غزلی از سید سرالله حسینی

آب  شدم  تا كه  در آيينه  شوم  بيشتر

هر چه  زدم  آيينه  زد  چند قدم بيشتر

اينهمه هم پاي زمين فرصت پرواز را

دور زدم دور خود از دور حرم بيشتر

پنجره از  گرد  گسل هاي  هوا بارور

وسعت تخريب شد از وسعت بم بيشتر

كوچه شدم خم شوم ازپيچ وخمم بگذري

ماه  شدي  تا بشود  پشت  تو خم  بيشتر

هرچه دراين دايره... درپلك توجامي شود

هندسه در  چشم  تو از دايره  هم   بيشتر