
که می سپارم
به لهجه و
باز
در میان دو آه می ماند
مدار اطرافت...
...

ما دو تن بودیم
یکی زخم و
مجروح
یکی دکمه های لباس اش را
باز می کند
مرا در می آورد
مرا می نشانَد کنار خود
می آرامد
...

گفتن آن یک جمله برایم سخت بود، گرچه تمام کلماتش را حفظ بودم. بارها هم پیش خودم تکرار کرده بودم. بعضی چیزها را آدم بهتر است نگوید، اما این‌یکی را می‌گذارم به حساب سبک شدن. سرش را کج کرد تا صورتم را بهتر ببیند. دستش را دراز کرد و با انگشت شستش زیر چشمانم را پاک کرد. شاید اشک‌هایی را که باید می‌ریختم و نتوانستم بریزم دیده بود. سرم را انداختم پایین. ...

شعر هايي با بيان صريح در انتقال مفاهيم ودر ساده ترين بيان ، اما - هر جا ضرورتي پيش آمد به زبان استعاره يا در مفهوم كنايي درون مايه ي شعر خود را متحول كرده است . و در بلند ترين نقطه از شعر ايستاده است . تا نظري به پايين بيندازد . و خود را ببيند . – فتحي مقدم – را به تماشا بنشيند . و تجربه هاي خود را عرضه كند . ...

" وقتی پیچک ها شروع شوند " عنوان مجموعه شعری از سیمین رستگار پور است که در سال 1390 توسط انتشارات بوتیمار در 88 صفحه منتشر گردیده و شامل 73 شعر این شاعر است . ...

پیش از آنکه بخواهم به میزان رابطه شعر به عنوان یک هنر متعالی و روشنفکری به عنوان یک عمل فکری در بسترهای اجتماعی بپردازم لازم است چند مطلب کوتاه را با خواننده درمیان بگذارم .
اول باید به این توجه داشت که اگرچه نمي توان تعريفي ذات باورانه از روشنفكر و فعاليت روشنفكري ارائه كرد كه صفت مطلق فردي محسوب شود اما با این حال نمودهای روشنفکری را می توان از فعالیت های فکری در حوزه های علوم انسانی تشخیص داد . مهم این است که بین چنین حوزه هایی با سایر علوم محاسباتی تفاوت قائل شویم . برای روشن تر ...

سومين مجموعه‌ي شعر شهرام پوررستم شاعر آستارايي با نام «تا...» منتشر شد. در اين كتاب كه شعرهاي كوتاه شاعر گردآوري شده، 85 شعر كوتاه در قالب سپيد آمده است. چاپ اول «تا...» در سال 1390، در 96 صفحه و به قيمت سه هزار تومان از سوي انتشارات روزگار منتشر شده است. ...

درختان چون اسب ها
ایستاده می خوابند
با کیسه هایی در سر هاشان
پریشان ، دست در دست هم
می گذشتیم ، خواب آلود
می گذشتیم
از درختان ، ابر ها ...
...

شاعر در این مجموعه مسائل پیرامونش را از طریق تعمیم به گستره معنایی شعر به ساحت تازه ای می برد . علی رضا عباسی بی شک انتظار مخاطبان آگاه را با چنین ظرافت هایی بالا برده و باید چشم بدوزیم به فردا و روزهائی که شاعر کدام پنجره بسته را به روی ادبیات این سرزمین خواهد گشود. ...

لبريزم از سكوت و
صدايت نمي زنم
اين حس دور رو
به نهايت نگاه كرد
شايد تمام وحشت من
آسمان نبود
تنها ستاره اي
كه خودش اشتباه كرد
...

شب بود و
در بند سیاهی مانده بودیم
در برزخ گنگ دو راهی
مانده بودیم
چشمان ما را
قاب شب محدود میکرد
آواره در متن تباهی
مانده بودیم ... ...

نه
نه
این لرزه ها
زمستان را
از تن کسی نمیتکاند
چشم به تاریکی
عادت میکند
تاریکی به چشم ها ... ...

نه زمین را
آویزان کردند
از جرثقیل
تا عبرتی شود
برای میدان شهر
نه زمان را
به دادگاه
کشاندند ...

...

به گردنه لواسان رسیدیم ،در تصمیمی که گرفتم نباید تردید کنم.باید همین غروب کار را تمام کنم.عوضی نکبت چرا خاموش شدی-استارت می زنم فایده ای ندارد.پیاده می شوم اخرین بلندای کوه، شلوغی این همه ماشین ،این گردنه لعنتی، عمق این دره ،ان قوطی حلبی، همه چیز واقعا خنده دار است گیج شدم، گیج گیج فقط باید سر این گردنه فریاد بزنم، با تی پا به جان ماشین می افتم.پیرمردی که لاغریش را داخل پا لتو ریخته، به طرف من امد. ...

با گام هاي بلند به سمت خانه مي رفت و حواسش به مورچه ها ي زير پايش بود كه آن ها را كامل له كند . مراقب بود كسي يتيم يا بيوه نشود ، كفش هايش قهوه اي بودند و از دور برق مي زدند و برقش چشمان همسايه را مي زد ، از پشت پرده هاي توري و از كنار پنجره به كنار مي رفتند تا شايد كور نشوند و انگار يكي از آن ها خيره ماند ، زن همسايه خانه چهارم آن طرف درختان كاج ، اما او فقط به كفشش فكر مي كرد. در كيفش چيز ارزشمندي بود ...

با پنجشنبه ها
به تفاهم رسيده اي
از روزهاي ديگر هفته
بريده اي
پيش از غروبت
از همه ي دره هاي سبز
يك آسمان ستاره و
گيلاس چيده اي
...

آب شدم
تا كه در آيينه شوم بيشتر
هر چه زدم
آيينه زد چند قدم بيشتر
اينهمه هم پاي زمين
فرصت پرواز را
دور زدم دور خود
از دور حرم بيشتر
...

شلیک کن
وسط مغز ساعت دیواری
تا زمان
از نفس بیافتد
تا تو
از نفس بیافتی
تا قلاب ماهی گیری
از دستت بیافتد ... ...

رفتگرانِ پیر
ته‌مانده‌های
شبم را
در خِشاخشی دراز و
پر هول می‌روبند
دمدمه‌های صبحی کاذب،
بی ‌آن که بدانند
در سپیده‌دمی دیگر ...
...

شعر هاي اين مجموعه بيشتر از كار هاي قبلي با طبيعت شاعر سازگاري دارند .روايت نوعي از بيان كه تربيت ذهني مختص به خود دارد . در خلوت سفيد يك پارك تا گوش دادن به صداي شب . تا آن جا توجه نشان مي دهد كه تصوير هاي بصري جايي در دل متن باز كند . ...