برگردان!
پشت سرت باد ایستاده
ومن که دارم
به خودم شلیک می کنم ...

و تو را آه می کنم
اگر ذره ای از حماقت اَت را بر زمین بگذاری
از لجن ِ مرگبار پیوسته در هوات
از اکسیژن کم رمق
و خوب است بدانی ...

ﺗﻜﻪهایی از این دست را روی دفتر ﻣﻲبرم
و خیال را که چیزهای عجیبی در سر دارد
لمس ﻣﻲکنم ...

شهرزاد نویسنده‌ی داستان‌های عاشقانه است. خبرها را سرهنگ برایش می‌آورد. موضوع‌ها آنقدر واقعی‌اند که انگار وقایع را می‌بیند و در باره‌اشان می‌نویسد. او معتقد است آن‌ها هم به نوعی داستان‌های عاشقانه‌اند. سرهنگ به شوخی بهش می‌گوید آگاتا کریستی‌‌؛ به خودش هم لقب آلن‌پو داده است. زمانی که با هم‌اند یکدیگر را آگا و آلن صدا می‌‌کنند‌ ...

دومین شماره نشریه الکترونیکی " کوه ران " با همکاری "مجله ادبی پیاده رو" و شامل آثاری از حمید عرفان ، رضا چایچی ، پروین سلاجقه ، اکبر اکسیر ، بهزاد خواجات ، رزا جمالی ، مازیار نیستانی و ... در این پست منتشر شده و قابل دانلود است ...

Kami H اسم کاربری اش بود
در حالی که هیچ کاری نداشت .
درحین ثبت نام فهمید
قبلن اسم کاملش را برده اند ...

سر به گریبان و معصوم
از کنار دیوار ﻣﻲگذرد
ساﻳﻪاش ﻟﺤﻆﻪاﻱ ﻣﻲافتد ...

سال ها به سایه ام سلام کردم
و مردنی تر به استبداد جواب دادم
مثل دو سَر با یک روسری ...

بعد از قلب زنی بالای سی سال
سه جا ﻣﻲشود زندگی کرد
درون سنگ
آدم ﻣﻲتواند جل و پلاسش را جمع کند
برود داخل سنگی ...

چنان دکمه ای چسبیده به سینه
چنان هویجی که برف را آدم می کند
چنان بگو سلام که سرما بخورد صدات
همانم ...

پیش از بررسی محتوای دو اثر هوراس مک کوی یعنی "آن ها به اسب ها شلیک می کنند" و "کفن جیب ندارد"، کمی به زندگینامه او خواهیم پرداخت تا انگیزش روانی مک کوی برای طغیان علیه آمریکا را بیابیم. هوراس مک کوی در سال 1897 در تنسی بدنیا آمد و 1955 در کالیفرنیا چشم از جهان فروبست. او در یک خانواده ایرلندی-آمریکایی فقیر زاده شد ...

اینجا اطراف این دیوار
ساعتی دیوانه خوابیده است!
تنها منم که عاشق مانده­ ام
لای بتُن­ ها و آجرها ...

مقابل دکه ی روزنامه فروشی نگاهم به عنوان یکی از روزنامه ها می افتد . « ایران تعطیل شد» . با عجله روزنامه را می خرم و درحالیکه در پیاده روقدم می زنم می خواهم بدانم علت تعطیلی روزنامه ی ایران چیست که عناوین دیگر ذهنم را درگیر می کند . « جنگ در ...مذاکره ی ...تورم ....عروسی جوان خودش را به آتش .....درحالیکه نفسم و دلم هر دو باهم می گیرند روزنامه را می بندم ...