شعرهایی از اکتای رفعت / برگردان : صابر حسینی

1

درختان چون اسب ها

ایستاده می خوابند

با کیسه هایی در سر هاشان

پریشان ، دست در دست هم

می گذشتیم ، خواب آلود

می گذشتیم

از درختان ، ابر ها

او در زمین

من در آسمان

دست در دست هم

چشم در چشم هم

از مقابل ابر هایی که

آرام آرام محو می شدند.

شلاله کرده بود

مو های جو گندمی و

پرپشت اش را بر دریا

او در زمین

من در آسمان

دست در دست هم

من می نوشیدم

شیر پر ستاره ی شبانگاهی را

از لب ها ، شانه ها؛

از بالا ترین پستان 

2

دردستانش

دو سطل پر از آب

سوی درخت سرو ته باغچه

می آمد،فاطمه

مادرش شسته بود

لباس ها را،

پهن می کرد

بر روی طناب.

پدرش مچاله شده بود،

بر گوشه ی دیوار

چانه اش،

تکیه داده بر زانوها،

توتون می کشید

 1

Ağaçlar ki atlar gibi ayak üstü

Uyurlar, başlarında düş torbaları

Dalgın, el ele geçiyorduk uykulu

Ağaçları, bulutları geçiyorduk

O yerde ben gökte, el ele, göz göze

Ağır ağır kayıp giden bulutları

Döküyordu akçıl, gümrah saçlarını

Denize, o yerde ben gökte, el ele;

İçiyordum yıldızlı, gecesel sütü

Dudaktan, omuzdan, en yüksek memeden

2

İki elinde su dolu iki kova

Bahçe dibi serviye doğru

Fadime kız geliyordu

Anası çamaşırları yumuş

Çitin üstüne seriyordu

Ağası çömelmiş duvar dibine

Çenesi dizlerine dayalı

Tütün içiyor.