شعرهایی از سید حمید شریف نیا

1

میان چکاوک و هوا

 سکوت

 قصه ایاست

آبی

 کوچ را بر سوار

                پلک می کند و

می برد.

تا کتف      بدون خمیازه

     میان برکه

               از زخم،  بازو   باز کند

این حدیث  

سالار سوسن و

پای نسترن من بود

که دریا

از بوسه ی رویا

                 بر اندامش

متلاطم می شد

  28فروردین بی حوصلگی هام

2

در این ترکیب

هیبت عجیبی است  

                            اندام تو

که می سپارم به لهجه و

                                  باز

در میان دو آه  می ماند

مدار اطرافت.

میان اخترانی

که سرنوشت ماه بودند

تنت

میان موج

آب   می گشت

تا فلس ها و

     کهربای درد

اتفاق نباشد

و سینه،  چاک چاک

به عطر هر تب

بی گناه نمیرد

4اردیبهشت بی قراری هام