گل من!
آب جاری، در گذر است و می‌رود
یک ابر
ابری که عبور می‌کند از بالای سرمان
پشتِ در و پنجره‌ام مرگ ...

دهکده‌ام را فراموش کرده‌ام
قایقی که بر آن زاده شدم
فولاد طلاکوبم را
در افسون و رؤیا
به چنار روشنی تکیه دادم ...

باز هم دارد توهم می زند
آن که شب را پای چشمم کاشته است
آن که از پروانه های باورم
پرکشیدن با تو را برداشته است ...

لارش گوستافسون در ماه مه سال 1936 در شهر وستروس نزدیک استکهلم بدنیا آمد . سالها در دانشگاه اوپسالا در رشته های تاریخ ادبیات، زیبایی شناسی، جامعه شناسی و فلسفه تحصیل کرد و در سال 1978 در رشته ی فلسفه دکترا گرفت ...

وسوسه شده‌ام. سر دو راهی بدی گیر کرده‌ام. از یک طرف احساسم به مازیار و از طرف دیگر وسوسه زندگی در شهر فرشتگان. جایی که می توانی رها و آزاد زندگی کنی. اگر شهرت پیدا کنی شهرتت جهانی می شود و ...

و چه کسی می داند آنسوی جهانش چیست ؟ چه بود و در چه شمایلی خورشیدش را برآن می سوزاند؟ وقتی که این سوی روشنش وصلت در منحنی سوم ، نمک و حرکت ورید و پرویزاسلامپور است ...

عصر به‌خیر
چشم‌بادامی کافی‌نت‌های بی در و پیکر
که از خیابان‌های شلوغ
سر آورده‌ای ...

ابرِ دُچاری به رویِ ماه،خزیده است
لحظه‌ی نورانیِ گناه، رسیده است
شب، لبِ پاشویه با تجسُّمِ دریا
حسرتِ خود را به حوضِ آه،دمیده است ...

داستان‌های مجموعه‌ی «سرم را چسباندم روی تن‌شان» ماجرای هندسه‌ای است که قرینه نمی‌شود. داستان تقابل آدم‌ها با خودشان است. ماجرای روح سردرگمی که دست و پا می‌زند تا شاید به ساحل هوشیاری برسد اما مسیری اریب را در پیش می‌گیرد. می‌خواهد به بقیه بپیوندد اما تنهایی را می‌یابد ...

نوزاد لبخند می‌زند؛
مرگ بر چهره‌اش راه می‌گیرد.
نوزاد گریه می‌کند؛
مرگ بر چهره‌اش راه می‌گیرد ...

روزی روزگاری فرشته پیری بود به نام لیام. او پیر شده بود و یک عصا از چوب درخت گردو داشت و آن را لای پرهایش پنهان می کرد تا وقتی از آسمان بر زمین فرود می آید قوزک پایش آسیب نبیند ...

ادبیات غنایی، بنا به تعریف شامل توصیف شاعرانة احساسات و عواطف شخصی است که در یونان باستان به همراهی ساز بربط خوانده میشد. در این سبک ادبی، شاعران بر حسب ظرفیت های موجود در شعر غنایی و شاخصه های اصیل آن، خالق ایده ها؛ تخیلات و احساسات ...

زن‌ها
در فاحشه‌خانه‌ها
می‌خندیدند
اما صدایشان
از شیشه‌های پر نور
عبور نمی‌کرد ...